Tου Αντώνη Καββαδία*
Κάπως έτσι θα φανταζόταν ο Τζορτζ Όργουελ την κοινωνία του μέλλοντος όταν έγραφε το εμβληματικό μυθιστόρημά του, «1984». Μια κοινωνία όπου ο «Μεγάλος Αδελφός» (βλ. Ε.Ε.) θα εντοπίζει, θα παρακολουθεί και θα ελέγχει, ανά πάσα στιγμή, υποψήφιους «επικίνδυνους» νέους και θα βάζει σε λειτουργία την κρατική μηχανή, ώστε να τους συμμορφώσει άμεσα.
Στις 26/07/2017 το Υπουργείο Εσωτερικών απέστειλε σε Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, Δήμους και Περιφέρειες, πρόσκληση συμμετοχής σε πιλοτικό πρόγραμμα της Ε.Ε. με θέμα: “Πλαισίωση και καθοδήγηση, µέσω του αθλητισμού, των νέων που διατρέχουν κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης.” Το πρόγραμμα αυτό θα χρηματοδοτεί και θα επιβραβεύει, με έως 60.000€, 15 τοπικά αθλητικά σωματεία και φορείς, τα οποία θα συνεργάζονται με την Ασφάλεια και την Αντιτρομοκρατική ώστε «να εστιάζουν, µέσω του αθλητισµού, στην παρακολούθηση και την πρόληψη διαδικασιών ριζοσπαστικοποίησης».
Το τι ορίζει βέβαια η Ε.Ε. ως «ριζοσπαστικοποίηση» είναι γνωστό. Αν και στο κείμενο γίνεται επιδερμική αναφορά περί «ανεκτικότητας» και «διαπολιτισμικού διαλόγου», αυτό δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο παρά μια ψευδεπίγραφη αναφορά πάνω σε μια πολύ συγκεκριμένη στόχευση.
Είναι γνωστές οι επίσημες θέσεις της πλειοψηφίας του Ευρωκοινοβουλίου όταν από το 2009 έχει υιοθετηθεί ψήφισμα, σύμφωνα με το οποίο στόχος είναι «Να αναπτύξουμε μια κοινή προσέγγιση σχετικά με τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, μεταξύ άλλων του κομμουνιστικού καθεστώτος της ΕΣΣΔ, για να διασφαλιστεί η συνέχεια της διαδικασίας της αξιολόγησης των ολοκληρωτικών εγκλημάτων και η ίση μεταχείριση και μη διάκριση των θυμάτων ολοκληρωτικών καθεστώτων». Επίσημη δηλαδή θέση της Ε.Ε. είναι να ξαναγράψει την Ιστορία, εξισώνοντας τον Κομμουνισμό με τα εγκλήματα του φασισμού.
Είναι γνωστές οι επίσημες θέσεις της Ε.Ε. όταν χαριεντίζεται, επικροτεί και στηρίζει (οριακά) ακροδεξιές κυβερνήσεις, όπως αυτές της ομάδας του Βίζεγκραντ (Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία, Τσεχία). Κυβερνήσεις όπως της Πολωνίας, όπου ποινικοποιείται η χρήση κομμουνιστικών συμβόλων και η πολιτική δράση με αναφορά σε αυτά.
Όταν με τις ευλογίες και την οικονομική υποστήριξή της, ναζιστικά μορφώματα και παραστρατιωτικές οργανώσεις ανατρέπουν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, όπως στην Ουκρανία. Ναζιστικά μορφώματα που το 2014 στην Οδησσό βίασαν, βασάνισαν και στο τέλος έκαψαν αντιφασίστες και συνδικαλιστές στο κτίριο των Συνδικάτων, αλλά ποτέ δεν χαρακτηρίστηκαν «ριζοσπαστικά». Ναζιστικά μορφώματα και ακροδεξιοί ηγέτες που δεν χαρακτηρίστηκαν, γιατί σήμερα είναι μέλη της ουκρανικής κυβέρνησης και βολικοί-προνομιακοί συνομιλητές της Ε.Ε., ως εκπρόσωποι της υπό ένταξης στην Ε.Ε. Ουκρανίας.
Δεν χρειάζεται βαθιά πολιτική γνώση για να καταλάβει κανείς τι ακριβώς θεωρεί «ριζοσπαστικοποίηση» και τι θέλει να πετύχει το πιλοτικό πρόγραμμα της Ε.Ε., σε συνεργασία με την κυβέρνηση και κάποιους πρόθυμους «αθλητικούς φορείς». Πολύ περισσότερο δε, όταν το πρόγραμμα θα παρακολουθείται από την ίδια την αντιτρομοκρατική των προκατασκευασμένων υποθέσεων, αφού όπως αναφέρεται στο κείμενο «σε συνεργασία µε τις τοπικές αρχές που είναι αρμόδιες για τη ριζοσπαστικοποίηση και την τρομοκρατία, θα εντοπίζουν άτομα που διατρέχουν κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης».
Με βάση τις πολύ πρόσφατες εμπειρίες από τις επίσημες πολιτικές της Ε.Ε., η «πρόληψη της περιθωριοποίησης και της ριζοσπαστικοποίησης» έχει πολύ συγκεκριμένη στόχευση. Οι «ευάλωτοι νέοι», αυτοί οι ριζοσπάστες, είναι μάλλον όσοι πιθανά αντιστέκονται στις πολιτικές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Και αυτό η Ε.Ε. θέλει να το προλάβει και να το συμμορφώσει από την κούνια.
Σε μια περίοδο που φαίνεται ότι η κρατική καταστολή εντείνεται, που υποθέσεις όπως αυτές της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή είναι νωπές και ζωντανές, αναρωτιέται κανείς αν η κυβέρνηση, ο Υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης είναι τόσο αφελείς ή τόσο παραδομένοι. Αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν να διανέμεται σε Δήμους και Περιφέρειες ένα «πιλοτικό πρόγραμμα», βγαλμένο μέσα από τις πιο σκοτεινές εποχές του τόπου. Εποχές χωροφυλακής.
Αναρωτιέται κανείς αν η προώθησή θα μπορούσε να είναι απλά μια τυπική διεκπεραίωση εκ μέρους του Υπ.Εσ. ή είναι αυτό που φαντάζει από το 2015 και έπειτα: Την πλήρη εφαρμογή, από πλευράς κυβέρνησης, του οικονομικού και εργασιακού μοντέλου των μνημονίων, έρχεται να συμπληρώσει η υιοθέτηση κάθε αντιδραστικής ατζέντας της «κοινού ευρωπαϊκού μας σπιτιού, ακόμα και στη διαμόρφωση ενός νέου κοινωνικού υποδείγματος, απαλλαγμένου από πραγματικά ριζοσπαστικές φωνές που θα αμφισβητούν την απολυτότητα των πολιτικο-κοινωνικών επιταγών της «μεγάλης μας πατρίδας». Της Ε.Ε.
Φαίνεται λοιπόν, ότι περνάμε σε μια νέα «πιλοτική» εποχή Ε.Ε.-ολοκληρωτισμού, στην οποία φακέλους δε θα φτιάχνει μόνο η Ασφάλεια. Την προπαρασκευή θα αναλαμβάνουν για αρχή τοπικοί πρόθυμοι, με τη μάσκα του «αθλητικού» φορέα, οι οποίοι θα υποδεικνύουν τον υποψήφιο νεολαίο ριζοσπάστη προς συμμόρφωση. Τα κράτη έκτακτης ανάγκης δεν έρχονται απ’ το μέλλον, είναι εδώ. Και δεν είναι καθόλου πιλοτικά.
*Συνδικαλιστής, μέλος της Ε.Γ. του ΜΕΤΑ