Ήταν Φλεβάρης του ’88 και ο Gazza, το μεγαλύτερο ταλέντο του τελευταίου μισού αιώνα στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Ο αγώνας ήταν Newcastle με Wimbledon.
Στα αποδυτήρια ο κόουτς τον πλησίασε χτυπώντας τον στην πλάτη, “Καλή τύχη, με αυτόν που θα σε μαρκάρει σήμερα.”, κι όταν ο Gazza, τον ρώτησε, “Ποιος;”, η απάντηση που πήρε ήταν στο ίδιο μήκος κύματος ασάφειας, “Θα τον δεις στο τούνελ.”
Στην βιογραφία του γράφει πως όταν στο τούνελ κοίταζε ποιος θα ήταν, ξαφνικά ένοιωσε κάποιον να ξεφυσάει κολλητά στον λαιμό του. Γύρισε και το μόνο που μπόρεσε να πει ξέψυχα, ήταν, “Γεια σου Vinnie…”.
Ο Vinnie, δεν χαιρέτησε. Αρκέστηκε να πει την αλήθεια του, “Δεν ήρθα να παίξω ποδόσφαιρο. Ούτε κι εσύ.”.
Στο πρώτο δυνατό μαρκάρισμα, ο Jones πριν εκτελέσει ένα πλάγιο, του ψιθύρισε, “μην φύγεις χοντρούλη, έρχομαι αμέσως…”.
Ίσως όλα να ήταν αλλιώς, αν ο χοντρούλης δεν έκανε, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής του.
Αντιμίλησε απαξιωτικά.
“Ναι, τις έβγαλες τις 100 λίρες σου…”.
“I’m called Vinnie Jones, I’m a gypsy, I earn lots of dough and I’m going to bite your ear off then spit it back out on the grass.”
Vinnie Jones to Paul Gascoigne
Κι όλα έγιναν κάπως, όπως τα ψυλλιάστηκε ο Monte Fresco, ο φωτογράφος της daily mirror, που το είχε δει από κοντά και περίμενε.
Το τρελό τσιγγάνικο αίμα του Jones, χτύπησε τέρμα και μας χάρισε μια από τις πιο διάσημες φωτογραφίες στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Vinnie Jones. Όλοι εμείς που πονέσαμε αλλά και χειροκροτήσαμε, από χιλιάδες χιλιόμετρα, τα τάκλιν του, όσοι κοινωνήσαμε την τρέλα στα μάτια του στο πανί, χρόνια πολλά του λέμε.
Ελπίζω.