Από τον Δημήτρη Κούλαλη
«Η απάτη, είναι μια κατάσταση του νου και ο νους μιας κατάστασης», έγραφε ο Ουμπέρτο Έκο.
Ειλικρινά, δεν υπάρχει άλλο «απόφθεγμα μεγάλου ανδρός» που να περιγράφει με τόση ακρίβεια τον πολιτικό ταρτουφισμό – τακτικισμό των δύο μεγάλων κομμάτων.
Εξηγούμαστε:
Πριν λίγους μήνες ο Ν.Σαντορινιός, ως εισηγητής του «αναπτυξιακού νόμου» που προωθούσε η κυβέρνηση, αφού τόν χαρακτήρισε «τομή για τα ελληνικά δεδομένα» στη συνέχεια τόνισε: «Πρώτη από αυτές είναι η διαφοροποίηση της σύνθεσης των χρηματοδοτικών μέσων με έμφαση σε χρήση φορολογικών απαλλαγών. (…) Επιπλέον, παρέχονται στοχευμένες επιχορηγήσεις, ιδίως προς φορείς με αυξημένη ανάγκη κεφαλαιακής ενίσχυσης, αλλά και ως επιπλέον κίνητρο επενδυτικής επιλογής, η επιδότηση μισθολογικού κόστους, η επιδότηση χρηματοδοτικής μίσθωσης, νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, η σταθεροποίηση συντελεστή φορολογίας εισοδήματος, η επιτάχυνση διαδικασιών αδειοδότησης μεγάλων επενδύσεων».
Μόλις προχθες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά από συνάντησή του με «νέες και νέους που ξεκίνησαν τις δικές τους επιχειρήσεις», δήλωσε: «(…)το εκκολαπτόμενο σύστημα νέας επιχειρηματικότητας χρειάζεται έμπρακτη υποστήριξη από την Πολιτεία. Χρειάζεται υποστήριξη στο επίπεδο της χρηματοδότησης. Χρειάζεται υποστήριξη κυρίως στο επίπεδο της μείωσης και των εργοδοτικών εισφορών, αλλά και της φορολογίας, έτσι ώστε αυτές οι νέες επιχειρήσεις να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους, να μεγαλώσουν και να δημιουργήσουν πρόσθετες θέσεις απασχόλησης. Αποτελεί δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας η οριζόντια στήριξη της καινοτομίας και της νέας επιχειρηματικότητας».
Όλα αυτά, σε μια χώρα που:
- Το 35,7% (>28,1%- 2008) του πληθυσμού βρίσκεται στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
- Το 22,2% των πολιτών στερείται βασικών υλικών αγαθών.
- Το 24,3% του μη φτωχού πληθυσμού αδυνατεί να έχει ικανοποιητική θέρμανση, την ίδια ώρα που το ποσοστό αυτό στον φτωχό πληθυσμό φτάνει το 50% (ΕΛΣΤΑΤ).
- 000 παιδιά υποσιτίζονται, σύμφωνα με την έκθεση της UNICEF.
- Τα μέσα και χαμηλά εισοδήματα συρρικνώθηκαν κατά 70% από τα πρώτα μνημονιακά μέτρα, το 2010.
- Η φορολογική επιβάρυνση μισθωτών, συνταξιούχων και ελεύθερων επαγγελματιών εξακοντίστηκε πάνω από 500%.
- 760 εργαζόμενοι λαμβάνουν μηνιαίους μισθούς από 100- 400 ευρώ μεικτά.
- Πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι για διάστημα πάνω του ενός μήνα.
- Το ποσοστό απόλυτης φτώχειας των μισθωτών πλήρους απασχόλησης αγγίζει το 20%.
- Το 4,7% του πληθυσμού παραδέχεται ότι πάσχει από κατάθλιψη [+80% >2009 (2,6%], 3/10 άνδρες – 7/10 γυναίκες.
- Τέλος, το 3,3% στο ερώτημα «αν θα ήταν καλύτερα να μη ζει κάποιος ή να βλάψει τον εαυτό του» απαντά θετικά.
«Η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία»· για να συνεχίσουμε με Ουμπέρτο Έκο.
Ποια πραγματικότητα, όμως;
Εκείνη του Κλάους Ρέγκλινγκ, κατ’ επέκταση της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης: «(…) Αν η κυβέρνηση συνεχίσει να εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν με το πρόγραμμα του ESM, η μεγέθυνση της ελληνικής οικονομίας θα επιταχυνθεί την επόμενη χρονιά», ή του λαού μας που κάθε μέρα, όλο και περισσότερο, περπατά στις ακανθώδεις ατραπούς του μισεμού;
Για ποια πραγματικότητα, λοιπόν, μιλάμε;
Όσο κι αν προσπαθούν μέσα από την τεχνικής της πόλωσης να αποπροσανατολίσουν το λαό, η βαθειά ταξικά προσανατολισμένη πολιτική τους , ως διαχειριστές της ίδιας, σαθρά δομημένης, πολυκατοικίας, φανερώνεται σε κάθε ευκαιρία.
Έτσι, παρά τις όποιες, εικονικές ή μη, διαφορές τους το πολιτικό τους πρόταγμα είναι ένα: Η εντατικοποίηση των προσπαθειών ολοκλήρωσης των αντιλαϊκών μέτρων, αποσκοπώντας στην ανάκαμψη του κεφαλαίου και τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος απόλυτα ευνοϊκού προς την εργοδοσία.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Τα υπόλοιπα, είναι για οπαδική κατανάλωση.
Ένα απέραντο μπουλούκι θεατρίνων- δεύτερης κατηγορίας- το «ευρωπαϊκό τόξο» της υποταγμένης δημοκρατίας(;) μας, με τους εκπροσώπους του: Ηγέτες-μαριονέτες , «παπαγαλάκια» και καθεστωτικούς διανοούμενους, γεμάτοι αληθοφανείς κοινοτυπίες , να προσπαθούν νυχθημερόν να μάς πείσουν πως οι «Μαρκς & Σπένσερ νίκησαν τους Μαρξ και Ένγκελς».
Λυπόμαστε πολύ που θα τους χαλάσουμε το… όνειρο, αλλά η Ιστορία δεν έκλεισε ακόμη. Θα επανέλθουμε.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, την Παρασκευή 28.10.2016
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.
