Ξεμπερδεύουμε μ’ αυτούς! Αν όχι τώρα, πότε;
Γιώργος Μουργής
Σχεδόν σε ζωντανή σύνδεση από την τηλεόραση παρακολουθήσαμε την επίθεση του χρυσαυγίτη κρανοφόρου, κραδαίνοντας σιδερένιο λοστό, εναντίον εικονολήπτη.
Από θαύμα δεν θρηνήσαμε άλλο ένα αθώο θύμα από το ναζιστικό τάγμα που δρούσε υπό τις οδηγίες των κορυφαίων στελεχών της εγκληματικής οργάνωσης Κασιδιάρη και Λαγού, όπως αποτυπώθηκε στον φακό η παρουσία τους στη συγκέντρωση.
Το μεγάλο ερώτημα που περιμένουμε να μας απαντήσει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνη είναι το εξής: αφού παραβίασαν τους όρους αποφυλάκισής τους, οι οποίοι μεταξύ άλλων προβλέπουν την απαγόρευση της συμμετοχής τους σε δημόσιες εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής, γιατί έως τώρα δεν έχει ανασταλεί η αποφυλάκιση τους;
Ο ισχυρισμός ότι δεν συμμετείχαν σε εκδήλωση του φασιστικού μορφώματος αλλά παρευρίσκονταν σε συγκέντρωση «κατά της ισλαμοποίησης», όπως βαφτίστηκε, καταρρίπτεται από την ίδια την παρουσία τους αλλά και από τον ενεργό ρόλο στην υποκίνηση των ταραχών, όπως αποδεικνύεται στα πλάνα αλλά και στις φωτογραφίες των επεισοδίων που προκλητικά έστησαν εχθές στους δρόμους του Πειραιά.
Η σημειολογία της επανεμφάνισης των ταγμάτων εφόδου αλλά και η φυσική παρουσία των κατηγορουμένων στη διαβόητη, πια, δίκη της Χρυσής Αυγής όχι μόνο δεν είναι τυχαία, αλλά δίνει και το εμφατικό στίγμα του προβοκατόρικου ρολού που θέλουν να διαδραματίσουν, δημιουργώντας κλίμα προκλητικής όξυνσης, την κρίσιμη ώρα της διαχείρισης στις δομές υποδοχής προσφύγων. Παρόμοια φαινόμενα στη Χίο προχθές, στη Λέρο, τη Καρδίτσα μέσα σε φωνές μισαλλοδοξίας και ξενοφοβικής νεοφασιστικής ρητορικής
Στα… περίεργα των χθεσινών επεισοδίων έρχεται να προστεθεί η στάση των δυνάμεων καταστολής, που για άλλη μια φορέα στάθηκαν «ασπίδα» προστασίας στο φασιστικό τάγμα.
Μας θύμισαν εκείνες τις παλιές ημέρες, όταν ΜΑΤ, ασφαλίτες με πολιτικά και κρανοφόροι χρυσαυγίτες σε αγαστή μεταξύ του συνεργασία αλληλοκάλυψης επιτίθεντο σε πορείες και συγκεντρώσεις σπέρνοντας πανικό σε αθώους πολίτες, στην προσπάθεια να καταστείλουν κάθε κινηματική δράση.
Στα ίδια ερωτήματα έρχεται να προστεθεί το γιατί δεν είχαμε την άμεση επέμβαση ώστε να συλληφθεί ο κρανοφόρος που επιτέθηκε στον εικονολήπτη, ή γιατί μέχρι τώρα δεν έχει ασκηθεί καμιά δίωξη ώστε από τη διερεύνηση να ταυτοποιηθεί και ο ίδιος που επιτέθηκε δολοφονικά αλλά και όσοι άλλοι συμμετείχαν από τα μετόπισθεν της γραμμής κρούσης των ΜΑΤ.
Την ίδια ώρα, η αστυνομία, ενεργώντας ταχύτατα, προχώρησε στη σύλληψη δύο ατόμων για την επίθεση κατά των γραφείων του «Πρώτου Θέματος» μέσα από τη διαδικασία προσαγωγής υπόπτων από τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης που ανέλαβε ο «Ρουβίκωνας» δεν υπήρχε παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, όμως η επίθεση καταγράφηκε από τις κάμερες ασφαλείας των γραφείων, όπερ και μετά την υποτιθέμενη ταυτοποίηση πραγματοποιήθηκαν οι προσαγωγές.
Ξεμπερδεύουμε μ’ αυτούς! Αν όχι τώρα, πότε;
Δύο μέτρα και δύο σταθμά, λοιπόν, ανάμεσα σε αυτόν που σπάει τις τζαμαρίες του Θέμου και σε αυτόν που με δολοφονική πρόθεση και φονικό όπλο το λοστάρι επιτίθεται σε ανυπεράσπιστους πολίτες.
Όπως δύο μέτρα και δύο σταθμά ανάμεσα στον αδικοχαμένο επιβάτη για το αντίτιμο ενός εισιτήριου και σε αυτόν που κρύβει εκατομμύρια σε φορολογικούς παραδείσους και περιφέρεται ατσαλάκωτος, κοινωνικό μεγαλοαστικό πρότυπο επιτυχημένου.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά ανάμεσα στον Κασιδιάρη που υπό όρους αποφυλακισμένος συμμετέχει ανενόχλητος σε επεισόδια και τον Σακκά όπου όταν κοιμήθηκε στην σύντροφο του κι όχι στο σπίτι του, όπως όριζε η εντολή αποφυλάκισης του, συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή.
Η λογική της κρατικής καταστολής, ή της υπόθαλψης με δικαστική προστασία, θεριεύει το κλίμα της κοινωνικής αδικίας και λαϊκής απομόνωσης των αδυνάτων, εμπαίζοντας το περί κοινού δικαίου αίσθημα.
Γράφαμε πριν από καιρό, και δυστυχώς πρέπει να τα επαναλάβουμε, ότι επιβάλλεται να παρθούν μέτρα και να αποδοθούν ευθύνες για κάθε παρόμοια κατασταλτική συμπεριφορά στρεφόμενη κατά της ελευθερίας.
Με τους μηχανισμούς, όμως, που γεννούν ή εκτρέφουν τραμπούκους, χρυσαυγίτικων χαρακτηριστικών, στα σπλάχνα της αστυνομίας, τι κάνει η «πρώτη φορά» Αριστερά που κυβερνά;
Μπορεί μια ΕΔΕ να καταργήσει ό,τι αναπαράγεται από το λοβοτομημένο και ανελεύθερο εξουσιαστικό κέντρο που εκπαιδεύει και διαπαιδαγωγεί χαρακτήρες πριν τους εντάξει στην κοινωνία χάριν της δίκης μας «ασφάλειας»;
Οι κλωτσιές, τα μαχαίρια, οι ψεκασμοί χημικών, τα γκλοπ, μαζί με όσα άλλα γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες, μιας μερίδας αστυνομικών, αποτελούν το μακρύ χέρι της ρατσιστικής, ξενοφοβικής, ναζιστικής αντίληψης που επωάζεται μέσα στα Σώματα Ασφαλείας, με την ανοχή -ή προτροπή;- της ηγεσίας τους.
Όσο αποσπασματικά κι αν θεωρούνται τα φαινόμενα αυτά, προσβάλλουν την ίδια την κινηματική συμμετοχή χιλιάδων αλληλέγγυων συμπολιτών μας, εκθέτοντας την πολιτική εξουσία, θέτοντας προ των ευθυνών τους και τους δύο υπουργούς, Τόσκα και Παρασκευόπουλο, καθώς και τους υφισταμένους τους.
Όσοι οικειοθελώς συνδράμουν με δράσεις που ξεπερνούν τα όρια του ακτιβισμού προκειμένου να εξευρεθούν λύσεις στο οξυμμένο ζήτημα των προσφύγων, όχι μόνο αισθάνονται εξοργισμένοι και απογοητευμένοι.
Η ολιγωρία της ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας και η έλλειψη σχεδίου ώστε να εξαλειφθούν τέτοιες παρακρατικές δράσεις τραυματίζουν τις συλλογικές πρωτοβουλίες, απομειώνοντας το ενδιαφέρον και την ευαισθητοποίηση των πολιτών.
Δεν αρκεί να απομονώνουμε τέτοιου είδους περιστατικά, αν ταυτοχρόνως τα βγάζουμε από το κάδρο του εκδημοκρατισμού, όπως μάθαμε να λέμε, των Σωμάτων Ασφαλείας. Τα διοικητικά μέτρα δεν αντικαθιστούν την πολιτική ηθική που αρμόζει στην Αριστερά να εισαγάγει μέσα από την αρχή της συνειδητοποίησης. Αποσπασματικά δεν γίνεται να ξεριζωθεί η νοοτροπία της καταχρηστικής άσκησης εξουσίας.
Είναι αδιανόητο η εξαθλιωμένη μνημονιακά κοινωνία να κόβει από το υστέρημά της ζεσταίνοντας με τη φιλοξενία και την ανθρωπιστική της συνδρομή τις μουσκεμένες ψυχές που φιλοξενούμε, και την ίδια ώρα ένστολοι, με κλωτσοπατινάδες, χημικά και βία, να επιβάλλουν το απύθμενο νταηλίκι της εξουσιαστικής τους μανίας.
Κανένα έλεος για τους εχθρούς της ζωής!
Και ενώ ταυτόχρονα το αυγό του φιδιού έχει εκκολαφθεί, με χιλιάδες οχιές να πουλάν εθνικισμό και πατριδοκαπηλία, ξερνώντας ακροδεξιά ρητορική και καθαρά ναζιστική/χιτλερική μισαλλοδοξία. Την ώρα που ο Παύλος Φύσσας από τον τάφο του ζητάει τη δικαίωσή του, ο φονιάς του είναι σπίτι του και οι συνεργοί του κυκλοφορούν ελεύθεροι, πρωταγωνιστές σε νέες δολοφονικές επιθέσεις, συνεπικουρούμενοι από τις δυνάμεις καταστολής, με το αντιφασιστικό κίνημα υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών να στήνεται στο απόσπασμα, σαν το ίδιο έργο απ’ τα παλιά.
Αντί επιλόγου μόνο αυτό, αφιερωμένο στα φασιστόμουτρα και όσους τους υποθάλπουν, με την υποσημείωση: «Σκότωσε τον μπάτσο που κρύβεις μέσα σου».
Για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές, θέλω να ξέρουν ότι σιγά μην κλάψω. Και για αυτές τις αγάπες τις παλιές, θέλω να ξέρουν ότι σιγά μην κλάψω. Κι όσοι μ’ απείλησαν με πύρινα δεσμά, θέλω να ξέρουν ότι σιγά μη φοβηθώ. Ναρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά, τους περιμένω και σιγά μη φοβηθώ.