Η 2α Απριλίου 1982 θεωρείται η μέρα που ξεκινά ο «Πόλεμος των Φώκλαντ».
Οι Νήσοι Φώκλαντ, που ονομάζονται και Μαλβίνας από τους Αργεντινούς, είναι μια συστάδα νήσων περίπου 280 μίλια ανατολικά από το στενό του Μαγγελάνου στον Ατλαντικό, με πληθυσμό 2.932 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2012. Πρωτεύουσα των Νήσων Φώκλαντ είναι το Στάνλεϋ ή Πορτ Στάνλεϋ που βρίσκεται στην Ανατολική πλευρά των Φώκλαντ και είναι η μοναδική πόλη των νήσων.
Η συστάδα αυτή που την αποτελούν η Ανατολική Φώκλαντ με έκταση 6.682 τ.χλμ., η Δυτική Φώκλαντ με έκταση 5.278 τ.χλμ. και 100 πλέον νησίδες είναι σήμερα Βρετανικό Υπερπόντιο Έδαφος, με την κυριαρχία της να αμφισβητείται διαχρονικά από την Αργεντινή. Οι περίπου 3.000 κάτοικοι των Νήσων αποτελούν απόγονους των Βρετανών εποίκων και θεωρούνται από τους Βρετανούς εδάφη αποικίες του στέμματος από το 1841.
Αφορμή για το ξέσπασμα του πολέμου υπήρξε η εμφάνιση 50 Αργεντινών εμπόρων σιδηρομεταλλευμάτων στα νησιά της Νότιας Γεωργίας στις 19 Μαρτίου 1982, οι οποίοι και δημιούργησαν μία πρόχειρη εγκατάσταση, υψώνοντας τη σημαία της Αργεντινής, χωρίς να θεωρήσουν τα διαβατήριά τους. Η ενέργεια αυτή θεωρήθηκε εχθρική πράξη από τη Μεγάλη Βρετανία, η οποία έξι μέρες αργότερα έστειλε το περιπολικό σκάφος Endurance για να απομακρύνει τους ανεπιθύμητους επισκέπτες, με το πολεμικό ναυτικό της Αργεντινής να εμπλέκεται. Δύο μέρες αργότερα, οι στρατιωτικές δυνάμεις της Αργεντινής εισβάλλουν και καταλαμβάνουν τα Φόκλαντς, τα οποία υπερασπίζονταν μια μικρή βρετανική φρουρά.
Παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό των Βρετανών, που δεν πίστευαν ότι οι Αργεντινοί θα πραγματοποιούσαν το εγχείρημά τους, η πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ έδωσε εντολή στους στρατιωτικούς να συγκροτήσουν ένα εκστρατευτικό σώμα και να ανακαταλάβουν τα νησιά πάση θυσία, κάτι που κατάφεραν μέσα σε μόλις 72 ημέρες. Καμία χώρα, ωστόσο, δεν κήρυξε επίσημα τον πόλεμο και οι εχθροπραξίες περιορίστηκαν σχεδόν τελείως στα εδάφη υπό αμφισβήτηση και την περιοχή του Νότιου Ατλαντικού όπου βρίσκονται. Με την λήξη του πολέμου ήρθε και η αρχή του τέλους για την επτάχρονη δικτατορία της Αργεντινής, αφού η ήττα στον πόλεμο αύξησε τη λαϊκή δυσαρέσκεια, με την δικτατορία σύντομα να καταρρέει. Οι σχέσεις μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αργεντινής αποκαταστάθηκαν το 1989 μετά από μια συνάντηση στη Μαδρίτη.
Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, το 2016, ο πόλεμος για τα Φώκλαντ αναζωπυρώθηκε και πάλι, όταν η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Όρια της Υφαλοκρηπίδας, βασιζόμενη σε μία έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών της Αργεντινής, αύξησε το εύρος των υδάτων της χώρας κατά 1,7 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα, βάζοντας εντός συνόρων της και τις επίμαχες νήσους Φώκλαντ. Σε μία πρώτη αντίδραση η Μεγάλη Βρετανία απέρριψε τις αξιώσεις της Αργεντινής στα ύδατα που περιβάλλουν τα Φώκλαντ, με κύκλους της Βρετανικής κυβέρνησης να αναφέρουν πως η απόφαση είναι «μη δεσμευτική» ως προς το νομικό της σκέλος, αφού η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών «δεν έχει δικαιοδοσία επί της εθνικής κυριαρχίας».
Κλείνοντας, οι ίδιοι κύκλο τόνισαν πως «αυτό που είναι σημαντικό είναι τι σκέφτονται για αυτή οι ίδιοι οι κάτοικοι των νήσων Φώκλαντ. Έχουν καταστήσει σαφές ότι θέλουν να παραμείνουν στην επικράτεια του Ηνωμένου Βασιλείου και θα υπερασπιστούν το δικαίωμα τους να αποφασίζουν για την τύχη τους». Η απόφαση του ΟΗΕ για τα όρια της υφαλοκρηπίδας, ήρθε ύστερα από αίτημα που είχε υποβάλει το 2009 η Αργεντινή, ζητώντας να καθοριστεί το όριο των χωρικών υδάτων της σε 200 έως 350 μίλια από τις ακτές της.
Ιστορικοί υποστηρίζουν πως η ηγεσία της Αργεντινής προχώρησε στην εισβολή βασιζόμενη σε πολιτικές δηλώσεις και ενέργειες Βρετανών αξιωματούχων, που προηγήθηκαν της κρίσης και οι οποίες συνεχίστηκαν ακόμη και όταν η κρίση των Φώκλαντ ήταν παρελθόν, με επίκεντρο τις στρατιωτικές περικοπές, αποσύρσεις και μειώσεις ιδίως στο πολεμικό ναυτικό και την πολεμική βιομηχανία της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Βρετανός μουσικός Έλβις Κοστέλο έγραψε το τραγούδι “Shipbuilding” στην διάρκεια του πολέμου, μιλώντας για την ευημερία που γνώρισαν τα πολεμικά ναυπηγεία της Αγγλίας στην έναρξη του πολέμου, όταν στις παραδοσιακές ναυπηγικές περιοχές ξεκίνησε η κατασκευή πλοίων με προοπτική την αντικατάσταση εκείνων που χάθηκαν ή υπολογιζόταν πως θα χαθούν στον σύντομο πόλεμο των Φώκλαντ.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ το Σάββατο 1.4.2017