Του Νικήτα Φεσσά
Στην καινούργια ταινία του Shane Black, ο σκηνοθέτης επιστρέφει, μετά από ένα υπερ-επιτυχημένο εμπορικά διάλειμμα στην Marvel (βλέπε Iron Man 3), σε αυτό που κάνει καλύτερα: την ‘buddy’ κωμωδία δράσης παλαιάς κοπής (συγκεκριμένα 70s κοπής- η περίοδος όπου εκτυλίσσεται και η ταινία), με τους καυστικούς διαλόγους, και τους χαρακτήρες που σου μένουν στη μνήμη.
Ένας ξεπεσμένος ιδιωτικός ντετέκτιβ, και ένας μεσήλικας μπράβος προς ενοικίαση, και οι δύο σε υπαρξιακή κρίση, και οι δύο προβληματικοί, αλλά κατά βάθος (-βάθος) καλόκαρδοι, βάζουν στην άκρη αυτά που τους χωρίζουν (και είναι πολλά και αστεία) και ενώ νουν τις δυνάμεις τους για να λύσουν μια περίπλοκη υπόθεση εξαφανισμένης έφηβης, που συνδέεται με τον θάνατο μιας πορνοστάρ.
Ryan Gosling και Russell Crowe είναι απολαυστικοί στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ η ταινία του Black αναμιγνύει νουάρ στοιχεία (εμφανείς οι νύξεις σε σταθμούς του είδους, από το Chinatown του Polanski και το The Long Goodbye του Altman και του Chandler, μέχρι το L.A. Confidential-όπου πρωταγωνιστούσε ο Crowe, μαζί με την Kim Basinger, με την οποία ξανασυναντιέται εδώ-, και την ‘Μαύρη Ντάλια’– και τα δύο γραμμένα από τον ‘πάπα’ του είδους, James Ellroy), με αυτό που λέγεται physical comedy (‘σωματική’ κωμωδία), και slapstick.
Με τα παραπάνω νουάρ και νεο-νουάρ, η ταινία του Black δεν μοιράζεται μόνο την τυπολογία των χαρακτήρων (μοιραίες γυναίκες, χαμένα κορμιά, παρασυρμένες λολίτες, και μεθυσμένοι ιδιωτικοί ντεντέκτιβ με θολό κώδικα ηθικής που δίνουν, αλλά και αρκετά συχνά τρώνε ξύλο χάνοντας τις αισθήσεις τους σε ψυχεδελικές σκηνές, κλπ), μοιράζεται και το επίσης άμεσα αναγνωρίσιμο θεματικό μοτίβο του ‘σκληρού’ που βρίσκεται έξω από τα νερά του, και αντιμετωπίζει μια συνωμοσία που υπερβαίνει κατά πολύ τις δυνατότητές του, και διαφθορά που φτάνει μέχρι πολύ ψηλά.
Παράλληλα, το σενάριο, εκτός από τις γρήγορες και φαρμακερές ατάκες που οι χαρακτήρες εκτοξεύουν ο εις στον άλλον (σήμα κατατεθέν του Black που έχει σκηνοθετήσει και το επίσης επιτυχημένο Kiss Kiss Bang Bang), φροντίζει να κάνει την αρχετυπική νουάρ αφήγηση ιστορικά συγκεκριμένη. Οι ήρωες δρουν σε μια περίοδο κοσμογονικών αλλαγών για την αμερικάνικη κοινωνία. Οι διαμαρτυρόμενοι χίπηδες και ο Νίξον, το Ντιτρόιτ και η αυτοκινητοβιομηχανία του, κάνουν το φόντο όπου εκτυλίσσεται η πλοκή πιο πλούσιο, και πιο πολιτικό από αυτό που συνήθως συναντάμε στην κλασική χολιγουντιανή ιστορία δράσης.
Συνολικά, χωρίς να πρόκειται περί αριστουργήματος, περνά κανείς ευχάριστα δύο ώρες. Βαθμολογία 3/5.