To Lockdown Syndrome δεν έχει ακόμα συμπεριληφθεί στο DSM (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών). Πρέπει να πιεστεί η ψυχιατρική κοινότητα για να γίνει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Αυτό το Σύνδρομο παρουσιάζει ομοιότητες με το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, το ψυχολογικό φαινόμενο όπου το θύμα συνδέεται με τον θύτη.
Στην ψυχιατρική αποκαλούνται περιπτώσεις τραυματικής συγκόλλησης. Στην ψυχανάλυση αμυντικοί μηχανισμοί μετουσίωσης, μετάθεσης και ταύτισης, όπου μια κατάσταση αγχογόνος και δυσάρεστη, αντιστρέφεται στο νου του υποκειμένου, προκειμένου να ελαττωθεί η εσωτερική πίεση.
Στόχος κάθε ατόμου είναι η προσωπική ευχαρίστηση. Ό,τι του προκαλεί θετικά αισθήματα το επιθυμεί. Ό,τι του προκαλεί αρνητικά αισθήματα το αποφεύγει.
Όταν το άτομο είναι ελεύθερο να επιλέξει ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο τότε, ενστικτωδώς, επιλέγει το θετικό αίσθημα.
Ακόμα κι όταν νομίζει ότι επιλέγει με βάση τον αλτρουισμό, την ανιδιοτελή προσφορά στους άλλους, συγγενείς, φίλους, ομοϊδεάτες, μέλη της φυλής (κλαν), στο κοινωνικό σύνολο, πάλι ο σκοπός της επιλογής είναι η προσωπική ευχαρίστηση.
Ο αλτρουισμός είναι μια κοινωνικά συμφέρουσα μορφή εγωισμού, όμως ψυχολογικά αυτά τα δύο (εγωισμός-αλτρουισμός) έχουν τον ίδιο στόχο: Τον εαυτό.
Τα άνωθι ισχύουν μόνο εφόσον το άτομο μπορεί να επιλέξει πώς θα δράσει ή έστω έχει την ψευδαίσθηση της επιλογής.
Τι συμβαίνει όταν χάνει το δικαίωμα επιλογής;
Σύμφωνα με πειράματα που έκαναν σε μαϊμούδες τη δεκαετία του 60, το υποκείμενο φαίνεται να ηρεμεί, να μειώνεται το επίπεδο άγχους, να νιώθει πιο ευχάριστα, όταν δεν έχει τον έλεγχο.
Όταν πιστέψει πως όσα του συμβαίνουν είναι πέρα από τον έλεγχο του, επειδή τα προκαλούν κάποιες δυνάμεις ακατανίκητες, ακόμα καλύτερα είναι να συνδέονται με τις μεταφυσικές του τάσεις (θεός, πεπρωμένο, τύχη, χάος) το υποκείμενο αποδέχεται χωρίς αντίσταση πλέον τα δυσάρεστα ερεθίσματα.
Η επιτυχία του Σύνδρομου Lockdown συνίσταται σε κάτι άλλο, στο επόμενο βήμα: Τη μετατροπή του δυσάρεστου σε κάτι ευχάριστο.
Ο εγκέφαλος και το ανθρώπινο σώμα είναι ανοικτό σύστημα, σε διαρκή επικοινωνία με το περιβάλλον.
Όταν τα εξωτερικά ερεθίσματα του προκαλούν δυσάρεστα αισθήματα και δεν μπορεί ή νομίζει ότι δεν μπορεί να τα ελέγξει, τροποποιεί τις πεποιθήσεις του (γνωστική ασυμφωνία, Φέστινγκερ).
Το άτομο πάντα έχει ως στόχο την προσωπική ευχαρίστηση. Αν το περιβάλλον του προσφέρει δυσάρεστες εμπειρίες, τότε αναπροσαρμόζεται ο εγκέφαλος, στο τι είναι ευχάριστο και τι δυσάρεστο.
Προσοχή! Δεν είναι όπως η φράση: Αν δεν μπορείς ν’ αποφύγεις τον βιασμό, απόλαυσε τον.
Γνωστική ασυμφωνία σημαίνει: Αφού δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό, τότε πίστεψε ότι δεν είναι βιασμός. Και παντρέψου τον βιαστή.
Η βασική διαφορά του Σύνδρομου της Στοκχόλμης με το Σύνδρομο Lockdown είναι ότι στο πρώτο η μετουσίωση, μετάθεση, ταύτιση έχει ως αντικείμενο τον θύτη, ένα πρόσωπο.
Στο Σύνδρομο Lockdown υπάρχει τραυματική συγκόλληση για μια κατάσταση, τον εγκλεισμό στο σπίτι, που πλέον το υποκείμενο το θεωρεί θετική κατάσταση.
Αυτό που πρέπει να πετύχουμε με την ευκαιρία του Covid-19 και τα lockdown είναι:
α) Να πείσουμε τους ανθρώπους ότι οι κυβερνήσεις έχουν χάσει τον έλεγχο. Ότι η Φύση, η παντοδύναμη Νέμεσις, τιμωρεί την ανθρωπότητα για τα λάθη της (καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε, έστω μεταφορικά, τη λέξη “αμαρτίες”).
Να φανεί ότι η πανδημία ήταν κάτι για το οποίο ήμασταν απροετοίμαστοι και ξεπερνάει τις δυνάμεις μας. Ότι έχουμε χάσει τον έλεγχο ως ανθρωπότητα.
β) Να πείσουμε τους ανθρώπους ότι μπορούν να προσφέρουν στο σύνολο, ότι μπορούν να γίνουν αλτρουιστές (και ηρωικοί ενδεχομένως) κάνοντας κάτι τόσο εύκολο. Μένοντας κλεισμένοι μέσα όσο περισσότερο μπορούν.
γ) Αντί για το “μαστίγιο”, είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσουμε το “καρότο”. Να τους δώσουμε κίνητρα και παροχές για να μείνουν μέσα. Να δοθεί σε όλους το Εγγυημένο Ελάχιστο Εισόδημα. Δεν χρειάζεται να είναι μεγάλο ποσό. Αλλά δεν πρέπει να ξεσπάσουν ταραχές λόγω πενίας. Πρέπει να έχουν χρήματα για να καταναλώνουν, προκειμένου να αυξάνεται το αίσθημα ευχαρίστησης.
Την ίδια στιγμή πρέπει να ενισχυθεί το “β”, να νιώθουν ότι προσφέρουν όταν στερούνται κάτι.
δ) Για όσους έχουν ακόμα αντιστάσεις πρέπει να ψυχολογιοποιήσουμε το Σύνδρομο του Lockdown, προκειμένου να το απενοχοποιήσουμε. Όσο νωρίτερα συμπεριληφθεί στο DSM, τόσο καλύτερα. Πρέπει να γίνει επιστημονικά αποδεκτό, όπως η ιδεοψυχαναγκαστική συμπεριφορά (OCD).
Κανείς δεν νιώθει άσχημα που έχει OCD, γιατί είναι μια πάθηση της ψυχής, το λέει ο ψυχίατρος, το επιτρέπει ο ψυχίατρος. Ανάλογα και το Σύνδρομο του Lockdown θα είναι κάτι αποδεκτό.
ε) Το τελικό βήμα για να πετύχουμε τον έλεγχο είναι να επενδύσουμε στο μηχανισμό της γνωστικής ασυμφωνίας. Οι άνθρωποι που θα βρίσκονται σε lockdown θα πρέπει να το απολαμβάνουν. Πρέπει να νιώθουν ότι είναι πολύ καλύτερα να μένεις στο ζεστό σπίτι σου, να κοιμάσαι όσο θέλεις, να βλέπεις NETFLIX (μήπως να δοθεί δωρεάν σε όλους;) ,να μαγειρεύεις, να εργάζεσαι με τις πιτζάμες (αν χρειάζεται να εργάζεσαι), να μην πηγαίνεις σχολείο, να πληρώνεις μειωμένους φόρους, να μη συναναστρέφεσαι τους ενοχλητικούς γείτονες, να μη χρειάζεται να στριμώχνεσαι στο λεωφορείο, να μην κολλάς στην κίνηση κάθε πρωί.
Οι άνθρωποι στο lockdown πρέπει να ζουν ένα ευχάριστο αίσθημα κι εμείς να τους βοηθήσουμε σ’ αυτό: Δωρεάν βιβλία, δωρεάν NEFLIX, δωρεάν μουσική, δωρεάν πορνό, δωρεάν τέχνη.
Όταν όλα είναι δωρεάν τότε εσύ είσαι το προϊόν. Αυτό ακριβώς.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ
Ο απώτερος στόχος της προώθησης του Lockdown Syndrome
Κάποιοι προτείνουν να δημιουργήσουμε στα υποκείμενα το αίσθημα της Επίκτητης Ανικανότητας (learned helplessness).
Για παράδειγμα: Δένουμε απ’ το πόδι έναν νεογέννητο ελέφαντα, μ’ ένα σχετικά λεπτό σχοινί. Εκείνος μαθαίνει ότι δεν μπορεί να κόψει το σχοινί. Όταν μεγαλώσει κι ενώ θα μπορούσε να κόψει άνετα τα δεσμά του δεν προσπαθεί καν. ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ!
Όμως με την επίκτητη ανικανότητα υπάρχουν πιθανότητες διαφυγής.
Το Lockdown Syndrome που προτείνουμε εμείς και βασίζεται στη γνωστική ασυμφωνία, έχει βέβαιη επιτυχία.
Γιατί; Οι άνθρωποι δεν θα νιώθουν ανήμποροι. Θα νιώθουν ευτυχισμένοι.
Θα τους αρέσει τόσο πολύ να ζουν σε lockdown, κλεισμένοι στο σπίτι τους, που θα θεωρούν εχθρούς της ευτυχίας τους όσους προτείνουν κάτι διαφορετικό.
Ίσως να πρέπει να επιδοτήσουμε (μυστικά) κάποιες “επαναστατικές οργανώσεις ενάντια στο lockdown”. Να απειλούν όσους Μένουν Σπίτι. Μπορούμε να σκηνοθετήσουμε και μια τρομοκρατική επίθεση. Οι τρομοκράτες να εκτελέσουν εν ψυχρώ μια οικογένεια στο σπίτι της.
Αυτό θα τονώσει το φρόνημα των έγκλειστων, θα νιώσουν ότι κάνουν κάτι ηρωικό και θα έχουν κι έναν καινούριο εχθρό.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Δεν πρέπει να υπάρξει επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, γιατί είναι εξαιρετικά ασταθής.
Ο συναγερμός του Covid-19 θα λήξει. Κάθε τόσο όμως θα ηχεί ξανά, με κάποιες μεταλλάξεις του ιού ή κάποιον νέο ιό (Αμές Αντάλτζα: Ο ρυθμός εμφάνισης των πανδημιών θα επιταχύνεται δραματικά.)
Οι άνθρωποι πρέπει να παραμείνουν μέσα.
Αυξάνουμε την ασφάλεια.
Περιορίζουμε την ελευθερία.
Είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Ελεύθερη μετάφραση από το έγγραφο NSA-LockdownSyndromeIssue7102020 που διέρρευσε η Wikileaks μαζί με τα Vault8. – Άγνωστος συντάκτης.)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
του Γελωτοποιού