Από τον Κωνσταντίνο Βιτσαρά
Φρέσκο αίμα στις φλέβες της post-punk
Όταν άλλαξε το όνομα της από Viet Cong σε Preoccupations, ίσως κάποιοι πίστεψαν ότι η μπάντα από το Κάλγκαρι του Καναδά θα „συμμορφώνοταν“ και ηχητικά, παρουσιάζοντας ένα πιο ανάλαφρο σετ τραγουδιών στο καινούριο της album.
Αντιθέτως.
Το „Preoccupations“ είναι σκοτεινό, γεμάτο αντισυμβατικές συνθέσεις και πιο απαιτητικό από το ντεμπούτο τους.
“With a sense of urgency and unease, second guessing just about everything” ο Matt Flegel τραγουδά ανοίγοντας το δίσκο με το πρώτο single (και το εξαιρετικά στυλάτο του videoclip) υπό το όνομα „Anxiety“. Όπως και ο τίτλος του μαρτυρά, η sophomore δουλειά τους διακατέχεται ξανά από εσωτερική ένταση, αγωνία και άγχος με φράσεις όπως “falling into mania”, “so close to exhaustion”, “overwhelmed and it’s coming from all angles” να προκαλούν, παρέα με τις βομβώδεις κιθάρες και τα υποβλητικά synths, δέος στον ακροατή.
Παρά τη δυστοπική του ατμόσφαιρα όμως, η εμπειρία ακρόασης του „Preoccupations“ δεν είναι καθόλου δυσάρεστη.
Υπάρχουν στιγμές, όπως το εύθραυστο σχεδόν χορευτικό ρεφραίν του 11λεπτου „Memory“, τα μονόλεπτα διαμαντάκια „Sense“ και „Forbidden“, τα υπέροχα ντραμς του „Zodiac“, και η ατμόσφαιρα του „Fever“ με τα βιμπράτα synth και τη space κιθάρα του, που μας κλείνουν το μάτι και αποκαλύπτουν πόσο εύκολα θα μπορούσαν οι Καναδοί να δημιουργήσουν πιασάρικα τραγούδια. Το εξαίσιο single „Degraded“ με το επικό ρεφραίν του μας υπενθυμίζει πόσο πολύ μας λείπουν οι πρώιμοι Interpol και είναι ίσως το μόνο κομμάτι του δίσκου που σου κολλάει με το πρώτο άκουσμα.
Σαν σύνολο δουλειάς, επιλέγουν πάντως τον πειραματισμό, τις εναλλαγές στη δομή ακόμη και μέσα στο ίδιο κομμάτι, „προστατεύοντας“ τις όποιες στιγμές συμβατικής τους τραγουδοποιίας μέσα σε ένα τραχύ και σκοτεινό ambient περίβλημα.
Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι Preoccupations αντλούν έμπνευση από το βαθύ, σκοτεινό πηγάδι των 80’s.
Το „Monotony“ για παράδειγμα „φωνάζει“ The Cure από την πρώτη στιγμή που μπαίνει ο βαρύς ρομποτικός ρυθμός των ντραμς, το „Zodiac“ έχει λίγο από την αύρα των Teardrop Explodes ενώ στις κιθάρες του „Stimulation“ θα μπορούσαμε άνετα να φανταστούμε τον Johnny Marr ή τον Daniel Ash.
Όμως, εν γένει, στο „Preoccupations“ οι επιρροές τους αποκρυσταλλώνονται -μέσω και της εξαιρετικής παραγωγής – σε έναν ιδιαίτερο δικό τους ήχο, αρκετά πιο αβίαστα σε σχέση με το ντεμπούτο τους.
Όσο δύστροπο κι αν γίνεται σε σημεία, υπάρχει μια ένταση, μια ενέργεια που διατρέχει όλα τα κομμάτια του „Preoccupations“ και τα συνδέει μεταξύ τους σαν καλώδια που ενώνονται για να τα διαπεράσει το ηλεκτρικό ρεύμα.
Ένα περίτεχνο album, τo σθένος του οποίου πηγάζει όχι μόνο από το συνολικό του δέσιμο και την αβίαστη ροή του αλλά και την αίσθηση ότι όσο κι αν ο Flegel τραγουδά απαισιόδοξους στίχους, ο αγώνας για ζωή γίνεται εντονότερος – για τους Preoccupations σημασία δεν έχει η νίκη αλλά η μάχη.
Ακόμα και όταν ο δίσκος κλείνει με τους στίχους “We’re all dumb inside, all dead inside, all gonna die”.PREO
8.5/10
Preoccupations:
- Anxiety
- Monotony
- Zodiac
- Memory
- Degraded
- Sense
- Forbidden
- Stimulation
- Fever
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, την Παρασκευή 28.10.2016
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.
