Πιστεύω μόνο σε εκείνους που κυνήγησαν την ζωή, μόνο και μόνο… και μόνο για να την ξαναδημιουργήσουν. Κομμάτι κομμάτι.
Που έχασαν τον δρόμο τους και ξαναβρήκαν τον δρόμο τους, “γιατί αν ένα βιβλίο το διαβάσουν χίλιοι άνθρωποι, τότε είναι χίλια βιβλία.”. Χίλιες είναι και οι αλήθειες. Αυτό είναι η τέχνη η μεγάλη.
Πιστεύω σε όσους μπαίνουν στις ζωές τον άλλων, για να επηρεάσουν, να αμφισβητήσουν και να αμφισβητηθούν.
Σε όσους βλέπουν την ζωή σαν καθρέφτισμα ονείρου και όλο μιλάνε γι’ αυτήν με νέα γλώσσα, ύστερα από κάθε όνειρο.
Σε όσους πολέμησαν την εξουσία σαν καλλιτέχνες με όπλο τους την αρμονία και την αντίφαση ακόμα και μέσα στο χάος. Που βρήκαν αγαπημένους στους απαγορευμένους.
Πιστεύω σε εκείνους που αγάπησαν την ποίηση σαν μια μυστηριώδη, ανεξερεύνητη περιοχή. Που την ονόμασαν, “ζώνη” και χάθηκαν μέσα της.
Σε εκείνους που είδαν τον θεό στον χρόνο και το άπειρο στην μεταφορά. Σε εκείνους που άφησαν την θρησκεία και τα χρήματα να σκουριάζουν στον βυθό μιας μικρής λίμνης και στάθηκαν μόνοι απέναντι στην κακογουστιά κολοσσών, τόσο πολύ που έγιναν αντίποδας.
Πιστεύω σε σένα Antdei Tarkovsky.
Η θρησκευτικότητα που συνάντησα στην ματιά σου, ήταν η ίδια με εκείνη στα κείμενα του Καζαντζάκη και του Hesse, στις πινελιές του Κόντογλου και του Modigliani και στους στίχους του Γκάτσου και του Ελευθερίου. Μέσα μου την κρατάω, γιατί είναι…αεράκι κι αυτήν.
Ο Andrei Arsenyevich Tarkovsky γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1932.
Έζησε 54 χρόνια γράφοντας και φτιάχνοντας ποίηση.
Έζησε τολμώντας να ζωγραφίσει τον θεό στην γη.