Από τον Γιάννη Μπάκο
Στις 10 Οκτωβρίου 1963 και σε ηλικία μόλις 48 ετών, φεύγει από την ζωή η κορυφαία Γαλλίδα τραγουδίστρια Édith Giovanna Gassion ή αλλιώς Edith Piaf.
Κόρη ενός ακροβάτη του δρόμου και μιας λυρικής τραγουδίστριας, εγκαταλείφθηκε από την μητέρα της λίγες εβδομάδες μετά την γέννηση της και βρήκε την μητρική στοργή στην γιαγιά της. Ζει τα πρώτα της χρόνια στην μικρή πόλη Μπερνέ της Νορμανδίας, όπου και σε ηλικία 4 ετών παθαίνει κάποια πάθηση στον εγκέφαλο χάνοντας την όραση της, την οποία βρίσκει και πάλι στα 7 της χρόνια, χωρίς κάποια θεραπεία.
Σε ηλικία μόλις 9 ετών ξεκινά να τραγουδά στους δρόμους τους Μπερνέ και σε ηλικία 15 ετών μετακομίζει στο Παρίσι για να κάνει την ίδια δουλειά, έχοντας πλέον ανακαλύψει την θαυμάσια φωνή της. Δύο χρόνια αργότερα γνωρίζει τον Louis Dupont και μαζί αποκτούν μια κόρη, την οποία χάνουν από μηνιγγίτιδα σε ηλικία 2 ετών.
Συνεχίζοντας να εργάζεται στον δρόμο βρίσκει και την τύχη την οποία έψαχνε στην ζωή της, η οποία της είχε στερήσει κάθε ευτυχία. Λίγο μετά τον θάνατο της κόρης της, συναντά τον Louis Leplée, διευθυντή του πιο κομψού παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία, ο οποίος μαγεύεται από την φωνή της, υπογράφει συμβόλαιο μαζί της και την ονομάζει «Môme Piaf», που σημαίνει “μικρό σπουργίτι”, εξού και το Edith Piaf.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και τη γερμανική κατοχή, δίνει συναυλίες για αιχμαλώτους πολέμου, εισάγει πλαστές άδειες εργασίας στα κέντρα κράτησης αιχμαλώτων και βοηθάει πολλούς Γάλλους φαντάρους να δραπετεύσουν. Σε ηλικία 23 ετών είναι πια μια μεγάλη προσωπικότητα και γυρίζει την πρώτη της ταινία, όπου και θριαμβεύει. Από τότε συνεχίζει μια πετυχημένη καριέρα και κάνει μια έντονη ζωή, δίπλα σε αρκετούς συντρόφους, γράφοντας μόνη της και περίπου 80 τραγούδια.
Από το 1949 και μέχρι τον θάνατο της βυθίζεται στην κατάθλιψη, συνεχίζει την πολυτάραχη ερωτική της ζωή και εθίζεται στο αλκοόλ και στη συνέχεια στην μορφίνη. Παρά τα προβλήματα της συνεχίζει να θριαμβεύει δισκογραφικά αλλά και στις ζωντανές της εμφανίσεις.
Στις 10 Οκτωβρίου 1963 σβήνει στο Plascassier, κοντά στο Grasse από κίρρωση, ο σύζυγος της την μεταφέρει στο Παρίσι και η σωρός της βρίσκεται στο παρισινό Κοιμητήριο Περ Λασαίζ.
Η ζωή της μπορεί να μην ήταν αντίστοιχη με τη μεγάλη μεταπολεμική της επιτυχία “La vie en rose”, αλλά με τη μεγάλη ερμηνευτική της ευαισθησία και τη βαθιά, δραματική φωνή της αναδείχθηκε στην αντιπροσωπευτικότερη ερμηνεύτρια της γαλλικής chanson intime.