Έκανες τρείς ζωές
και τώρα παλεύεις για μια ακόμη.
Να σωθεί κάτι πρέπει απόψε
μην περάσει έτσι όπως το ασφαλιστικό
μη γίνει κακόγουστος θίασος σ’ επαρχιακή οδό
που ούτε οι σκύλοι δεν γαυγίζουν
μη γίνει προκηρυγμένη απεργία
που τ’ αφεντικά βολεύουν ίσα τον καβάλο τους
και που κάποιος
δεν θα σε ψάξει.
Θα σ έχουν βάλει κάτω απο την άσφαλτο
να γίνεις δρόμος
να μη μένει κανείς
μόνο προς κάπου / απο κάπου
τί τα θες ;
τα ποιήματα θέλουν ψυχιατρικές γνωματεύσεις
για να θεωρηθούν ώς τέτοια
εσύ έχεις μόνο μια καρμανιόλα
να μοιράζεις για λέξεις
με τα κιτρινισμένα σου δόντια
που ματώνουν τη γλώσσα
όταν φέρνει γαιτανάκι η αλήθεια.
Τις άσαρκες νύχτες
φέρνεις τα πόδια στο στήθος
γίνεσαι μια μάζα κόκκαλα
δαγκώνεις τα δάχτυλά
μη πιάσουν στασίδι
οι διαθήκες του κόσμου
τώρα πετσώνεσαι απο συνήθεια
με δυο σφυριά στη πλάτη
και πριν πάρεις ανάσα
σκοντάφτεις σε μια υπενθυμιση
που λεει να συγχωρήσεις
να δεις πίσω απο τη πλάτη του
μην έχει κι αυτός μια ζώνη να παλεύει
όταν κρεμάει τον άντρα που έγινε
και μένει να κατηγορεί
αυτό που απέμεινε
πριν ροχαλίσει τη λήθη του.
Εσένα για τί θα σε κατηγορήσεις ;
Οι ιδέες ;
οι ιδέες που γι αυτές δεν πέθανες ;
κάνουν τ αγάλματα,
σε ήσυχες
κεντρικές πλατείες
τα βράδια μόνο πυροβολούν το ένα το άλλο
ύστερα γίνονται
η σιωπη στα σφαγεία
το πρωινο ξυπνητήρι
οι νευρικοί οδηγοί
και το δυστύχημα που έχεις για φάτσα.
Όταν έρθει ξανά
κόψε τη γλώσσα σου
και με αυτή
κλείσε τ αυτιά σου
κάνε πως μιλάς, πως ακούς
δεν θα το καταλάβει κανείς
ξήλωσε τα μάτια σου
και μη τους κοιτάς.
Τελευταία ανακοίνωση
τελευταίος συρμός
κι αναρωτιέσαι :
Γιατί δεν βάλανε έναν τοίχο στο τέλος της διαδρομής ;
Nikos LeFou Pierrot Ziakas