Του Δημήτρη Κούλαλη
ΈΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ
Υπάρχει μια στροφή στην «Ελλαδογραφία» των Γκάτσου- Χατζιδάκι (ερμηνεία Μίκης Θοδωράκης), που λέει: Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;/Πότε θα `ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι/να συνοδεύσουνε την βλακεία/στην τελευταία της κατοικία;//.
Είναι, ίσως, από εκείνες τις χαρακτηριστικές στιγμές που η πραγματικότητα απλώνει το χέρι στην Τέχνη και μαζί διαβαίνουν στο επέκεινα.
Πριν λίγες μέρες, την περασμένη Πέμπτη συγκεκριμένα, ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε στη Θεσσαλονίκη τη γερμανική Σάλκε. Περίπου 1.500 οπαδοί των «βασιλικών μπλε», εκτός του ότι προξένησαν αρκετές ζημιές στην πόλη, στη συνέχεια, βρισκόμενοι στις εξέδρες της Τούμπας, άρχισαν να κουνούν χαρτονομίσματα των 50 ευρώ προς τη μεριά των οπαδών του ΠΑΟΚ. Ας μην βιαστούν, από τη μία οι γνωστοί «οπτιμιστές» να κάνουν λόγο για ένα αθώο πικάρισμα μεταξύ οπαδών. Από την άλλη, ας μην προτρέξουν οι ταγοί του «οι Γερμανοί φταίνε για όλα» (λησμονώντας ή εθελοτυφλώντας μπρος των ευθυνών της εγχώριας αστικής τάξης για την κατάσταση της χώρας) κάνοντας λόγο για 4ο Ράιχ και άλλα μυαλοφυγόδικα φληναφήματα.
Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Δείχνει ακόμη, ένα ανησυχητικό σημείο των καιρών: Την διάβρωση που έχουν επιφέρει οι ολοένα και αυξανόμενες ανισότητες μεταξύ των χωρών, οι οποίες μετατρέπουν την αντίθεση κεφαλαίου- εργασίας σε αντίθεση «εργαζομένου εναντίον εργαζομένου».
Γιατί, δεν μπορεί να νιώθουν πιο πλούσιοι από τους Έλληνες οι Γερμανοί πολίτες, οι οπαδοί της Σάλκε εν προκειμένω,όταν:
- Ήδη από το 2003, επί καγκελαρίας Σρέντερ, έχει τεθεί σε ισχύ η «Ατζέντα 2010», ο καταστατικός χάρτης πλείστων αντεργατικών μεταρρυθμίσεων, που περιλαμβάνει περικοπές κοινωνικών δαπανών ύψους 21 δισ. ευρώ σε νευραλγικούς κρατικούς-κοινωνικούς τομείς, όπως η Υγεία, Παιδεία, η Πρόνοια , πάγωμα συντάξεων για 2 χρόνια κ.α.
- Όταν το δικαίωμα στην Ασφάλιση αποτελεί «ατομική ευθύνη».
- Το γλίσχρο επίδομα ανεργίας ισοδυναμεί με το βοήθημα απορίας, μειωμένο σε διάρκεια (12 μήνες το 2015 από 32 που ήταν το 2003).
- Είναι θεσμοθετημένη η παροχή «ευελιξίας» προς τους εργοδότες, όσον αφορά τις ομαδικές απολύσεις.
- Εδώ και μια δεκαετία συνεχώς αυξάνεται η οικονομική συμμετοχή των ασφαλισμένων στην τιμή των χορηγούμενων φαρμάκων και όταν συνεχώς αυστηροποιούνται τα κριτήρια πρόωρης συνταξιοδότησης.
- Από το 2004, μέσω της «χαλάρωσης του ωραρίου λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων», κυρίως οι μεγάλες επιχειρήσεις, λειτουργούν επτά μέρες τη βδομάδα και 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.
- Σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν από την 5η κυβερνητική «Έκθεση για τη φτώχεια και τον πλούτο», πάνω από 4 εκατ. Γερμανοί, ήτοι το 6,1% του πληθυσμού, είναι υπερχρεωμένοι.
- Οι μισθοί στα χαμηλότερα επίπεδα είναι κάτω από τον μέσο όρο, ενώ οι άστεγοι φτάνουν τις 335.000, τη στιγμή που οι εκατομμυριούχοι αυξήθηκαν το 2016 σε 16.492 από 12.424 προ επταετίας.
- Η ίδια η Bundesbank σε έκθεσή της ανέφερε ότι στη Γερμανία το πλουσιότερο 10% κατέχει πλούτο άνω του 60% του συνολικού πλούτου της χώρας.
Άρα, λοιπόν, το ζήτημα δεν είναι να δούμε αυτή τη χυδαία κίνηση ως πράξη των επίγονων της Βέρμαχτ που ήρθαν να ταπεινώσουν εν τοις πράγμασι τη χώρα-προτεκτοράτο τους, αλλά ως ένα επίπλαστο συναίσθημα δήθεν υπερτέρησης των «ισχυρών» που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι η δύναμή τους έναντι των «αδυνάμων».
Φυσικά, δεν είναι όλοι Γερμανοί ίδιοι. Υπάρχουν αρκετές φωνές στο εσωτερικό της χώρας που λένε εδώ και αρκετά χρόνια ότι το οικονομικό-πολιτικό- κοινωνικό πείραμα που πραγματοποιείται στην Ελλάδα από το 2010 είναι ο καθρέφτης της δικής του κοινωνίας στο εγγύς μέλλον.
Οφείλουμε, ωστόσο, να δώσουμε μιαν απάντηση τόσο στους οπαδούς της Σάλκε, όσο και στους υπόλοιπους «μαχητές» της Διεθνούς των Ηλιθίων, τους ιδεολογικούς προστάτες της ευρωενωσιακής τσογλαναρίας. Αυτή την απάντηση τη δίνει ο Μπρεχτ, μέσα από τους «Φόβους του καθεστώτος»: Κάλλιο, αλήθεια, πεινασμένος να ‘σαι/παρά τους πεινασμένους να φοβάσαι!/.