Όσοι μισούν τους stones, λένε πικρόχολα πως ο μόνος που ήξερε μουσική… ήταν ο Brian Jones. Υπάρχει μια μικρή ασάφεια σε αυτήν την μικρή κουταμάρα.
Οι Rolling Stones, ήξεραν μουσική, απλά ο Jones, ήξερε πολλή μουσική. Ο ίδιος έπαιζε γύρω στα 30 όργανα. Όπου υπάρχει σιτάρ, σαξόφωνο, όμποε, slide κιθάρα, πιάνο, μαρίμπα και χίλιοι δυο διάβολοι στις ηχογραφήσεις της μπάντας, είναι παιγμένα από εκείνον. Ταλέντο τον έλεγες σίγουρα.
Οι γονείς του Brian, ανήκαν στην μεσαία αστική τάξη. Είχαν σπουδές στο πανεπιστήμιο και κάπως έτσι, φανταζόταν και το μέλλον του γιου τους. Ο πατέρας, μάλιστα, ήταν ο πιανίστας της εκκλησιαστικής χορωδίας της περιοχής τους.
Το μέλλον, όμως, είναι κάτι σαν το νερό που κυλάει. Δεν κόβεται και δεν χαράσσεται.
Δεκάξι χρόνων, ο νεαρός Jones, άκουσε πρώτη φορά έναν δίσκο του Charlie Parker και άρχισε με επιμονή να ζητά από τον πατέρα του σαξόφωνο. Μετά ακολούθησε η κιθάρα και ούτε που ξανανοιάστηκε για σχολεία και πανεπιστήμια.
Στα early 60s, στην Βρετανία, είχε ήδη αρχίσει να σχηματίζεται ένα ποικιλόμορφο σμάρι νεαρών που αγαπούσε τα μπλουζ, με άξονα περιστροφής τον Alex Korner (φώτο). Δίπλα του ο Brian, έρχεται σε επαφή με τον ήχο του Robert Johnson, του Elmore James και της slide κιθάρας και ήταν μάλιστα μια διασκευή του “Dust in broom” του James, που έκανε τους συνομηλίκους του Mick Jagger και Keith Richards να μείνουν με ανοιχτό το στόμα, το βράδυ που τον άκουσαν πρώτη φορά.
Η μαγεία, που συμβαίνει μια φορά στα πενήντα χρόνια, είχε πετύχει. Μετά από αυτό, ο Brian, ο Ian Stewart, ο Keith και ο Mick άρχισαν να κάνουν πρόβες σαν Rolling Stones. Λίγο αργότερα προστέθηκαν οι Bill Wyman και Charlie Watts. Γνωστοί επίσης από την παρέα του Korner. Αν και με τον Watts, ήταν επιφυλακτικοί λόγω των jazz καταβολών του, ο Stewart έφυγε, τελικά, πολύ νωρίς, γιατί δεν ταίριαζε στο προφίλ της σπουδαιότερης μπάντας του πλανήτη. Αυτό μπορεί να το λέω εγώ, τώρα. Οι ίδιοι το έλεγαν από τότε.
Στο 1968, οι Stones είναι ήδη ένα μουσικό φαινόμενο και στις δύο άκρες του Ατλαντικού. Ετοιμάζονται να βγάλουν τον κορυφαίο τους δίσκο (μικρή δόση υποκειμενικότητας) το “Beggars Banquet” και ο αρχηγός της μπάντας, σιγά-σιγά, έχει αλλάξει. Το δίδυμο Jagger – Richards, κάνει κουμάντο πια. Ο Jones βυθίζεται όλο και πιο πολύ στα ναρκωτικά και στήνει καυγάδες με όλους, κατηγορώντας το δίδυμο πως… του έκλεψαν την μπάντα.
Έναν χρόνο αργότερα τον Ιούνιο, αποχώρησε ή εκδιώχθηκε. Αντικαταστάθηκε μέσα σε μια βδομάδα από τον Mick Taylor που άφησε τους John Mayall’s Bluesbreakers για τους Rolling Stones. Ένα μήνα αργότερα ο Μπράιαν Τζόουνς βρέθηκε νεκρός.
Ποιος ήταν ο Brian Jones;
Ο Wyman λέει:
“Ήταν εκείνος που έφτιαξε την μπάντα. Εκείνος που τους διάλεξε. Διάλεξε ακόμα και την μουσική. Έκλεινε συναυλίες, τους οδηγούσε… μέχρι που τα γάμησε όλα. Ήταν μια διπλή προσωπικότητα. Υπέροχος, ντροπαλός, μορφωμένος, βαθιά σκεπτόμενος… την μία και ένα αλαζονικό καλλιτεχνικό παγόνι που χρειαζόταν συνέχεια επιβεβαίωση… από την άλλη. Ένας τύπος που έφτασε στα όρια κάθε φιλία.”
Το τελευταίο τραγούδι που συμμετείχε ενεργά ο Jones στους stones, ήταν το “No expectations”. Όλοι μαζί το έπαιξαν ζωντανά μόνο μια φορά, στο Rock ‘n’ roll Circus.
Χρόνια μετά, ο Jagger είπε για την ηχογράφηση του τραγουδιού:
“Καθόμασταν σε ένα κύκλο στο πάτωμα, τραγουδούσαμε και παίζαμε, ηχογραφήσαμε με ανοιχτά μικρόφωνα. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που θυμάμαι ότι ο Μπράιαν ασχολήθηκε με κάτι που άξιζε πραγματικά. Ήταν εκεί με όλους τους άλλους. Είναι αστείο πώς θυμάσαι – αλλά αυτή ήταν η τελευταία στιγμή που τον θυμάμαι να το κάνει, γιατί είχε χάσει το ενδιαφέρον για τα πάντα.”
Ο Brian Jones, φεύγοντας από τους Stones, είχε σκοπό να βρει καινούργιους μουσικούς και να ξεκινήσει από την αρχή. Δεν γινόταν να μην θέλει ρεβάνς.
Δυστυχώς, στις πρώτες πρωινές ώρες της 3ης Ιουλίου 1969, σε ηλικία 27 ετών, ο Μπράιαν πνίγηκε στην πισίνα του σπιτιού του. Σαν τίμιος ροκ σταρ, απέκτησε κι αυτός την δική του θεωρία συνωμοσίας που είχε να κάνει με δολοφονία.
Μεγαλώνοντας, πέφτουν στα χέρια μου, όλο και πιο συχνά θεματάκια που έχουν να κάνουν με τον Ινδουισμό. Κυρίως εκείνη η εύγευστη ιστορία που λέει πως επιστρέφουμε συνέχεια σε καινούργιες ζωές. Το σκέφτομαι για κάθε ταλαντούχο άνθρωπο. Ψέματα, για κάθε άνθρωπο το σκέφτομαι. Για τους πολύ ταλαντούχους, λίγο πιο πολύ. Ο Brian Jones, πρέπει να έχει γυρίσει μία ή δύο φορές.
