Τελείωσαν τα παραμύθια. Ήδη κράτησαν περισσότερο από όσο έπρεπε.
Μετά αισχρών τακτικών ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβερνητική του ομάδα αποδεικνύουν πως είναι το ίδιο επικίνδυνοι με τους προκατόχους τους. Μέσα από κίβδηλες υποσχέσεις, αποτυχημένες διαπραγματευτικές τακτικές, ασάφειες, ευρωπανουργίες και λοιπά παραστρατήματα, ερχόμαστε σήμερα εδώ που ξέρουμε ότι ήμασταν και πριν, χωρίς να μας έχει λείψει και ιδιαίτερα.
Η Μεγάλη Απάτη του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά επί της ουσίας καταρρίφθηκε, καθώς η κυβέρνηση φρόντισε να αποτελέσει μακράν χειρότερη απάτη από αυτήν που διαφαινόταν προεκλογικά.
Ήταν όμως επόμενα όλα αυτά. Οι υποσχέσεις και οι προσδοκίες που έδωσε ο Τσίπρας σε ανθρώπους απεγνωσμένους εντός Ευρωζώνης δεν υπήρχε και κανένας τρόπος να υλοποιηθούν, ενώ η πολιτική στασιμότητα και οι διαπραγματευτικές θεατρικές παραστάσεις ροκάνισαν τον χρόνο που είχε προνομιακά για να απαλλαγεί η κυβέρνηση με μεγαλύτερη ευκολία από την σατανική ευρωπανουργία. Τα νούμερα δεν έβγαιναν, οι μεγαλειώδεις προεκλογικές υποσχέσεις με ζουρνάδες και πεντοζάλια κινούσαν υποψίες, η ήττα ήταν αναπόφευκτη με τέτοιους όρους.
Τέλος κακό όλα κακά, ο Τσίπρας πρόδωσε αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν με κλειστά τα μάτια, επειδή ποτέ δεν έμαθαν πώς να τα ανοίξουν. Ο Τσίπρας υποστηρίχθηκε όσο ελάχιστοι πολιτικοί ηγέτες που πέρασαν, αλλά αυτήν την στιγμή απεμπολεί ηλιθιωδώς αυτό το μοναδικό του προνόμιο. Κακό του κεφαλιού του. Θα κριθεί εν τέλει και αυτός όπως του αρμόζει, και αυτός και όσοι τώρα τον ακολουθήσουν.
Εάν η Ελλάδα μπει σε συνεργασία με τον ΕΜΣ αρχίζει μια ακόμη πιο σκοτεινή εποχή, σφικτή και βάναυση. Πρόκειται περί υπερκρατικού οργανισμού χωρίς πολιτικά όρια και ηθικές αναστολές, γεγονός που μπορεί να διαπιστώσει κανείς με απλές ματιές στο καταστατικό της Συνθήκης Ίδρυσης του ΕΜΣ.
Το κεφάλαιο αυτό ανοίγει και κλείνει αυτομάτως. Υπολογίζεται ένα τριετές δάνειο μαμούθ -και πάλι προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες-, υπολογίζονται σοβαρές περικοπές υφεσιακού χαρακτήρα -χειρότερου και από των προτάσεων που απορρίφθηκαν την Κυριακή-, είναι βέβαιη η ανατίναξη του χρέος στο ΑΕΠ, η οικονομική συρρίκνωση και όλα αυτά που βλέπουν όλοι να γράφονται πλέον ανοιχτά και παντού. Καταστροφικές συνθήκες.
Πρόκειται περί εξαπάτησης και προδοσίας, και όπως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να απαντήσουμε με τον ίδιο τρόπο.
Το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού δεν πρέπει να σιγάσει. Όπως είχε πέσει ο Παπανδρέου, ο Παπαδήμος και εν τέλει ο Σαμαράς, έτσι μπορεί να πέσει και ο Τσίπρας. Με την προοπτική όμως να ανατραπεί οριστικά και αμετάκλητα το καθεστώς της ευρωδουλοπαροικίας.
Μην σας πιάνει η ηττοπάθεια και η απογοήτευση, είναι πολύ αργά πια για δάκρυα. Συμβαίνουν σε όλους τέτοιες φάσεις, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ο δρόμος τώρα, αφού έπεσαν οι μάσκες, είναι να στηριχθούν αυτοί που πραγματικά έδειξαν πως αξίζουν. Ξέρετε ποιοι είναι. Τους είχατε για δεύτερες ή τρίτες επιλογές στις προηγούμενες εκλογές. Εκεί πρέπει να στηριχθεί η αντεπίθεση, ενωτικά, συντονισμένα και οργανωμένα.
Περιμένουμε, φυσικά, να δούμε και ποιοι βουλευτές θα έχουν την αξιοπρέπεια να πουν ΟΧΙ στα μέτρα, αν υπάρχουν δηλαδή και δεν βάλουν παραπάνω «το συμφέρον της Πατρίδας που μας καλεί ενωμένους και δεν επιτρέπει τώρα διχασμό».
Όσοι ακόμη αρνούνται να πέσουν από τα συννεφάκια τους και νομίζουν πως η κυβέρνηση αστειεύεται ή ότι πρόκειται περί δεδομένου που «δεν είναι αυτό που φαίνεται», θα υποστούν το χειρότερο πλήγμα. Οπότε ας συντομεύουν και αυτοί.
Τα δύσκολα μόλις άρχισαν, πάνω που ξεκίνησε να εμπνέεται η πίστη ότι όλα θα τελείωναν.
But the show must go on. Choose your side, hurry.