VIC - Δυστυχώς, η πραγματικότητα του κόσμου ξεκινάει και τελειώνει στην τηλεόραση

Οι Villagers of Ioannina City ή VIC για το ευρύ κοινό, δεν είναι άλλη μια Ελληνική αγγλόφωνη μπάντα. Δεν είναι καν άλλη μια μπάντα.

Όταν πριν μια δεκαετία σχεδόν άκουσα για πρώτη φορά τις συνθέσεις τους ενστικτωδώς θεώρησα πως εδώ έχουμε κάτι μεγάλο, κάτι που δεν γίνεται να μείνει στα στενά πλαίσια των μικρών μουσικών σκηνών αλλά θα ανοίξει φτερά. Σήμερα οι VIC γεμίζουν το Θέατρο Βράχων, εμφανίζονται στο κλειστό του Tae Kwon Do στο Φάληρο και περιοδεύουν την Ευρώπη.

Πριν λίγες μέρες είχα την χαρά να κάνω μια όμορφη τηλεφωνική κουβέντα με τον Αλέξη Καραμέτη, κιθαρίστα και τραγουδιστή των VIC για το χτες, το σήμερα αλλά και το μέλλον των VIC, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του “Age of Aquarius.

«Αυτή την περίοδο οργανωνόμαστε για τις συναυλίες σε Ελλάδα, Κύπρο και Κεντρική Ευρώπη. Έναρξη 15/2 στο Tae Kwon Do στο Φάληρο. Βασική χώρα παρουσίας στο εξωτερικό θα είναι η Γερμανία, όπου υπάρχει αρκετό κοινό, πολλοί χώροι και πολλές πόλεις με πολλά φεστιβάλ. Πρώτη στάση στο εξωτερικό 1/4 το Βουκουρέστι.»

Από το Riza του 2010 στο Age of Aquarius του 2019, είναι σαφής η αλλαγή αλλά και η προσέγγιση. Οι VIC αφήνουν πίσω τις διασκευές και μας παρουσιάζουν πρωτότυπες συνθέσεις, φεύγοντας από την «ευκολία» του να ακολουθήσει κανείς την πεπατημένη της αρχικής επιτυχίας.

«Αν συνεχίζαμε το ίδιο δεν σημαίνει πως θα υπήρχε η ίδια επιτυχία με τον πρώτο. Αντιλαμβανόμαστε την κλιμάκωση της επιτυχίας από το 2010 που βγήκε το Riza μέχρι και σήμερα. Για μας δεν είναι στροφή, δεν πήραμε μια απόφαση στροφής από τον αρχικό μας ήχο, ακολουθούμε αυτό που μας βγαίνει πηγαία. Κάποια τραγούδια είναι παλιότερα κι από το Riza αλλά δεν ταίριαζαν, οπότε έμειναν για τώρα, για ένα album με το concept του Age of Aquarius, το οποίο δουλεύουμε πολλά χρόνια σε κάθε επίπεδο.»

Οι VIC αναμειγνύουν τον παραδοσιακό ήχο με την Stoner και το ψυχεδελικό ροκ, με έναν τρόπο φυσικό, χωρίς φοβίες και ενδοιασμούς.

«Ως μπάντα δεν ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική όταν βγήκε το Riza και μετά. Παίζουμε από μικρά παιδιά μαζί και πάντα κάνουμε αυτό που μας έβγαινε, χωρίς να καθόμαστε να σκεφτόμαστε με λογική και με σφυγμομέτρηση. Αν το κάναμε μπορεί να μην βγάζαμε καν τον πρώτο μας δίσκο, το δοκιμάσαμε ως ιδέα και μας άρεσε κι έτσι συνεχίσαμε και σήμερα. Τα πρώτα χρόνια απλά τζαμάραμε με κιθάρα, μπάσο, τύμπανα και φωνή και είχε επιρροές από ρυθμούς Ηπειρώτικους σε μια πιο αφηρημένη έννοια και είπαμε κάποια στιγμή να δοκιμάσουμε και κλαρίνο, γκάιντες και άλλα παραδοσιακά όργανα. Μας κέρδισε αυτόματα και δεν είχαμε ποτέ δεύτερες σκέψεις, δεν επηρεαστήκαμε από το πώς μπορεί να ακούγεται προς τα έξω. Μας άρεσε, το κάναμε.»

Όταν ένας καλλιτέχνης βιοπορίζεται από την μουσική οι επιλογές του αναμφίβολα επηρεάζονται.

«Κανείς μας δεν μπορεί να ζήσει από την μουσική, ασχολούμαστε και με άλλα πράγματα για να ζήσουμε. Με την μουσική ασχολούμαι από όταν γεννήθηκα, θυμάμαι να μην έχω λεφτά στην τσέπη, αφού ότι είχα πάντα το ξόδευα σε συναυλίες, πρόβες, χορδές και οτιδήποτε σχετικό με την μουσική. Νιώθουμε ευλογημένοι που πλέον μπορούμε να έχω ένα αυτάρκες συγκρότημα, αλλά και παλιότερα που δεν ήταν έτσι προσπαθούσαμε να μην κάνουμε εκπτώσεις στον χαρακτήρα μας, απορρίπτοντας προτάσεις που είχαμε να παίζουμε κάθε εβδομάδα σε μαγαζιά στην Αθήνα. Προτιμούσαμε να δουλεύουμε εγώ ηχολήπτης, ο ένας σερβιτόρος, ο άλλος μπάρμαν και DJ και ότι άλλο για να βιοποριστούμε αλλά ότι αφορά τους VIC θα κάνουμε μόνο αυτό που ονειρευόμαστε.»

Οι VIC μεγάλωσαν μέσα σε μια κρίση, τόσο οικονομική όσο και αξιών. Οι συσχετισμοί άλλαξαν παντού, φυσικά και στην μουσική.

«Προφανώς και δεν μιλάμε για μια καλή περίοδο, ούτε τότε στα πρώτα χρόνια της κρίσης, ούτε τώρα που δεν θεωρώ πως έχει αλλάξει κάτι, πέραν ίσως από το ψυχολογικό κομμάτι. Ο άνθρωπος αναγκάζεται να αλλάξει για να μπορέσει να επιβιώσει, να ζήσει. Σε μια κρίση κάνεις επανεκκίνηση, παίρνεις πολλά πράγματα από την αρχή για να καταφέρεις να προσαρμοστείς. Αυτό που άλλαξε τελείως, αν κι εμάς δεν μας αφορά, είναι η μικροαστική προσέγγιση του τι σημαίνει όνειρο ζωής. Μας έλεγαν πρέπει να σπουδάσεις, να πας στο πανεπιστήμιο, να πάρεις πτυχίο, ανεξάρτητα αν έχεις κάποια κλίση και να μπεις μόνιμος σε μια δουλειά. Αυτή ήταν μια προδιαγεγραμμένη πορεία, μια συμβουλή ζωής που μπορεί να είχε μέσα της αγάπη αλλά ήταν ένα λάθος που όταν εν μέσω οικονομικής κρίσης κατέρρευσε ο κόσμος έπρεπε να βρει μέσα του απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα αναφορικά με το αύριο και την συνέχιση της ζωής του. Τι θέλω να κάνω, τι μπορώ να κάνω, δεν δουλεύει το πλάνο των γονέων και εγώ πλέον θα κάνω αυτό που γουστάρω, θα παίξω μουσική, θα γίνω ηθοποιός κλπ. Αυτό ήταν το μοναδικό όφελος της κρίσης. Φυσικά η διαφορά είναι πολύ μεγάλη και σε επίπεδο μουσικών σκηνών, ο κόσμος που κυκλοφορεί έξω είναι λιγότερος, τα μαγαζιά που παίζουν μουσική λιγότερα και όλοι περιμένουν να δουλέψουν μια Παρασκευή κι ένα Σάββατο κι αν θα τα καταφέρουν. Αυτό δεν έχει έρθει μόνο του, καθώς έχουμε μια αντιστρόφως ανάλογη πορεία εισοδήματος και κόστους ζωής με αποτέλεσμα να κλείσουν μαγαζιά, επιχειρήσεις να χαθούν περιουσίες και να επηρεαστούμε όλοι μας. Η κρίση μας εξαθλίωσε, στην πορεία της όμως αυξήθηκαν οι εναλλακτικοί δρόμοι έκφρασης στην μουσική και το θέατρο, με πολλές μπάντες να παρουσιάζουν σπουδαία πράγματα και πολλές θεατρικές ομάδες το ίδιο.»

Στον Βύρωνα, είδαμε μια ανατριχιαστική τοποθέτηση της μπάντας στο τέλος της συναυλίας. Τα social media πήραν φωτιά, το περίμενες;

«Εγώ δεν περίμενα ότι θα κάνει τόσο ντόρο, δε νομίζω ότι κάναμε κάτι. Παίζαμε τα Καρακόλια, τι άλλο θα μπορούσε να περάσει από το Visual πίσω μας. Δεν το λέω στην λογική πως δεν ξέραμε τι άλλο να παίξουμε, απλά ήταν μια προφανής επιλογή και συνειδητοποιήσαμε πως για να κάνει τόσο φασαρία, πόσο ο κόσμος δεν βλέπει τέτοια μηνύματα και κάπου απογοητεύτηκα μέσα μου. Αυτά που γράψαμε είναι ακριβώς αυτά που έλεγαν οι δημοσιογράφοι που παρουσίασαν τις ειδήσεις στην γέννηση τους και αυτό ίσως ήταν που άγγιξε τον κόσμο.»

«Τραγούδια δημοτικά για τον Άρη ξέρω πολλά, για τον Παττακό κανένα». Σήμερα ζούμε μια κλιμάκωση αστυνομικής βίας, έχοντας στην εξουσία ανθρώπους θιασώτες του Παττακού.

Βλέπω τα βίντεο με την αστυνομική βία στους δρόμους της Αθήνας και γνωρίζοντας πως στην εξουσία έχουμε ανθρώπους θιασώτες του Παττακού φοβάμαι πως το πράγμα πάει χειρότερα, ελπίζω όμως πως πάει και καλύτερα. Έχουμε ευθύνη όμως κι εμείς γιατί τόσα χρόνια κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας προσπαθώντας να πιστέψουμε πως οι 400χιλ ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής δεν είναι όλοι φασίστες, ενώ όλοι φασίστες είναι. Είναι έξω, δίπλα μας, τους βλέπουμε στον δρόμο, ζούμε μαζί τους. Όσοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή είναι αλήτες και ως αλήτες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Ακούμε για ρεβανσισμό αυτού του κόσμου απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ λες και βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν επαναστατική κυβέρνηση στην λογική «να φύγουν οι αριστεροί τα τσογλάνια» λες και τι επαναστατικό και ριζοσπαστικό έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ζούσαμε την εποχή της χούντας αλλά δεν είμαι σίγουρος πως ήταν πολύ χειρότερη η κατάσταση με την αστυνομική βία, απλά σίγουρα δεν είχε ο κόσμος τόση πληροφόρηση, που από μόνο του λέει πολλά. Ακόμα κι αν σκεφτείς πως οι αστυνομικοί τότε ήταν με ένα πουκάμισο στους δρόμους και τώρα έχουμε ΜΑΤ και αστυνομία σαν τον Ρόμποκοπ, ενώ και τα μέσα και η τεχνολογία σήμερα είναι σύμμαχοι τους. Και κάτι τελευταίο, τότε όταν γινόταν κάτι προσπαθούσαν να το καλύψουν, σήμερα καμαρώνουν και το προβάλουν σαν διαφήμιση.

Μακεδονικό ζήτημα και Θεσσαλονίκη

«Σαφώς και βλέπω και ελευθεριακό κόσμο της Θεσσαλονίκης επηρεασμένο από το ζήτημα, ίσως επειδή είναι η καταγωγή του από δω ή από κοντινές πόλεις. Τους ακουμπάει λίγο πιο πολύ από τον κόσμο στην Αθήνα αλλά θεωρώ πως δεν υπάρχει καμία ενημέρωση ούτε γνώση για το ζήτημα. Γιατί αν ο κόσμος ήταν ενημερωμένος και έτσι επέλεξε να ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές θα μιλούσαμε για ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα. Δεν υπάρχει γνώση ούτε για το τι συμβαίνει γεωπολιτικά και σε κανένα επίπεδο. Δυστυχώς, η πραγματικότητα του κόσμου ξεκινάει και τελειώνει στην τηλεόραση.»

Το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου στο κλειστό του Tae Kwon Do οι Villagers of Ioannina City επιστρέφουν με το εντυπωσιακό οπτικοακουστικό τους show, κουβαλώντας στις αποσκευές τους όλα εκείνα τα συστατικά που τους καταξίωσαν στις συνειδήσεις μας.

H περιοδεία αριθμεί ακόμα 9 ημερομηνίες, σε τέσσερις εκ των οποίων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Ιωάννινα) η μπάντα θα εμφανιστεί με το εντυπωσιακό οπτικοακουστικό τους show που έχει συζητηθεί!