Του Γιώργου Παπανικολάου
Σήμερα 9 Σεπτεμβρίου, ο Μανώλης Γλέζος κλείνει τα 95 χρόνια του.
Η αγάπη και εκτίμηση που απολαμβάνει, δεν είναι αποτέλεσμα – όπως κακώς επιμένουν αρκετοί – της πράξης του τον Ιούνιο του 1941, όπου μαζί με τον Απόστολο Σάντα, κατέβασαν την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη.
Η αγάπη και η εκτίμηση του Ελληνικού Λαού στο πρόσωπο του Μανώλη, έρχεται ύστερα από 75 χρόνια συνεχούς προσφοράς.
Με 16 χρόνια στις φυλακές και στις εξορίες, με τις δύο αποφάσεις για καταδίκη εις θάνατον, με αμέτρητους ξυλοδαρμούςμε την αναμονή του εκτελεστικού αποσπάσματος, με κατατρεγμούς της οικογένειάς του, με χυδαίες επιθέσεις, με προβοκατόρικα κατασκευάσματα που παρουσιαζόντουσαν – κατασκευαζόντουσαν- ακόμα και μέσα στη Βουλή, με πλαστές ιστορίες που κατασκεύαζε η ασφάλεια.
Και όλα αυτά χωρίς να κάνει ούτε μια φορά πίσω. Δεν δίστασε ποτέ. Και αυτό το αναγνώρισαν στη πορεία όλοι. Εχθροί, φίλοι, και «φίλοι».
Του αναγνωρίζονται οι εκατοντάδες παρεμβάσεις του όπου τον καλούσαν, η ανιδιοτελής προσφορά του, το πάθος που τον διακρίνει, οι μάχες που έδωσε , οι μικρές νίκες που προσέφερε, οι μεγάλες ήττες που δεν κατάφερε να αποτρέψει.
Πάλεψε και παλεύει πάντα στη πρώτη γραμμή. Αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει μαζί με την αναγνώριση της προσφοράς του και την χυδαιότητα, την προδοσία, τις λυσσασμένες επιθέσεις.
Προσέφερε, έδωσε λύσεις, έκανε λάθη, έπεσε και ξανασηκώθηκε. Και για όλα αυτά και πολλά άλλα έχει λάβει και λαβαίνει καθημερινά το μεγάλο αντίτιμο της αγάπης του κόσμου. Μιας αγάπης που ακόμα και αυτή δεν κρατάει «για πάρτη του» ….
Δύσκολα θα βρει άλλος την ευκαιρία μιας τόσο μεγάλης διαδρομής. Ακόμα πιο δύσκολα θα βρούμε εμείς άλλον που σε κάθε στιγμή έβαζε, βάζει και θα βάζει το γενικό συμφέρον πάνω από το προσωπικό, πάνω από το προσωρινό πολιτικό όφελος.
Και ακόμα πιο δύσκολο να βρει άλλος τόση αποδοχή από τον Ελληνικό Λαό όσο αυτή που προσφέρει στον Μανώλη.
Χρόνια πολλά λοιπόν και – ευτυχώς – υπάρχει ακόμα πολύ συνέχεια.
*Η συντακτική ομάδα του Νόστιμον ήμαρ εύχεται με τη σειρά της στον Μανώλη Γλέζο να είναι χιλιόχρονος και γερός! Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Παπανικολάου για το κείμενο!