Από τον Θάνο Χατζάρα
Μπορείς να ποτίσεις τα λουλούδια με το στείρο νερό του καταναλωτισμού, του υλισμού και της εκμετάλλευσης. Μπορείς να τα παραδώσεις στη λειψυδρία της κρίσης και της ανέχειας. Μπορείς να τα αφήσεις να τα ποδοπατήσουν οι στρατιώτες της κατ επίφαση ελευθερίας. Ξημερώνει Παρασκευή. Μπορείς να τους στερήσεις το φως, να κόψεις τα βλαστάρια τους, να αχρηστεύσεις τις ρίζες τους, να τα μεταφυτέψεις σε τόπους μακρινούς
Δεν μπορείς να σβήσεις τα χρώματα τους. Δεν μπορείς να σταματήσεις τον σπόρο που ταξιδεύει με τον αέρα . Δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να ρθει. Η άνοιξη ωστόσο είναι ακριβή. ‘Όσοι πληρώνουν, πληρώνουν με ένα και μόνο νόμισμα. Το νόμισμα των λαών. Αυτό που όλοι οι λαοί οφείλουν να κρατάν τελευταίο στο πορτοφόλι τους. Αυτό που για κορόνα έχει την ισότητα και για γράμματα την δικαιοσύνη. Αυτό που πολλοί εμπιστεύτηκαν στον Τσε, τον Γκάντι, τον Μαντέλα.
Να σφυρηλατήσεις ένα τέτοιο ίσως σου πάρει 3, 5, 400 χρόνια, σε καμία περίπτωση όμως δεν θα διπλοσκεφτείς να το ξοδέψεις ώστε να απαλλαγείς από την αδικία, την καταπίεση, την σκλαβιά.
Αφορμή; Ή αύξηση της τιμής του ψωμιού ή δολοφονημένη Ρόζα ή ένα διαδικτυακό κίνημα. Η Μαρία που δεν πάει πια μπαλέτο, ο Χρήστος που το πρωί πεινάει στο σχολείο, η Έλενα που παίρνει τα φάρμακα της μήνα παρά μήνα γιατί δεν είναι για “πολυτέλειες”, ο Κώστας που δεν κοιτάει πλέον την γυναίκα του στα μάτια και δεν ξέρει τι να πει στην κόρη του.
Είναι καιρός να πλάσεις το δικό μας νόμισμα , ψάξε , βρες τα υλικά , βρες τον ήλιο και άστον να ψήσει το μέταλλο, κοίτα γύρω σου, δες τα βλέμματα και άστα να χαράξουν τις πλευρές. Φύλαξε το. Μην σε απασχολεί κάτι άλλο. Μην σε απασχολεί ποιοι. Μην σε απασχολεί πότε. Μην σε απασχολεί σε ποιον θα το εμπιστευτείς . Ας το κρατάμε όλοι ένα βράδυ που θα κάνει ξαστεριά .