Σινεμά

Solo: A Star Wars Story [κριτική]

By Νικήτας Φεσσάς

May 30, 2018

Tου Νικήτα Φεσσά

Η πλοκή: σε ένα γαλαξία πολύ-πολύ μακριά, ορφανός ερωτοχτυπημένος φιλόδοξος νεαρός ταπεινής εργατικής καταγωγής προσπαθεί να δραπετεύσει από τον κυριολεκτικό βούρκο στον οποίο έχει καταδικαστεί, και να γίνει πιλότος. Στην πορεία θα γίνει μέλος συμπαθητικής συμμορίας, θα μπλέξει σε περιπέτειες με τρομακτικούς γκάνγκστερ, αλλά θα κάνει και νέους φίλους, ενώ θα κληθεί να αναθεωρήσει μερικώς και την κοσμοθεωρία του.

Το νέο prequel της saga του Πολέμου των Άστρων αφηγείται την προέλευση του θρυλικού διαγαλαξιακού πιλότου – λαθρέμπορου πειρατή- ιντιβιντουαλιστικού ανεξάρτητου και αυθάδους καουμπόυ που δεν τα πάει καλά με τις διαταγές. Παρά το δράμα πίσω από τις κάμερες (το αρχικό σκηνοθετικό δίδυμο του Lego Movie αντικαταστάθηκε τελευταία στιγμή από τον Ron Howard), το Solo δεν είναι τελικά η καταστροφή που κάποιοι περίμεναν ή φοβούνταν. Για την ακρίβεια, είναι ένα χορταστικό και διασκεδαστικό υπερθέαμα μακριά από τα υπόλοιπα ρεαλιστικά γκρίζα και συνοφρυωμένα spin-off κ prequel της ίδιας σειράς (hello, Rogue One).

Με τους μπαμπά (βετεράνος της αρχικής τριλογίας του Lucas) και υιό Kasdan να υπογράφουν το σενάριο, το Solo υπογραμμίζει τις συμβάσεις είδους (ή μάλλον των ειδών) και τη σημειωτική που ήταν ήδη παρούσα από το πρώτο φιλμ το 1977, και το οποίο οι κριτικοί της εποχής είχαν υποδεχτεί ως… γουέστερν. Εδώ ο (σταθερά αξιόπιστος) Howard μαζί με τους Kasdan αναμειγνύουν το προαναφερθέν είδος με τις διαστημικές όπερες του Buck Rogers και του Flash Gordon (βλέπε τα σίριαλ της δεκαετίας του ’40) —άλλη κυρίαρχη επιρροή στις πρώτες ταινίες του Lucas— με το λεγόμενο ‘heist movie’, το διαφυλετικό και το δια-ειδικό buddy movie , τον κύκλο ταινιών με πρωταγωνιστές ζεύγος παρανόμων (η ταινία ξεκινάει με mood Bonnie και Clyde), ενώ βάζουν και μερικές πινελιές πολεμικού φιλμ της κλασικής εποχής του Χόλιγουντ.

Δεν λείπουν οι προοδευτικές αναφορές, με ένα αναρχοφεμινιστικό droid (το οποίο μπορεί –η ταινία το αφήνει ‘προκλητικά’ διφορούμενο– να έχει ερωτική σχέση με έναν από τους πρωταγωνιστές), με ανοιχτά αντιαποικιοκρατικό λόγο, και με τουλάχιστον δύο δυναμικούς γυναικείους χαρακτήρες σε πολύ κρίσιμους ρόλους –η συμπρωταγωνίστρια (η Emilia Clarke του Game of Thrones) μοιράζεται σχεδόν τον ίδιο χρόνο στην οθόνη με τον πρωταγωνιστή.

Το αποτέλεσμα είναι στυλάτο και καλογυαλισμένο, τα εφέ πολύ εντυπωσιακά και προφανώς πανάκριβα, ενώ ειδικής μνείας χρήζουν η βιρτουόζο κινηματογράφηση και το άξιο βραβείου set design που περιλαμβάνει αληθινές τοποθεσίες (και όχι απλώς ένα ατελείωτο κουραστικό ‘green screen’), ανάμεσα στις οποίες  χιονισμένες οροσειρές στην Ιταλία (βλέπε την instant classic σεκάνς με τον σιδηρόδρομο που κόβει την ανάσα).

Το καστ είναι αβίαστα χαρισματικό, με προεξάρχοντες τους Alden Ehrenreich (έλαμψε στο Hail, Caesar! των αδελφών Κοέν, ήταν το καλύτερο κομμάτι του αποτυχημένο ημι-biopic curiosity του Warren Beatty για τον Howard Hughes, και στέκεται επάξια στον iconic ρόλο με τον οποίο ταυτίστηκε ο Harrison Ford) και Daniel Glover ως κουλ εκλεπτυσμένος ναρκισσιστικός χαρτοπαίκτης Lando Calrissian.

Μαθαίνουμε περισσότερα και για την ιστορία του αξιαγάπητου Chewbacca, του πανύψηλου Wookiee που οι μεγαλύτεροι σε ηλικία έχουμε ταυτίσει στο μυαλό μας να συνοδεύει τον Han παντού. Τέλος, ο ρόλος του Woody Harrelson ως διφορούμενη πατρική φιγούρα για τον πρωταγωνιστή θυμίζει εκείνον του Michael Rooker στο Guardians of the Galaxy (πρόκειται για αντιδάνειο, καθότι το τελευταίο είναι προφανέστατα βασισμένο στο Star Wars), υπογραμμίζοντας κάπως την ένδεια και την αυτοαναφορικότητα μιας ποπ κουλτουρας που διαρκώς ανακυκλώνεται.

Με αρκετές ωστόσο ανατροπές, προδοσίες και αντιπροδοσίες για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του θεατή, και με μερικά εντυπωσιακά cameos (ιδιαίτερα από τη Σκοτεινή Πλευρά), το Solo είναι το roller-coaster ride που θα ικανοποιήσει τους φαν και όχι μόνο, ενώ όλα δείχνουν ότι o μονοπωλιακός κορπορατικός γίγαντας της Disney έχει στα χέρια της ένα ακόμη νέο υπο-franchise που θα της αποφέρει αρκετά εκατομμύρια δολάρια για τα επόμενα χρόνια.

Βαθμολογία 4/5.

Ευχαριστούμε το Cineland Παντελής στο Ρέθυμνο για τη φιλοξενία.