Από τον Ανδρέα Μπεντεβή
Alejandra Benítez: Η 36χρονη ολυμπιονίκης ξιφομάχος, αριστερή αγωνίστρια και πρώην υπουργός αθλητισμού της Βενεζουέλας, μέλος του κόμματος του Τσάβες, έσωσε ένα κομμάτι από την τιμή των αθλητών σε αυτούς τους Ολυμπιακούς της εκτροπής και του θανάτου, εκφράζοντας εξαρχής την άρνηση της να χαιρετήσει τον πραξικοπηματία ”πρόεδρο” της Βραζιλίας Τεμέρ δηλώνοντας την στήριξη της στην εκλεγμένη νόμιμα-μα τώρα έκπτωτη και διωκόμενη- κεντροαριστερή πρόεδρο Ντίλμα Ρούσεφ.
Χαρακτήρισε, μάλιστα, την πολιτική δίωξη ενάντια στην Ρούσεφ σαν μια επιπλέον σεξιστική, πατριαρχική πράξη.
”Με ενοχλεί και με επηρεάζει, δεν ξέρω τι θα κάνουν οι άλλοι αθλητές της χώρας μου, αλλά δεν δίνω το χέρι σε έναν πραξικοπηματία. Υποστηρίζω τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη. Θα συνεχίσω στην πολιτική, στην κοινωνική μου εργασία στο Σοσιαλιστικό κόμμα της Βενεζουέλας”.
Αλήθεια, οι φετινοί Ολυμπιακοί στην Βραζιλία, τι σηματοδοτούν; Είναι γεγονός ότι η Βραζιλία κέρδισε τον διαγωνισμό σαν μια πολλά υποσχόμενη αναπτυσσόμενη δύναμη την περασμένη δεκαετία. Στο μεταξύ η προσπάθεια της να ανέλθει στο κλαμπ των 5 μεγαλύτερων οικονομιών είχε σαν συνέπεια μια μερική και σχετική μόνο άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού της.
Πλέον βουλιάζει στην φτώχεια, στην βία και στην δικτατορία ουσιαστικά, εφόσον ακόμα και προσχηματικά κεντροαριστερές κυβερνήσεις-συμπύκνωση και κατάληξη, έστω δια της προφανής τους στρέβλωσης, πολύχρονων δημοκρατικών κινημάτων-δεν είναι αρεστές στην αμερικάνικη εξωτερική πολιτική για την ευρύτερη περιοχή.
Ο Τεμέρ, είναι ο frontman μιας κυβέρνησης μειοψηφίας, με συμβόλαιο θανάτου να εκτοπίσει την κεντροαριστερή πολιτική ηγεσία δια της δικαστικής οδού, να ξεπουλήσει όσο το γρηγορότερο τον φυσικό πλούτο της χώρας, να διαλύσει τις εργατικές κατακτήσεις της περασμένης δεκαετίας. Διέλυσε ήδη τα υπουργεία Πολιτισμού (που είχε συμβολικά ιδρυθεί πρώτο πρώτο μετά την πτώση της χούντας την δεκαετία του 1980), καθώς και τρία υπουργεία για τα δικαιώματα: τα δημοκρατικά. των μειονοτήτων, και των γυναικών.
Με λίγα λόγια ανέλαβε σαν χούντα των αγορών να καταστήσει πάλι αποικία την Βραζιλία, πριν παραδώσει την διαχείριση σε άλλες φιλοδυτικές δυνάμεις. Ασφαλώς και γίνονται αγώνες του βραζιλιάνικου λαού, αλλά δεν μαθεύονται εδώ. Εδώ είναι καλύτερα να μαθαίνουμε ότι οι Βραζιλιάνοι είτε παίζουν αδιάκοπα μπάλα, είτε κλέβουν ασύστολα στον δρόμο με τον οποιοδήποτε ευφάνταστο τρόπο.
Μια συμβολική πράξη που σπάει την πνιγηρή συναίνεση σε αυτόν τον αδιανόητο κυνισμό που συνοδεύει τους Ολυμπιακούς του Ρίο. Να πούμε ένα ”γεια σου κοπέλα μου!”.