Από την Βάλια Μακρυνίτσα
Όταν ήμουν μικρή ο μπαμπάς μου με έπαιρνε αγκαλιά και έλεγε: «Όποιος πειράξει την κούκλα μου θα φάει 100 κιλά ξύλο» κι εγώ του έδινα ένα φιλί στο μάγουλο.
Οι περισσότεροι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί με τα παιδιά τους. Σύμφωνα με τα δικά μας Ευρωπαϊκά δεδομένα ίσως και να φλερτάρουν με την υπερβολή. Σε άλλες χώρες, όπως η Συρία για παράδειγμα, ο φόβος των γονιών για την τύχη των παιδιών τους είναι ζήτημα κοινής λογικής.
Η ημέρα που το άψυχο κορμί του τετράχρονου Αϋλάν βρέθηκε σε μια παραλία της Τουρκίας σήμανε και την αρχή μιας μιντιακής φρενίτιδας. Έκτακτα δελτία ειδήσεων το ένα μετά το άλλο πρόβαλλαν το νεκρό παιδί, μελάνι χύθηκε, χέρια σκίτσαραν. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έκαναν ό,τι χρειάστηκε προκειμένου να κρατήσουν τους τηλεθεατές ενήμερους για τη φρίκη και τον αγώνα των προσφύγων. Γνωρίζουν πολύ καλά πως ο μέσος τηλεθεατής ηδονίζεται με τον ανθρώπινο πόνο και αρέσκεται στο να παρακολουθεί σκηνές φρίκης με πρωταγωνιστές κάποιους άλλους. Άλλωστε ο καλύτερος τρόπος για να μην ανησυχεί ο μέσος αστός για τα προβλήματά του είναι να βλέπει καταστάσεις χειρότερες από τη δική του και να ξεφυσάει με ανακούφιση που ακόμη μια φορά την έχει σκαπουλάρει και παρακολουθεί τα γεγονότα από την ασφάλεια του καναπέ του.
Οι αναξιοπρεπείς, ή μάλλον οι απάνθρωπες συνθήκες υπό τις οποίες καλούνται να επιβιώσουν οι πρόσφυγες προσφέρουν τροφή, όχι μόνο στα σαρκοβόρα συστημικά μίντια, τα οποία βρίσκουν ευκαιρία να κριτικάρουν τους τοποτηρητές του προτεκτοράτου, αλλά και σε πλήθος ‘’φιλάνθρωπων’’ του καναπέ ή μάλλον των δεξιώσεων.
Η κοινή γνώμη διαμορφώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να θεωρεί επιτακτική την ανάγκη παρέμβασης μη κερδοσκοπικών οργανώσεων, οι οποίες έχουν λάβει διόλου ευκαταφρόνητα ποσά από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το παζλ έρχονται να συμπληρώσουν τραβηγμένες θείτσες που μοιράζουν εμβόλια σαν καραμέλες αγκαλιά με τηλεμαϊντανούς με βλέψεις προς την πολιτική και φυσικά σημαιοστολισμένοι παπάδες που ευλογούν το όλο πανηγύρι αλλά καταδικάζουν όσους τρώνε κρέας τη Μ. Παρασκευή, όσους έχουν παιδιά εκτός γάμου και όσους γουστάρουν να κάνουν σχέση με άτομα του ίδιου φύλου.
Με την Ευρώπη να κλείνει τα σύνορά της, με τα ακροδεξιά κόμματα να κερδίζουν όλο και περισσότερο μερίδιο από την πίτα της εξουσίας, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που προσπαθεί να διαχειριστεί ένα ζήτημα παγκόσμιας σημασίας και ευθύνης.
Οι φωτογραφίες με ρασοφόρους, τραγουδιστές και κυράδες με ταγιέρ δε λύνουν τα καθημερινά προβλήματα των προσφύγων και των ανθρώπων που πραγματικά βοηθούν. Προσθέτουν απλώς ακόμη λίγη χρυσόσκονη σ αυτό το πανηγύρι της ματαιοδοξίας που έχει στηθεί γύρω από το προσφυγικό ζήτημα.
Οι Ευρωπαίοι πολίτες οφείλουν να καταλάβουν ότι τα προβλήματα δεν λύνονται με την τρομολαγνεία, τη στοχοποίηση αδύναμων κοινωνικών ομάδων και την παράνομη κράτηση ανθρώπων πίσω από κάγκελα. Οφείλουν να κατανοήσουν ότι οι ιθύνοντες είναι εκείνοι που όπλισαν τα χέρια των ανθρώπων, εκείνοι που ενώ εκλέχθηκαν από τους πολίτες να εξυπηρετούν το κοινό καλό, δημιούργησαν τον εχθρό της Ανατολής. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι βγάζουν λόγους συμπόνιας από τα βουλευτικά έδρανα δημιούργησαν και το μόρφωμα του ISIS, οι ίδιοι συγκάλυψαν το έγκλημα που οδήγησε έναν λαό να πνίγεται σε σαπιοκάραβα και να μένει σε τρύπιες σκηνές. Τα δικαστήρια δημιουργήθηκαν από ανθρώπους με σκοπό την απόδοση δικαιοσύνης. Κάποιος που βλέπει παιδιά να πεινάνε ενώ τα δικά του είναι χορτάτα, κάποιος που βλέπει ανθρώπους να πνίγονται ενώ εκείνος τυλίγεται στη σιγουριά των τεσσάρων τοίχων του και δεν κάνει κάτι δε μπορεί να λογίζεται γι’ άνθρωπος. Αν όλα όσα κάνουμε, είτε είμαστε γονείς είτε όχι, είναι για να τα αφήσουμε κληρονομιά στις γενιές που θα ρθουν οφείλουμε να απαιτήσουμε τη δίκαιη τιμωρία των εγκληματιών, οφείλουμε να παραδώσουμε καθαρά χώματα στους επόμενους. Το χρωστάμε στους προηγούμενους από εμάς, διαφορετικά όσοι χάθηκαν προκειμένου εμείς να λάβουμε έναν κόσμο καλύτερο θυσιάστηκαν άδικα.