Από την Αφροδίτη Φανφάρες
το μεσαιωνικό δίπολο σπίτι-δουλειά
το ένα εκατομμύριο εκμοντερνισμένο σπίτι-σπίτι
τα 400 ευρώ που σου πηδάνε το μήνα
εσύ που δεν πηδάς αυτή που θέλεις
η ψαρική σου φύση στο μετρό
-κάποιοι δεν βρομάνε εκεί
διαβάζουν Καμύ και Ντοστογιέφσκι-
εντάξει δεν πήγα στρατό
καλοκουρδίζομαι στην επόμενη στάση
το άγχος να πυροβολήσεις τα δευτερόλεπτα
έρμαιο ψυχοπαθούς εργοδότη
η ανόσια σειρά στον οαεδ
ευθεία παράλληλη με την εργασιακή αυταπάτη
το τσοντάρισμα των γονιών
»ανεξαρτησία» τη ‘λεγαν οι παλιοί
είναι καλή τσόντα Δες τη
η κάθε γωνιά της πόλης που ζέχνει Μικέλ
κι ένα άδειο χέρι να ικετεύει
η βόλτα στα τετράγωνα χωρίς εσέ
και πάλι ένα άδειο χέρι να ικετεύει
το κάπνισμα που άρχισα
μπας και πεθάνω πρόωρα
αλλά πάλι ακυρώθηκε το ιδιαίτερο
συγγνώμη κύριε Καρέλια
την επόμενη βδομάδα πάλι.