Την ώρα που τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας στην Ελλάδα ξεπερνούν τα 3.000 για το 2023 και η πολιτεία δεν δείχνει να λαμβάνει δραστικά μέτρα για την μείωση τους, η Γεωργία Λαλέ δημιούργησε ένα έργο τέχνης για να υπενθυμίσει την ανάγκη προστασίας των γυναικών (και όχι μόνο) από την πατριαρχία, η οποία δυστυχώς, είναι ακόμα βαθιά ριζωμένη στην χώρα μας.
- από την Σέβη Νικολιουδάκη*
Συλλέγοντας σεντόνια κακοποιημένων γυναικών ελληνικής καταγωγής, προϊόν δωρεάς τους, η καλλιτέχνης δημιούργησε την ελληνική σημαία σε ροζ αποχρώσεις. Σκοπός της Λαλέ η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και η βαθύτερη συνειδητοποίηση του ζητήματος, με το έκθεμα της να παρουσιάζεται στο Ελληνικό Γενικό Προξενείο της Νέας Υόρκης.
Ίσως όχι απρόσμενα, το καλλιτεχνικό έργο της Γεωργίας Λαλέ ενεργοποίησε τα πατριαρχικά αντανακλαστικά του Δημήτρη Νάτσιου, επικεφαλής του ακροδεξιού μορφώματος ΝΙΚΗ, ο οποίος οργισμένος ανέφερε: “Στο Ελληνικό Γενικό Προξενείο παρουσιάστηκε εχθές αυτό το κυριολεκτικά κουρέλι ως σημαία μας! Το μόνο χρώμα που δέχεται η γαλανόλευκη, είναι το κόκκινο από το χρώμα των ηρώων μας!”.
Πέρα από την προκλητική αδιαφορία του για της γυναικοκτονίες και τα χιλιάδες περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας στην Ελλάδα, ο Δ. Νάτσιος βρήκε την ευκαιρία για εμπόριο πατριδοκαπηλίας, απευθυνόμενος σε ένα υπερσυντηρητικό κοινό. Σε ένα κοινό που όχι μόνο δεν αναγνωρίζει τις φυσικές/ψυχολογικές συνέπειες της ριζωμένης πατριαρχίας, αλλά είναι έτοιμο να γελοιοποιήσει και να στοχοποιήσει όσες/όσους αγωνίζονται για έναν καλύτερο, λιγότερο πατριαρχικό κόσμο. Ο κ. Νατσιός είναι υπερβολικά πρόθυμος να μιλήσει για πραγματικούς και φανταστικούς εξωτερικούς εχθρούς, αλλά αδυνατεί να αντιληφθεί(;) τον εσωτερικό εχθρό της πατριαρχίας.
Η στάση αυτή αποτελεί προσβολή και ασέβεια στη μνήμη των θυμάτων αλλά και των συγγενών τους, εντός και εκτός Ελλάδας.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ο υπουργός εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης, έδωσε εντολή να αποσυρθεί το έκθεμα από το προξενείο. Στην προσπάθειά του να χαϊδέψει ακροδεξιά και υπερσυντηρητικά αυτιά δεν δίστασε να επιβάλει την λογοκρισία ενός καλλιτεχνικού έργου. Για να χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη, χιλιοειπωμένη λέξη της κυβέρνησης, αυτή είναι μια πραγματικά τοξική πολιτική πράξη επιβεβαιώνοντας για ακόμη μία φορά την πολιτική σήψη που βιώνουμε στην Ελλάδα.
Η δημιουργός, δέκτης πολλών ακροδεξιών επιθέσεων, παραμένοντας στην ουσία του εκθέματος σχολίασε: “Λυπάμαι που η δουλειά μου παρερμηνεύτηκε. Τα θύματα γυναικοκτονιών είναι ηρωίδες του αγώνα για ελευθερία και ζωή, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς.”
Η τέχνη μας πληροφορεί, μας προβληματίζει, μας αφυπνίζει…Τα σύμβολα, εθνικά και μη πρέπει να αναπλάθονται με σεβασμό, όταν έχουν στόχο να επαγρυπνήσουν και να υπενθυμίσουν ότι κάποιοι από εμάς ακόμη και σήμερα, στις σύγχρονες και εκδημοκρατισμένες κοινωνίες βρισκόμαστε υπό καθεστώς ζυγού πληρώνοντας το, με τίμημα την ίδια μας τη ζωή καθώς και ότι ο αγώνας για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα θα είναι πάντοτε επίκαιρος και διαχρονικός.
Ας γίνει ξεκάθαρο από άκρη σε άκρη, το χρέος όλων να παραδώσουμε στις επόμενες γενεές ένα ασφαλές μέλλον, ένα δίκαιο μέλλον για όλους, ένα υγιές μέλλον.
Δίπλα σε όλα τα θύματα.