12χρονα παιδιά που λόγω πολέμου δεν πήγαν ποτέ τους σχολείο…
Περπάτησαν χιλιόμετρα, πέρασαν από 40 κύματα, εγκλωβίστηκαν σε ένα λασπότοπο, κι όμως τα προσφυγόπουλα του καταυλισμού στην Ειδομένη, παρά τις κακουχίες και τη σκληρή καθημερινότητά τους, διψούν για μάθηση.
Εδώ και 5 ημέρες προσέρχονται καθημερινά σε ένα αυτοσχέδιο σχολείο που δημιούργησε μία ανεξάρτητη ομάδα εθελοντών στην περιοχή.
«Idomeni cultural center» γράφει η ταμπέλα στην μεγάλη σκηνή που δημιούργησαν εθελοντές από διάφορες χώρες προκειμένου να γίνονται μαθήματα στα παιδιά του καταυλισμού. Δάσκαλοί τους είναι κάποιοι από τους πρόσφυγες που, με σπουδές στα μαθηματικά, τη φυσική ή τη γλώσσα, προθυμοποιήθηκαν να μεταδώσουν στα παιδιά τις γνώσεις τους.
Όπως αναγράφεται στο καθημερινό πρόγραμμα του σχολείου, στις 9 το πρωί προσφέρεται πρωινό και στη συνέχεια έχει μαθήματα μαθηματικών, κουρδικών και αραβικών ενώ δε λείπουν και μαθήματα για τους ενήλικες πρόσφυγες.
12χρονα παιδιά που λόγω πολέμου δεν πήγαν ποτέ τους σχολείο…
Οι εθελοντές προσπαθούν να διδάξουν στα παιδιά γλώσσες που θα τους χρειαστούν στη νέα τους ζωή, όπως αγγλικά και γερμανικά.
«Αυτό είναι βέβαια εξαιρετικά δύσκολο καθώς πολλά από τα παιδιά δε γνωρίζουν καν τη γραφή της μητρικής τους γλώσσας αφού, λόγω των πολέμων, δεν πήγαν ποτέ σχολείο. Και μιλάμε για παιδιά που είναι 11 ή 12 χρονών» λέει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Ντάνιελ, ένας από τους εθελοντές που μπροστά σε έναν πίνακα προσπαθεί να μάθει στα προσφυγόπουλα απλές προτάσεις στα αγγλικά.
Κάποια άλλα παιδιά, απορροφημένα στα τετράδια ζωγραφικής τους, αντιγράφουν με επιμέλεια από τον πίνακα τα αραβικό αλφάβητο, προσπαθώντας να μάθουν τα γράμματα.
«Δυσκολεύονται πολύ αλλά προσπαθούν» λέει χαμογελώντας ο Σύρος δάσκαλος που έχοντας παραμείνει 22 μέρες στον καταυλισμό, ονειρεύεται να καταφέρει να φτάσει στην Αγγλία ή σε κάποια άλλη αγγλόφωνη χώρα καθώς γνωρίζει τη γλώσσα.
Έκκληση για δασκάλους και βιβλία στην αραβική γλώσσα
Το πρόγραμμα του σχολείου περιλαμβάνει πολλά τραγούδια σε διάφορες γλώσσες, εκπαιδευτικά παιχνίδια και φυσικά, ζωγραφική. Αν και το σχολείο λειτουργεί μόλις 5 ημέρες, τα παιδιά πολλαπλασιάζονται κάθε ημέρα, αυξάνοντας παράλληλα και τις εκπαιδευτικές ανάγκες.
«Χρειαζόμαστε δασκάλους και βιβλία στην αραβική γλώσσα» αναφέρει ο Ντάνιελ και επανέρχεται στο μάθημά του, μοιράζοντας μολύβια και χαρτιά στους «διψασμένους» μαθητές του, μέσα σε μια τάξη φτιαγμένη από σανίδες και πλαστικό.