Του Δημήτρη Κούλαλη
ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ
«Τι καιροί είναι αυτοί που πρέπει να υπερασπιζόμαστε και το προφανές…»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Ας δεχθούμε ότι η ανείπωτη καταστροφή στην Αν. Αττική οφείλεται αποκλειστικά σε ένα φυσικό, «ασύμμετρο φαινόμενο»· τη φωτιά, σε συνδυασμό με τους θυελλώδεις, πρωτοφανείς για την περιοχή, ανέμους. Οι δυσμενείς επιπτώσεις του φαινομένου, όμως, με τον ΑΔΙΚΟ- ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ θάνατο δεκάδων συμπολιτών μας και την ισοπέδωση μιας ολόκληρης περιοχής, πολλαπλασιάστηκαν από ανθρώπινες αποφάσεις.
Είναι εξωφρενικό, μα συνάμα απόλυτα λογικό όταν μιλάμε για τους όρους του παιχνιδιού μεταξύ των πρωταγωνιστών του πολιτικού μας συστήματος, οι γαλαζοπρασινορόζ μνηστήρες της εξουσίας σαν τα όρνεα να κατακρεουργούν το κοινωνικό πτώμα στη μεταξύ τους διελκυστίνδα. Οι δύο πρώτοι (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), διαμόρφωσαν τις πολιτικές συνθήκες νομιμοποίησης της αυθαίρετης δόμησης, του ηθικού αναβαπτίσματος της καταπάτησης και καταστροφής της φύσης και της μετατροπής της χώρας σε ένα απέραντο τσιφλίκι οικοπεδοφάγων, παραγωγών “εναλλακτικής ενέργειας”, μεσιτών και “ειδικών” του Real Estate.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό της χρεώνεται- πέραν της επιχειρησιακής της ανεπάρκειας ως πολιτικής ηγεσίας- περπάτησε στα χνάρια των προηγούμενων, αθετώντας τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, φέρνοντας παράλληλα (όπως και οι προκάτοχοί της) στο επίκεντρο της πολιτικής της όχι την εξυπηρέτηση των αναγκών των πολιτών για ασφάλεια και πρόληψη, αλλά την ικανοποίηση των απαιτήσεων του εγχώριου κεφαλαίου, των διεθνών διαγουμιστών της χώρας και των εν Ελλάδι κλακαδόρων τους.
Η φονική πυρκαγιά στην Αν. Αττική, όπως και οι πλημμύρες στην Μάνδρα πριν λίγους μήνες, μαρτυρά με τον πλέον εύληπτο τρόπο ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορεί- εδώ και αρκετά χρόνια, σήμερα ακόμη περισσότερο- να εγγυηθεί-παρά την υπερπροσπάθεια σε τέτοιες περιπτώσεις του έμψυχου δυναμικού του- μία από τις πιο βασικές αιτίες της ύπαρξής του: Την ασφάλεια των πολιτών του.
Ίσως, κάποιοι έξυπνοι πεταχτούν από το ανήλιαγο υπόγειο του ηθικού τους ξεπεσμού και αρχίσουν τα περί “μα, χτίσανε, πάνω στην άμμο, τι να κάνουμε”; Όπως, όμως, έχουμε ξαναγράψει αν κάποιος σταθεί μόνο εκεί, λέει τη μισή αλήθεια.
Τα αυθαίρετα είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα δεκαετιών που φυσικά δεν μπορεί να βαρύνει τις πλάτες της σημερινής κυβέρνησης. Όμως, αυτό δεν την απαλλάσσει από τις ευθύνες της. Γιατί, εκτός του ότι δεν τόλμησε να έρθει σε ρήξη με εκείνον τον μηχανισμό-ακόμη και εντός του κράτους- που προώθησε τη βίαιη εξάπλωση των αυθαιρέτων, προσπάθησε, ψηφοθηρικά, με χαριστικές ρυθμίσεις, νομιμοποιώντας τα αυθαίρετα των φτωχών, να βγάλει λάδι τους συστηματικούς καταπατητές με τις βίλες και τις πισίνες.
Συν τοις άλλοις, το κράτος και οι λειτουργοί του οφείλουν να δρουν βάσει της απτής πραγματικότητας και όχι με γνώμονα το τι θα μπορούσε ή τι θα έπρεπε να ισχύει. Το γεγονός ότι η πόλη Αθήνα μοιάζει από τον δορυφόρο με πόλη δίχως τέλος, σαν μια διαρκή πετρελαιοκηλίδα που εξαπλώνεται τρώγοντας κάθε γωνιά πρασίνου, δεν νομιμοποιεί τις τραγικές ελλείψεις του Π.Σ. και τον εγκληματικά ελλιπή-έως και ανύπαρκτο σχεδιασμό τέτοιων καταστάσεων. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, σύμφωνα με μαρτυρίες, τα πληρώματα που επιχειρούσαν στην περιοχή ξέμειναν από νερό, καθώς κατά μήκος του συγκεκριμένου επιχειρησιακού χώρου λειτουργούσε μόνο ένας κρουνός. Ενώ, όπως σημειώθηκε στον κυριακάτικο Τύπο, πέρασαν αρκετές ώρες έως ότου η περισυλλογή των ανθρώπων που κατέφυγαν στη θάλασσα για να σωθούν έλαβε τον χαρακτήρα συντονισμένης δράσης. Να σημειωθεί ακόμη ότι ενώ ο χάρτης της Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας για την πρόβλεψη κινδύνου πυρκαγιάς που ίσχυε για τη Δευτέρα 23/07/2018 κατέτασσε την περιοχή στο επίπεδο επικινδυνότητας 4 [πολύ υψηλό], εντούτοις, και με δεδομένη την απόσπαση μεγάλων δυνάμεων κατάσβεσης στην Κινέτα, η κατεύθυνση και η ορμή της φωτιάς εκτιμήθηκαν λανθασμένα. Ή, χειρότερα, υποτιμήθηκαν.
Εν ολίγοις, αν κάτι θέλει να υπογραμμίσει το συγκεκριμένο σημείωμα- σχόλιο, είναι ότι κανένας από όσους σήμερα, οι οποίοι φορούν την εξάρτυση εκστρατείας κατάκτησης ή παραμονής στην εξουσία -κραδαίνοντας τα όπλα τους στους πύρινους δρόμους της πολιτικής αθλιότητας, δεν ενδιαφέρεται για κάτι παραπάνω πέραν της απολαβής των προνομίων του θρόνου και της διαχείρισης ενός χρεοκοπημένου κράτους.
Ίσως τώρα, είναι η ώρα οι πολίτες αυτού του τόπου να ανοίξουν τον δρόμο προς την ανάκτηση ελέγχου της ίδιας τους της χώρας. Μιας χώρας δέσμιας υψηλών οικονομικών-πολιτικών παραγόντων με απολογισμό που αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο τραγικός για τον πραγματικό πλούτο της Ελλάδας: τους ίδιους της τους ανθρώπους.
Μπορούμε και επιβάλλεται ο λαός μας να έλθει στο προσκήνιο. Να ασκήσουμε την επιρροή μας για την αύξηση των δαπανών πυρόσβεσης. Tην κάλυψη όλων των οργανικών θέσεων στις πυροσβεστικές μονάδες. Τον τερματισμό του φαινομένου της απόσπασης δυνάμεων του Π.Σ. σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως συμβαίνει στα εξαγορασμένα από τη FRAPORT αεροδρόμια της χώρας. Τη δημιουργία μιας ενιαίας ομάδας συντονισμού ειδικών με σκοπό την ενημέρωσή μας, την πρόληψη και την αστραπιαία καταστολή τέτοιων φαινομένων. Τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου που δεν θα αφήνει παραθυράκια σε επίδοξους «επιχειρηματίες» – καταπατητές.
***
Μετά την 23η Ιουλίου, καταφέραμε μέσα από τις στάχτες, τα ερείπια, τον πόνο, τη δυστυχία να απλώσουμε το χέρι της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Προσφέραμε ΖΩΗ! αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι είμαστε πολύ πιο μπροστά από τους κυρίαρχους (; ) πολιτικούς μας εκπροσώπους (;). Αυτό, ας το έχουμε στον νου μας για το μέλλον.
*Το σκίτσο είναι του Μιχάλη Κουντούρη