Από μια Μεγάλη Απάτη σε ένα Μεγάλο Έγκλημα δεν παίρνει πολύ καιρό, περίπου μόνο ένα χρόνο. Οι συνθήκες, φυσικά, ήταν τελείως διαφορετικές τότε, τέτοιες που ένα έγκλημα δεν ήταν ακόμη έτοιμο να στηθεί, δεν υπήρχαν τα εύκολα θύματα. Τώρα υπάρχουν.
Νήπια που κοιμούνται μέσα σε λάσπες, ανάμεσα σε φίδια, ηλικιωμένοι που λιώνουν στην άσφαλτο διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες καταναγκαστικής κράτησης που τους επιβάλλουν, ενήλικες πρόσφυγες που δεν ξέρουν τι να σκεφτούν, ποιους να φροντίσουν και από ποιους να δεχτούν βοήθεια – εικόνες που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής και σε φυσιολογικούς ανθρώπους με στοιχειώδη ενσυναίσθηση προκαλούν απανωτές κρίσεις και εφιάλτες.
Μέσα σε μια ήπειρο που εσχάτως έχει μετατραπεί σε περιφραγμένη Κόλαση, με πολίτες που τελούν υπό κατάσταση παράνοιας, κανένας, όπως τουλάχιστον φαίνεται, δεν προθυμοποιείται να βάλει ένα οριστικό τέλος στο μαρτύριο των προσφύγων, οι οποίοι εδώ και μήνες βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, βουρκώδεις εκτάσεις με υφασμάτινες σκηνές, λιμάνια που συνωστίζονται από ναζιστικές συμμορίες.
Απολύτως κανένας, ακριβώς επειδή οι άνθρωποι αυτοί δεν αποτελούν ψηφοφόρους κανενός Ευρωπαίου πολιτικού, κι άρα η χρησιμότητα τους μπορεί να έχει μόνο οικονομικό χαρακτήρα. Αφού δεν αποτελούν πολιτικά στοιχεία προς εκμετάλλευση, μπορούν πανεύκολα να αποτελέσουν στοιχεία οικονομικής εκμετάλλευσης, είτε αρπάζοντάς τους τα λεφτά από τα χέρια με το καλημέρα σας, είτε σε φάμπρικες δουλεμπορίου, όπως αυτές που προσπαθούν να στήσουν στην Ελλάδα οι έλληνες πολιτικοί, προσελκύοντας γλυκύτατους επενδυτές, οι οποίοι θα έρθουν εδώ να ξεζουμίσουν από την καλή τους την καρδιά ανθρώπους οι οποίοι γνωρίζουν ότι, αν δεν δουλέψουν, τότε σίγουρα δεν θα έχουν στον ήλιο μοίρα, κι ας είναι και σε συνθήκες Σουαζιλάνδης, να σοδομίσουν στην απόγνωση ανυπεράσπιστων, όπως κάνουν εκ παλαιόθεν σε παγκόσμιο επίπεδο, από χώρα σε χώρα, από ώρα σε ώρα, έρχονται.
Στην Ελλάδα έχουν βρεθεί εγκλωβισμένοι περίπου 50.000 πρόσφυγες πολέμου, χωρίς ενδείξεις επικείμενης διεξόδου. Η μοναδική πραγματική στήριξη που δέχονται είναι από αλληλέγγυους απλούς πολίτες ή οργανώσεις αγνών προθέσεων. Οι υπόλοιποι είναι εν συνόλω εναντίον τους. Από τον φούρναρη της πλατείας στην Χίο, που προθύμως όρμηξε στα πογκρόμ εναντίον γυναικόπαιδων με πυροτεχνήματα και διάφορα αντικείμενα τραυματισμού, μέχρι την κυρία Ελένη που κάθεται στον καναπέ της και βλέπει στο επαίσχυντο κανάλι “Ε” το πόσο μολυσματικοί μπορούν να γίνουν τώρα το καλοκαίρι αυτοί οι ξένοι, αφού με τα κουνούπια που θα ρουφούν το αίμα τους, μπορεί να μεταδώσουν ασθένειες όπως το “HIV και Ηπατίτιδα”, όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε με εμετικά διαστρεβλωτικό χαρακτήρα από την παρουσιάστρια του καναλιού αυτού, στις 9/04, το απόγευμα. Όλοι εναντίον μερικών, πολύ γνωστό και φρικιαστικό το τι ακολουθεί.
Οι πρόσφυγες είναι τα τέλεια θύματα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καθώς απέτυχε να υπερασπιστεί τις προεκλογικές της εξαγγελίες με παταγώδη τρόπο, τώρα έρχεται να εφαρμόσει με ακραία προκλητικό τρόπο νεοφιλελεύθερες πολιτικές με άνεση, επιβάλλοντας πολιτικές οικονομικής ασφυξίας στον ενήμερο, πλέον, περί των πάντων ελληνικό λαό, ενώ αυτός στις πλατείες κυνηγά πρόσφυγες, που θα του κλέψουν την γυναίκα και την κόρη, θα του φαν το φαγητό, θα πιούν το νερό του ή ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο πιο διεστραμμένος νους.
Τα νέα εξιλαστήρια θύματα – κάποιοι πρέπει να την πληρώσουν, δεν υπάρχουν εβραίοι αυτή τη φορά, οι ομοφυλόφιλοι άρχισαν να γίνονται αποδεκτοί, οι κομμουνιστές δεν είναι και τόσο άχρηστοι στην αστική δημοκρατία, κάποιοι. Ώσπου βρέθηκαν, μέχρι να πάρει η μπόρα κι άλλους.
Πολιτικά, η αισχρή τακτική που ακολουθεί η κυβερνητική συμμορία του Αλέξη Τσίπρα μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα της διαπλοκής που ποζάρουν ως νέοι και αδιάβλητοι παράγοντες της πολιτικής σκηνής, ανανεωμένα φαντάσματα που εξακολουθούν να στοιχειώνουν το ερείπιο της Ελλάδας, είναι η εξής: αφού πουληθήκαμε εντελώς στους διεθνείς τοκογλύφους και παραδώσαμε κάθε στοιχείο εθνικής κυριαρχίας σε γραφειοκράτες υπερεθνικών οργανισμών, στοχοποιούμε συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων στα μάτια της κοινωνίας, την αφήνουμε να τους κατασπαράξει με ναζιστικά πογκρόμ εγκληματικών οργανώσεων όπως η Χρυσή Αυγή, ενώ εμείς περνάμε κάτω από το τραπέζι το απόλυτο ξεπούλημα κάθε περιουσιακού στοιχείου της χώρας προς όφελος μεταμοντέρνων αποικιοκρατών, στις επιχειρήσεις των οποίων θα τους βάλουμε όλους, πρόσφυγες και έλληνες, να τσακώνονται για το ποιος θα δεχτεί να δουλεύει για μια μπουκιά ψωμί την εβδομάδα.
Τόσο μακριά μπορεί να φτάσει το θράσος της βαρβαρότητας, σε τέτοιο σημείο αναισχυντίας να έρθει, όπου να μην υπολογίζει κανέναν ως τίποτε περισσότερο από ένα απλό κομμάτι κρέας που μπορεί να προσφέρει κέρδος σε ολίγους, αν δεν προλάβει δηλαδή να σαπίσει ζωντανό σε υψηλές θερμοκρασίες την ημέρα και διαβρωτική υγρασία την νύχτα.
Αυτό όλο το βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, διασπασμένοι και αποπροσανατολισμένοι, σε δεκάδες διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα, τα οποία εξίσου βοηθούν στην επιτέλεση του αισχρού αυτού έργου, αν όλα δηλαδή δεν πάρουν σύντομα την χειρότερη πιθανή τροπή, αυτή, δηλαδή, του ολοκληρωτικού εκφασισμού της κοινωνίας στην οποία θα βασιλεύει το αδίστακτο κτήνος που ονομάζεται Χρυσή Αυγή.
Βρίσκομαι σε κατάσταση ακαταληψίας και δεν μπορώ με διαύγεια πλέον να επεξεργαστώ τα δεδομένα που περνούν μπροστά από τα μάτια μου, είναι όλα τόσο αποτρόπαια, τόσο θλιβερά, που καταστέλλουν κάθε δυνατότητα μου να αντιμετωπίσω ψύχραιμα μια τέτοια κατάσταση, η οποία συνεχώς χειροτερεύει. Να προσευχηθώ; Όχι, είμαι δογματικά άθεος, αλλά και να μην ήμουν, η επιλογή αυτή, που συνεπάγεται απραξία, είναι η πιο εύκολη, κι άρα η πιο αναποτελεσματική. Το πρώτο πράγμα που πρέπει εγώ και όλοι όσοι έχουμε απομείνει ως σοβαροί άνθρωποι σε αυτή την ιστορική ματαίωση που ονομάζεται Ελλάδα, είναι να προστατέψουμε με κάθε τρόπο τους πρόσφυγες από το πρόσωπο των ναζιστών που έχουν αρχίσει ήδη τις απροκάλυπτες δολοφονικές επιθέσεις, σε συνεργασία με τα όργανα του ελληνικού κράτους. Έπειτα θα πρέπει, επιτέλους. να αποφασίσουμε να στείλουμε στο διάολο όλη αυτή την κάστα πολιτικών που έχει ισοπεδώσει τα πάντα δίχως οίκτο και να οργανώσουμε κάτι διαφορετικό, που δεν θα μπω στην διαδικασία να περιγράψω εδώ, δεν έχει και σημασία άλλωστε. Πρώτα να προστατέψουμε τους ήδη τραυματισμένους ανθρώπους, όπως θα έπρεπε να κάνουμε από την πρώτη ημέρα, και να σταματήσουμε τις εχθρότητες μεταξύ ημών που δεν απέχουμε και τόσο πολύ από αυτό που θα θέλαμε να αλλάξει σε αυτή την εδαφικότητα.
Το τι θα ακολουθήσει είναι άγνωστο, όσο τρομαγμένοι και καταβεβλημένοι κι αν είμαστε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν είναι να έρθει το απόλυτο κακό, που προ εποχής ΣΥΡΙΖΑ φοβόμασταν, αν αποτύγχανε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έρθει τώρα. Κι αυτό θα αποτελεί το οριστικό τέλος του εγκλήματος του ΣΥΡΙΖΑ, που θα δώσει την σκυτάλη σε άλλους εγκληματίες. Εγκληματίες με τη βούλα αυτή τη φορά.
Βαστάτε.