Διαβάζουμε τα τελευταία χρόνια, κυρίως στον διεθνή τύπο, φράσεις όπως «the Greek Drama”. Ναι θα μπορούσε να είναι ένα δράμα, μια τραγωδία. Η κάτι πιο σύγχρονο, μια ταινία ακολουθώντας τις δομές του δράματος.
Tο σενάριο που εξετάζουμε είναι η τετραετία της Κυβέρνησης.
Σκοπός της τραγωδίας είναι να οδηγηθεί ο θεατής στην κάθαρση μέσω της ταύτισης με την τύχη του τραγικού ηρωα. Ο ήρωας χαρακτηρίζεται τραγικός καθώς τον χαρακτηρίζει η τραγικότητα, η σύγκρουση δηλαδή τόσο με ανώτερες δυνάμεις όσο και με τον ιδιο του τον εαυτό. Η έννοια της τραγικότητας περιλαμβάνει και την μετάβαση απο την άγνοια στη γνώση, την εμπλοκή του ήρωα σε αντιφατικές καταστάσεις, διλήμματα και αδιέξοδα. Αυτό το μοντέλο ακολουθείται στον κινηματογράφο και πολλές ταινίες είναι βασισμένες πάνω σε αυτό. Βασισμένη στη θεωρία του Αριστοτέλη, η δραματική αφήγηση έχει περάσει στα σύγχρονα σενάρια ταινίων που αποτελούνται απο Αρχή (Εισαγωγή)- Μέση (Σύγκρουση) και Τέλος (Λύση). Αυτή τη δομή μπορεί περιλαμβάνει και η ταινία μας και τον ρόλο του πρωταγωνιστή που περικλύει την διαδρομή του τραγικού ήρωα θα μπορούσε να είναι η Κυβέρνηση. Αλλά επειδή ο πρωταγωνιστής πάντα είναι ένας, ας τον προσωποποιήσουμε στον Πρωθυπουργό.
Να σκιαγραφήσουμε πρώτα ποιος είναι ο ήρωας μας, ο πρωταγωνιστής. Συγκεκριμένα πρέπει να βρούμε 1)ποιος είναι, τον κόσμο του, 2) τι θέλει, 3) τι τον εμποδίζει να το αποκτήσει.
Η απογοητεύση του κόσμου σε συνδιασμό με την αντιμνημονιακή πολιτική που ακολουθούσε,του έδωσε την νίκη στις εκλογές του Ιανουαρίου με 36,34%. Η προεκλογική ομιλία του ’12 στην Ομόνοια και η συνέντευξη της Θεσσαλονίκης το ’14 αρκεί για να δούμε τι θέλει. Ο Τσίπρας είχε ως στόχο, την ακύρωση του μνημονίου, την διαγραφή του δημοσίου χρέους θεωρώντας το μη βιώσιμο, και τέλος σε συνδυασμό με τα παραπάνω την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με την οποία σχετίζονται οι εξαγγελίες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Βάσει αυτού του στόχου εκλέχθηκε. Τώρα αφού είδαμε το ποιος είναι και το τι θέλει, πάμε να δούμε και τι τον εμποδίζει να το αποκτήσει. Αυτό που τον εμποδίζει είναι η Ευρωζώνη. Μονομερείς ενέργειες δεν επιτρέπονται μέσα στην Ευρωζώνη και σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο που τίθεται απο τους κανόνες. Επομένως, έχοντας ξεκαθαρίσει την επιθυμία του η Ελλάδα να παραμείνει στο Ευρώ, πέφτει σε αντίφαση με τα σχέδια που είχε περί διαγραφής χρέους και σκίσιμο μνημονίου.
Αυτή η αντίφαση η οποία βρίσκεται στην εισαγωγή μπορούμε να πούμε ότι έγκειται το ερώτημα/πρόβλημα ή catalyst ή narrative hook. Στο πρώτο μισό της 1ης πράξης εγείρεται το ερώτημα για το θεατή που αφορά τον πρωταγωνιστή και λύνεται στο τέλος. Θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας αυτά που θέλει? Στην ταινία μας ή στο δράμα μας μέχρι τώρα παρουσιάσαμε τον ήρωα και το τι θέλει. Το εμπόδιο εμφανίστηκε με το που ανάλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. Οι πρώτες του επαφές με ξένους πρωθυπουργούς και αξιωματούχους ήταν το απαγορευτικό σινιάλο ότι δεν γίνεται να εφαρμοστούν αυτά που είχε διακηρύξει περί χρέους και μνημονίου. Οπότε ο ήρωας της ιστορίας έχει ένα ξεκάθαρο εμπόδιο να ξεπεράσει. Αυτή είναι η εισαγωγή μας ή αλλιώς Αρχή όπως θα το ονόμαζε ο Αριστοτέλης, και την οποία την είδαμε ήδη να εξελίσσεται.
Μετά την εισαγωγή και το narrative hook ,υπάρχει μια δεύτερη σημαντική σκηνή που είναι γνωστό ως turning point ή Plot Point 1, και το οποίο ωθεί την ιστορία σε μια καινούργια κατεύθυνση και αυτό ορίζει ποια ιστορία θα παρακολουθήσουμε. Αυτό το turning point μπορούμε να υποθέσουμε ότι είναι η συμφωνία 4μηνης διάρκειας που υπεγράφη από την Κυβέρνηση και τους εταίρους, και η οποία προήλθε απο έντονες διαπραγματεύσεις σε συνεχόμενα Eurogroup. Είναι μια συμφωνία με υποχωρήσεις που φαινομενικά απέχει απο τον πραγματικό στόχο του Τσίπρα. Μια συμφωνία που αποτελεί το turning point από τα προηγούμενα λεγόμενα της Κυβέρνησης σε μια νέα φάση που το βγάζει μακριά από τον αρχικό του στόχο καθώς αναστέλλει εξαγγελίες και υποσχέσεις που προέρχονταν από τις επιθυμίες του.
Στην συνέχεια της πλοκής, ακολουθεί το culmination, μια περιπλοκή που κάνει τα πράγματα χειρότερα ή καλύτερα και την ζωή του ήρωα πιο εύκολη ή πιο δύσκολη. Αυτό στην ταινία μας μεταφράζεται στο αν το καλοκαίρι θα συζητηθούν τα πραγματικά θέλω της Κυβέρνησης και τι θα μπορέσει να επιτύχει τότε όπως αφήνει να αιωρείται. Οπότε αναμένουμε την επόμενη σκηνή. Σε κάθε περίπτωση και ειδικά στη περίπτωση που τα πράγματα γίνουν πιο δύσκολα, ο ήρωας θα ψάξει για συμμάχους και φίλους ώστε να τον βοηθήσουν μέχρι να φτάσει στο Plot Point 2, το επόμενο κρίσιμο σημείο της ταινίας, όπου εκεί ο ήρωας παίρνει την απόφαση να συγκρουστεί μέχρις εσχάτων ή το κάνει καθώς δεν έχει άλλη επιλογή. Η τελική μάχη λοιπόν στην ταινία μας δεν έχει έρθει ακόμα.
Υπάρχουν κάποιοι που θεωρoύν ότι η ταινία έχει τελειώσει, νιώθουν απογοητευμένοι καθώς δεν επιτελέσθη κάποια κάθαρση και μένουν με το παράπονο,την πικρία και την απογοήτευση. Οποιαδήποτε ταινία και αν την κλείσεις στο πρώτο 15λεπτο θα νιώθεις το συναίσθημα της μη εκπλήρωσης. Η ταινία που βλέπουμε όμως δεν σταματάει εδώ. Όπως είπαμε παραπάνω, όλοι οι ήρωες/πρωταγωνιστές, σχεδόν σε όλες τις ταινίες κάνουν μια διαδρομή που έρχονται αντιμέτωποι με φίλους, με συμμάχους, με εχθρούς, με τον εαυτό τους, καταλήγοντας σε ανεύρεση νέων ισορροπιών. Το τέλος της ταινίας είναι καλό ή κακό ανάλογα με το αν ο πρωταγωνιστής αποκτά αυτό που ήθελε στην αρχή. Το αποτέλεσμα της Κυβέρνησης θα το δούμε στο Τέλος, στη Λύση, όταν απαντηθεί το ερώτημα που τέθηκε στην αρχή.