Η κυβέρνηση της χώρας καλείται, τώρα να προβεί σε σκληρές μεταρρυθμίσεις.
Αναβιώνουν οι άσχημες μνήμες της δεκαετίας του 1990 στην Αργεντινή, καθώς το Μπουένος Άιρες ανακοίνωσε πως έφθασε σε συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για δάνειο ύψους 57 δισ. δολαρίων.
Η κυβέρνηση της χώρας καλείται, τώρα να προβεί σε σκληρές μεταρρυθμίσεις.
Η κυβέρνηση Μάκρι είχε εξασφαλίσει ένα δάνειο ύψους 50 δισ. δολαρίων στο πλαίσιο της συμφωνίας με το ΔΝΤ τον Ιούνιο, μετά τις αρνητικές οικονομικές εξελίξεις για τη χώρα, όμως η Κριστίν Λαγκάρντ ανακοίνωσε ότι η συμφωνία «έκλεισε» στα 57,1 δισ. δολάρια.
Σύμφωνα με τη διευθύντρια του Ταμείου η κεντρική τράπεζα της Αργεντινής συμφώνησε να παρεμβαίνει στη νομισματική αγορά μόνο σε περιπτώσεις έκτακτων αναγκών.
Η νέα συμφωνία προβλέπει εκταμίευση μεγαλύτερων δόσεων οι οποίες θα αγγίξουν τα 13,4 δισ. από τα 6 δισ. που προέβλεπε η προηγούμενη συμφωνία. Φέτος θα εκταμιευθούν 22,8 δισ. συνολικά έναντι των 11,4 δισ. που είχαν εγκριθεί.
Η μεγάλη χώρα της Λατινικής Αμερικής έχει χτυπηθεί σκληρά από την ξηρασία που επηρέασε την παραγωγή σόγιας (είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός χώρα στον κόσμο), ενώ από τις αρχές του 2018 η άνοδος της τιμής του πετρελαίου και των επιτοκίων στις ΗΠΑ οδήγησε τους επενδυτές να αποσύρουν κεφάλαια από την Αργεντινή. Αυτό προκάλεσε πανικό στους Αργεντίνους, ξυπνώντας μνήμες της κατάρρευσης του 2001, οι οποίοι άρχισαν να αλλάζουν τα πέσο με δολάρια κάτι που προκάλεσε κατάρρευση του εθνικού νομίσματος.
Ήδη ο συντηρητικός Μαουρίτσιο Μάκρι έχει ανακοινώσει σκληρά μέτρα λιτότητας, όπως κατάργηση υπουργείων (με αντίστοιχο ψαλίδισμα δημοσίων υπαλλήλων και κοινωνικών δαπανών), αλλά και αύξηση της φορολογίας στις εξαγωγές.
Μετά τη σύναψη της συμφωνίας με το ΔΝΤ, πάντως, θεωρείται βέβαιο ότι η λιτότητα όχι μόνο θα συνεχιστεί, αλλά θα ενταθεί.
Η πλειοψηφία των πολιτών της Αργεντινής κατηγορεί τις αποτυχημένες πρακτικές των παλαιών κυβερνήσεων και του ΔΝΤ, τη δεκαετία του 1990, που έφεραν την χρεοκοπία της χώρας το 2001 και είχαν ως αποτέλεσμα τεράστια άνοδο της ανεργίας και της φτώχειας.
Το Ταμείο, κατά τη συνήθη πρακτική του, παραδέχθηκε εκ των υστέρων ότι έκανε λάθη που συνέβαλαν στην οικονομική κατάρρευση.