Η διαδικασία εγκαθίδρυσης συνθηκών λιτότητας και στιλπνής πολιτισμικής ενοχής στον ευρωπαϊκό νότο συνιστά καθολικά αποδομητική αρχή της γηραιάς ηπείρου. Αποκαλύπτοντας μια βαθιά πολυεπίπεδη κριση, μια αξιακή αγκύλωση ικανή να παραλύσει την δημοκρατία στην Ευρώπη. Οι ιαχές της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, του θεσμικού οργάνου – ολετήρα κάθε ευρωπαϊκού θεσμού, μετουσιωθήκαν σε εμποροκρατικές πρακτικές. Ανασύροντας από το χρονοντούλαπο της ιστορίας χιτώνες μελανούς και διανθίζοντας με αυτούς τον ευρωπαϊκό κορμό. Το ανοσιούργημα του σύγχρονου κορπορατισμού στραγγαλίζει τα κατακτήματα της ανθρώπινης δημιουργίας, μετατρέποντας τον πολιτισμό, τα μουσεία σε μνημεία επιτύμβια. Μετ’ επιτάσεως δημιουργείται η ανάγκη κάποιας βάναυσης τυμβωρυχίας στο οστεοφυλάκιο της γνώσης, με σκοπό τον επαναπροσδιορισμό της στην σύγχρονη κοινωνία.
Η λήθη, ο φόβος και η συνειδησιακή στασιμότητα, τα δομικά υλικά αυτής της αταβιστικής εξέλιξης, καλλιέργησαν μια διεστραμμένη αίσθηση δικαίου, αναπτύσσοντας την πεποίθηση επιβίωσης ενός πολιτισμού μέσω της σιωπηρής συναίνεσης σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Στον αντίποδα τα φληναφήματα ικανής μερίδας εκ των υποστηρικτών της λογικής μετατρέπουν την ίδια σε γραφικό ιδεολόγημα.
Η διελκυστίνδα του προσφυγικού ζητήματος, πολώνει την κοινή γνώμη, διαφθείροντας, ευνουχίζοντας και εν τέλει αποπροσανατολίζοντάς την από το απαύγασμα της ιστορίας, διχάζοντας τα υγιή κοινωνικά αντανακλαστικά. Υπάρχει νομικό έρεισμα για τα ζητήματα ανθρωπιστικών διαστάσεων, η σύμβαση της Γενεύης. Κάθε οργανωμένος πολιτισμός οφείλει να βαδίσει πάνω σε αυτό, ειδάλλως κραδαίνει την αξιοπιστία του απέναντι στην ανθρωπότητα, μετατρέπεται σε οργανωμένη υποκρισία. Η Ευρώπη αναζητά οικονομικά ενέχυρα στις παρυφές της αθλιότητας και αν σήμερα στραγγαλίζεται από τους μελανούς χιτώνες που την διαφεντεύουν, και εάν πνίγεται από κραυγές, στραγγαλίζεται από τους μανδύες που επιλέγει να την ντύνουν και πνίγεται από της κραυγές που την καταδυναστεύουν. Η Ευρωπαϊκή ένωση και τα θεσμικά της όργανα, έχουν υποχρέωση απέναντι στην ιστορία να αποτρέψουν τη δόμηση μορφωμάτων ναζιστικών καταβολών και ολοκληρωτικών προοπτικών. Είναι υποχρέωση του ευρωπαϊκού πυρήνα να αποκαταστήσει την παιδεία, την υγεία και την δικαιοσύνη σε όποια γη πατρονάρει, αποτρέποντας το στίγμα της στον ιστορικό χρόνο να καταγραφεί ως ερεβώδες ίχνος.
Ο ευρωπαϊκός νότος χρήζει κοινοβουλίων απαγκιστρωμένων από αθύρματα εθελοδουλίας, από όσους προσδοκούν τον υποσκελισμό του πρωθυπουργικού αξιώματος προς θέση τοποτηρητή. Η αδήριτος ανάγκη σχηματισμού ισχυρών κυβερνήσεων, καθολικά στον ευρωπαϊκό νότο, κυβερνήσεων ικανών να αντιπαλέψουν τα αποικιακά καθεστώτα, τα πραξικοπήματα και τις προτεκτορικές διοικήσεις αποτελεί δημοκρατική διέξοδο στην εποχή των αντιδημοκρατικών πρακτικών. Ο ευρωπαϊκός νότος χρίζει σαφή δημοκρατικού προσανατολισμού, ελευθεριακού χαρακτήρα, κυβερνήσεων οραματιστών αξιοπρέπειας, κυβερνήσεων θάρρους. Κάθε κυβέρνηση που διέπεται από αυτές τις αξίες, από αυτά τα ιδανικά, οφείλει να παραδέχεται τα ατοπήματά της, βεβαιώνοντας κατά αυτόν τον τρόπο για την επίλυσή τους. Αυτό οφείλει να πράξει και η Ελληνική κυβέρνηση διεκδικώντας την κλονισμένη εμπιστοσύνη της ελληνικής πολιτείας.
Υπό το πρόσχημα της ασφάλειας καρατομείται η ελευθερία. Όσο και αν η ρουμπρίκα παραμορφώνει την πληροφόρηση. Όσο και αν οι ελεύθερες δομές σαθραίνουν από πραξικοπηματικές ενέργειες. Όσο ψέμα και αν προκληθεί για να συγκαλύψει την βία και όση βία και αν επιστρατευτεί για να συντηρήσει το ψέμα, κάθε πολιτισμένος άνθρωπος γνωρίζει πως όταν καταργείται ένα δικαίωμα καταργείται για όλους. Μόνο η ελευθερία καθιστά την ασφάλεια ασφαλή. Από την ταπεινωμένη Ελληνική δημοκρατία και ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο, μέχρι τους πρόσφυγες και τον κυκεώνα τεχνηέντως συγκεχυμένης ταύτισης μουσουλμάνων με εξτρεμιστές ισλαμικών χαλιφάτων, η ίση μεταχείριση των άνισων γιγαντώνει τον φόβο, τον μεταβολίζει σε μένος και εν κατακλείδι θρέφει κοινούς εχθρούς, εχθρούς της ελευθερίας.
Το καθήκον της δημοκρατίας απέναντι στην παλιγγενεσία της φρίκης. Το καθήκον της κυβέρνησης απέναντι στην ιστορία, το σύνταγμα και τον πολιτισμό που υπηρετεί.
Το καθήκον του ανθρώπου απέναντι στην ανθρωπότητα είναι να στρέψει το βλέμμα του στο φως, αφήνοντας πίσω της σκιές του παρελθόντος, αφήνοντας την ανάμνηση μιας Ευρώπης έχιδνας να σβήσει στο φως.
Το καθήκον του ανθρώπου απέναντι στην ανθρωπότητα, είναι να αφήσει πίσω του τα αποκυήματα του συφιλιδικού φόβου και την μεγαλειώδη μικροπρέπεια της απληστίας. Το καθήκον του ανθρώπου απέναντι στην ανθρωπότητα είναι η δημιουργία πολιτισμικού στίγματος μέσα στον ιστορικό χώρο και χρόνο, κληροδότημα για της επόμενες γενιές. Το καθήκον του ανθρώπου απέναντι στην ανθρωπότητα είναι να σφραγίσει τις μέλανες σελίδες της πορείας του στο φως της ελευθερίας, τερματίζοντας τον φαύλο κύκλο της οδύνης, αποτρέποντας το παρελθόν να μπολιάσει πόνο το μέλλον και αίμα και πληγές που δεκαετίες έκαναν για να γίνουν στίγματα στον κορμό της ανθρώπινης ιστορίας. Το καθήκον του ανθρώπου απέναντι στην ανθρωπότητα είναι η παραγωγή ήθους και αξίων.
Κανένα χρηματιστήριο δεν γεννά ήθος, κανένα νόμισμα δεν συντηρεί αξιοπρέπεια και καμία οικονομία δεν παράγει πολιτισμό. Εκεί που οι άνθρωποι μάχονται με αβυσσαλέα αξιοπρέπεια και πεθαίνουν ελεύθεροι για ελευθερία, εκεί υπάρχει πολιτισμός, εκεί υπάρχουν αξίες. Εκεί που οι πλανεύτρες θρησκείες εξοβελίζονται στο χάος και ο φανατισμός και το μίσος σβήνουν, εκεί υπάρχει πολιτισμός και ελευθερία, εκεί υπάρχουν αξίες. Εκεί που μάτια γερασμένα στάζουν δάκρυα σε κορμιά θανατωμένα, εκεί υπάρχει οργή και αγανάκτηση και ο φόβος σβήνει και γίνεται πολιτισμός και ελευθερία, εκεί υπάρχουν αξίες. Εκεί που οι άνθρωποι πεθαίνουν για έναν καινούριο κόσμο, εκεί υπάρχει πολιτισμός, εκεί γεννιέται η ελευθερία, εκεί υπάρχουν αξίες.
Ας γίνουν τα χνάρια των ανθρώπων που βάδισαν περήφανα σε αυτά τα χώματα τα υποθηκευμένα ήθος, αξία και δίδαγμα.
Ας γίνει η ταπεινωμένη Ελληνική δημοκρατία και τα κορμιά τα θανάτια που η θάλασσα ξεβράζει, έργο αλγήδονο, ρωγμή στο όνειδος του φιδιού, των οικονομικών πρακτικών του φιδιού. Ας γίνουν τα δάκρυα πόνου και ενοχής, δάκρυα πυρωμένα στα μάτια ελεύθερων ανθρώπων, όρθιων. Δάκρυα πυρωμένα, ποτισμένα πάθος και οργή και ανάγκη για αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Μάνος Ναρασλής, αποκλειστικά για το Νόστιμον ήμαρ.