Σινεμά

Theeb, ο λύκος της ερήμου [κριτική]

By Γιάννα Παπαπαύλου

May 08, 2016

Από την Γιάννα Παπαπαύλου

Το συναρπαστικό κινηματογραφικό ντεμπούτο του Νατζί Αμπού Νουάρ, διαδραματίζεται στην έρημο της Ιορδανίας την περίοδο της Αραβικής Εξέγερσης του 1916, όταν Άραβες αντάρτες, υποκινούμενοι από την παρουσία αγγλικών δυνάμεων, πολεμούν για την ανεξαρτησία τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο Theeb, ένας μικρός Βεδουίνος, ως συνοδός ενός Άγγλου στρατιώτη, καλείται να βιώσει τις μεταβατικές αλλαγές στη ζωή του και να γνωρίσει την έννοια της επιβίωσης σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο.

Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, το «Theeb, ο λύκος της ερήμου», αποτελεί ένα αντισυμβατικό γουέστερν, που προσχωρεί στην υπαρξιακή διάσταση του δράματος του μικρού ήρωα, παρά σε μια διθυραμβικά επική σκιαγράφηση του.

Άλλωστε, ο Αμπού Νουάρ επιλέγει την ειλικρινή, αλλά όχι αφελή, ματιά  ενός παιδιού για να αφηγηθεί το ιστορικοπολιτικό πλαίσιο της ταινίας, παρέχοντας του τη δυνατότητα της αμφισβήτησης της έως πρότινος αναπαράστασης της Δυτικής παρουσίας στο έδαφος των πρώην αποικιών.

Εν μέσω μιας επώδυνης παραποίησης της ταυτότητας του Αραβικού κόσμου στη σύγχρονη παγκόσμια σκηνή, ο Αμπού Νουάρ, με αφαιρετικό ρεαλισμό, επιστρέφει στο κοσμογονικό περιβάλλον της ερήμου, με τον ανοιχτό ορίζοντα, την απέραντη λεπτή άμμο, τα απόκοσμα φαράγγια και βαθιά πηγάδια, για να ανασύρει σαν σύγχρονος Βεδουίνος, από τον πυρήνα της αραβικής κουλτούρας τις αρχετυπικές αξίες και σύμβολα που τη διέπουν.