Violent Femmes: 33 Χρόνια Μετά

Φόρος τιμής στο ντεμπούτο τους και μίνι δισκοκριτική για το „We Can Do Anything“

33 Χρόνια έχουν περάσει και κανείς δε μπορεί πλέον να αμφισβητήσει την τεράστια σημασία του ομότιτλου ντεμπούτου των Violent Femmes. Η επίδραση που άσκησε στην alternative και indie rock σκηνή των 80`s και 90`s ήταν καταλυτική, ενώ „βαρυτικά κύματα“ ανιχνεύονται ακόμη και σήμερα στα riffs και το attitude νέων folk-punk συγκροτημάτων.

1980 και ο Gordon Gano μόλις έχει τελειώσει το σχολείο, όταν αποφασίζει να πάρει τη θέση του τραγουδιστή και κιθαρίστα στην μπάντα των Brian Ritchie και Victor DeLorenzo, τους Violent Femmes. H προσθήκη του Gano, ο οποίος έδωσε στη μπάντα τραγούδια που έιχε γράψει ήδη από τα σχολικά του χρόνια, ήταν αυτή που ώθησε τους Violent Femmes στη δημιουργία του ιδιαίτερου χαρακτήρα τους.

Παίζοντας σε καφέ η απλά στο δρόμο, πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια μέχρι να τους ανακαλύψει ο James Honeyman-Scott των Pretenders και να τους προσφέρει να παίξουν support σε συναυλίες τους, ενώ το ομότιτλο ντεμπούτο τους κυκλοφορεί επιτέλους τον Απρίλιο του 1983.

Ο ωμός ήχος του με τις απλές κολλητικές μελωδίες και τους γυμνούς, αστείους στίχους του, κατέστησε το „Violent Femmes“ αυτομάτως διαχρονικό και καταφέρνει να ακούγεται φρέσκο μέχρι σήμερα. Μοιάζει δύσκολο να φανταστούμε ότι το „Blister In the Sun“ για παράδειγμα είναι τόσο παλιό.

Εμβληματικός δίσκος για την εφηβεία, τον νεανικό κυνισμό, τις νευρώσεις και την απογοήτευση, τον αντίκτυπο του οποίου θα μπορούσαμε κάλλιστα να ανιχνεύσουμε σε μπάντες όπως οι Pixies, οι Pavement ή οι Wilco.

Ενδεικτικό είναι ότι σημαντικές πωλήσεις συνέχισε να κάνει μεχρι και 2 δεκαετίες μετά την κυκλοφορία του, επιτυχία που οι Violent Femmes δεν κατάφεραν ποτέ να επαναλάβουν – κάτι που ισχύει δυστυχώς και για το καλλιτεχνικό κομμάτι.

Με τον τελευταιό τους δίσκο „Freak Magnet“ να τοποθετείτε στο μακρινό 2000, μόνο έκπληξη μπορεί να προκαλέσει το γεγονός οτι μόλις κυκλοφόρησαν καινούριο, τον 9^ο, „We Can Do Anything“.

Το „We Can Do Anything“ έρχεται με απροσδόκητα βρώμικο ήχο και ωμή ενέργεια, δεδομένου της μακράς απουσιάς και της ηλικίας τους, ενώ προσφέρει πιασάρικα folk-punk διαμαντάκια όπως π.χ. το „Issues“ ή το „Traveling Solves Everything“.

Στα 30 μόλις λεπτά του σαφώς δεν προσφέρει κάτι καινούριο ενώ δε λείπουν κομμάτια που είναι πράγματι κακογραμμένα σαν τα „Foothills“ και „Big Car“. Ακροβατώντας κάποιες στιγμές στιχουργικά ανάμεσα στα όρια του αστείου και του ανόητου καθίσταται άνισο, εν τέλει όμως σαν συνολική εμπειρία, δρα απελευθερωτικά τόσο για τον ακροατή όσο και για τους ίδιους. Ο Gano και η παρέα του φαίνεται ότι διασκέδασαν φτιάχνοντας το album και όπως λέει και το τελευταίο κομμάτι, ίσως η ιστορία των Violent Femmes να μην τελειώνει εδώ.

Αντιμετωπίζοντας το παρελθόν τους με σεβασμό και το παρόν με χιούμορ, το „We Can Do Anything“ είναι απόλυτα ευπρόσδεκτο και μόνο χαμόγελα μπορει να προσφέρει σε αυτούς που έχουν συνδέσει στιγμές της ζωής τους με τα τραγούδια τους.