Όταν η θεατρική εταιρία “Clean Break”, της οποίας το έργο απευθύνεται σε γυναίκες που κινδυνεύουν να βρεθούν ή βρίσκονται στην φυλακή, ζήτησε από την Βίβιεν Φράντσμαν να γράψει ένα έργο σχετικό με αυτές τις γυναίκες, εκείνη έγραψε τα “Παράσιτα”. Το έργο πρωτοπαίχτηκε το 2014, στην Αγγλία. Στην Ελλάδα, η πρώτη φορά που ανέβηκε ήταν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (σε σκηνοθεσία Β. Θεοδωρόπουλο) και τώρα συνεχίζει την πορεία του στο BIOS, σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Βογιατζή.
Στο έργο βλέπουμε ένα κομμάτι της ζωής δύο γυναικών, της Πινκ και της Ρόλυ. Οι δύο αδελφές ζουν σε ένα διαμέρισμα, γεμάτο από ρετάλια και σκουπίδια, μπαινοβγαίνουν στις φυλακές, εκδίδονται για να εξασφαλίσουν την δόση τους και να επιβιώσουν, βιώνουν την τοξικοεξάρτηση και την παιδική σεξουαλική κακοποίηση.
Η παράσταση περιορίζεται χωρικά σε αυτό το διαμέρισμα, μιας και η Φραντζμαν επέλεξε να δει ο θεατής τον “κανονικό – έξω” κόσμο μέσα από τα μάτια της Πινκ και της Ρόλυ.
Η συγγραφέας, σε όλη την διάρκεια συγγραφής του έργου, πέρασε πολύ χρόνο στις γυναικείες φυλακές και σε workshops, όπου άκουσε πολλές γυναίκες να μιλάνε για όλα αυτά τα θέματα που πραγματεύονται και τα «Παράσιτα». Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους, που ο σκηνοθέτης και οι συντελεστές της παράστασης αποφάσισαν πως με κάποιον τρόπο «όφειλαν», η μία από τις παραστάσεις να είναι και στο ΚΚΓΕΘ (Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θήβας). Πέμπτη 24 Ιανουαρίου η παράσταση παρουσιάστηκε σε κρατούμενες, στις φυλακές Θήβας.
«Αισθανθήκαμε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε την ιστορία αυτή σε γυναίκες που δεν έχουν τίποτα δεδομένο, όπως λόγου χάρη η ελευθερία.». «Ήταν μία μέρα που δεν έμοιαζε με καμία άλλη. Ήταν από αυτές τις μέρες που θα τις θυμάσαι όσα χρόνια κι αν περάσουν”.
«Μελετώντας σχετικά με το έργο, πριν και κατά τη διάρκεια των προβών, και με την βοήθεια του ψυχιάτρου-δραματοθεραπευτή Λ. Γιώτη, οι πληροφορίες οι οποίες συλλέξαμε γύρω από την έννοια της εξάρτησης μας έκαναν να αντιληφθούμε το πόσο βαθιά είμαστε εξαρτημένοι στη ζωή μας, χωρίς ίσως να το αντιλαμβανόμαστε καν. Μάθαμε τι είναι συνεξάρτηση, μια ορολογία που οι περισσότεροι από μας αγνοούμε, την περίπτωση δηλαδή δύο εξαρτημένων ανθρώπων οι οποίοι τρέφουν και μεταξύ τους μια εξάρτηση. Έννοιες που βρίσκονται βαθιά ριζωμένες σε σχέσεις που έχουμε όλοι μας και που τελικά είναι και κάτι που μας αφορά πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε», μας λέει ο σκηνοθέτης, Βαγγέλης Βογιατζής.
Η Πινκ και η Ρόλυ τρέφουν μία σχέση διπλής συνεξάρτησης. Οι όποιες προσπάθειές τους να ξεφύγουν από τα ναρκωτικά, την παρανομία και τον ίδιο τους τον εαυτό αποβαίνουν μάταιες, φέρνoντάς μας αντιμέτωπους με την σαρωτική δύναμη του εθισμού και της τοξικότητας, θέτωντας το ερώτημα αν είναι μεγαλύτερος ο εθισμός σε μια ουσία ή σε έναν άνθρωπο.
Η παράσταση θα παίζεται κάθε Δευτέρα, Τρίτη (στις 21:00) και κάθε Κυριακή (στις 20.00) έως και τις 19/02, στο BIOS (Πειραιώς 84, Αθήνα)
Περισσότερες πληροφορίες ΔΤ
Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Βογιατζής Σκηνικά-Κοστούμια: Ήρα Καραγκούνη Μουσική επιμέλεια-Επικοινωνία: Ναιρί Πελτεγιάν Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνα Χαρμαλιά Φωτογραφίες: Κατερίνα Λιακοπούλου Ψυχολογική διερεύνηση ρόλων: Λάμπρος Γιώτης
Διανομή: Πινκ: Κατερίνα Λούβαρη-Φασόη Ρόλυ: Κατερίνα Δημάτη Άγνωστη γυναίκα: Κωνσταντίνα Χαρμαλιά Ανδρική φωνή: Λάμπρος Γιώτης