Από τον Γιάννη Μπάκο
Σαν σήμερα, στις 19 Σεπτεμβρίου 1970, στην πλατεία Μatteotti της Γένοβας, ο 22χρονος Κώστας Γεωργάκης περιέλουσε εαυτόν με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε, μπροστά από το δικαστικό μέγαρο, φωνάζοντας :
“Το έκανα για χάρη της Ελλάδας. Ζήτω η δημοκρατία! Όλοι οι Ιταλοί ας αναφωνήσουν: Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα.“.
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου άφησε την τελευταία του πνοή μετά από λίγες ώρες.
Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης έγραψε ένα γράμμα στον πατέρα του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων: “Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα”.
Η κηδεία του έγινε στη Γένοβα στις 23 Σεπτεμβρίου, με την Χούντα να αποσιωπά το γεγονός, με την διεθνή κοινότητα όμως να σοκάρεται από το σθένος και την τόλμη του Γεωργάκη.
Στο σημείο που αυτοπυρπολήθηκε φιλοτεχνήθηκε αναμνηστική πλάκα με την επιγραφή στα Ιταλικά να λέει:
“Al giovane Greco Constantino Georgakis che à sacrificato i suoi 22 anni per la Libertà e la Democrazia del suo paese. Tutti gli Uomini Liberi rabbrividiscono davanti al suo Eroico Gesto. La Grecia Libera lo ricorderà per sempre”, που στα Ελληνικά μεταφράζεται:“Στον νεαρό Έλληνα Κωνσταντίνο Γεωργάκη που θυσίασε τα 22 χρόνια του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία της πατρίδας του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι σκιρτούν μπροστά στην ηρωική του χειρονομία. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα.”
Ο Κωνσταντίνος Γεωργάκης γεννήθηκε στην Κέρκυρα, στις 23 Αυγούστου του 1948. Σπούδαζε γεωλογία στην Ιταλία, ενώ ήταν και μέλος της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου.
Το 1970 σε συνέντευξή που παραχώρησε ανώνυμα, αποκάλυψε ότι η Χούντα είχε διεισδύσει στις ελληνικές οργανώσεις της Ιταλίας. Μετά από αυτό και φοβούμενος πως η Χούντα αργά ή γρήγορα θα ανακάλυπτε την ταυτότητά του, αποφάσισε να προβεί σε μια πράξη διαμαρτυρίας κατά της Χούντας η οποία δεν θα έδινε τη δυνατότητα στο καθεστώς να προβεί σε αντίποινα προς την οικογένειά του, που ήταν στην Ελλάδα.
Ο Γεωργάκης είναι ο μοναδικός που αυτοκτόνησε σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της Χούντας και θεωρείται ο πρόδρομος των μετέπειτα φοιτητικών αντιδράσεων και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο θάνατός του ήταν για την υπόλοιπη Ευρώπη η πρώτη απτή απόδειξη κοινωνικής αντίστασης στο δικτατορικό καθεστώς.
Το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου “Ωδή στον Γ. Καραϊσκάκη” από τον δίσκο “Περιβόλι του τρελού” (1969). αν και γραμμένο έναν χρόνο πριν τον θάνατο του Κωνσταντίνου Γεωργάκη, συνδέθηκε με την μεγάλη του θυσία, σαν φόρος τιμής στην μνήμη του, ενώ ο Νικηφόρος Βρεττάκος αναφέρεται στη θυσία του στο ποίημά του «Η Θέα του Κόσμου».