Του Άρη Κεραμάρη
Υπάρχω
Υπάρχω θα πει συνχνοτίζομαι.
Θα πει απλώνω το χέρι μου μέχρι εξάρθρωσης, για να αγγίξω τον ώμο σου.
Θα πει σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου για να δω πάνω απ’ την πλάτη σου, αντιγράφοντας όσο μπορώ τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις εσύ τον κόσμο.
Υπάρχω θα πει πέφτω κάτω μα ξαναστέκομαι με ένα γλυκό τρέμουλο στα γόνατα μου, μόνο και μόνο για να πνίξω με το γέλιο μου αυτόν που με έριξε.
Υπάρχω θα πει σε κοιτώ γάργαρα, λαγαρά κι όταν οι ματιές μας συγκρούονται, για ένα μαγικό δευτερόλεπτο, το οστικό κύμα είναι μεγαλύτερο 1000000 πυρηνικών κεφαλών.
Υπάρχω θα πει να χαίρεσαι όταν σε κοιτά με μισό μάτι η κάθε εξουσία.
Υπάρχω θα πει να μπορείς να μυρίσεις το φεγγάρι και να το αγαπήσεις όπως το αγάπησε ο Λόρκα.
Υπάρχω θα πει πως μπορώ να συμμετέχω ακόμα στο αγαπημένο μου παραμύθι, εκείνο με τους καλικάντζαρους και το δέντρο της ζωής ή να ταξιδεύω πάνω σε ένα Καρουζικό φύλλο που πέφτει.
Υπάρχω θα πει πως διατηρείς ολάκερο το δικαίωμα να λες και να σου ΛΕΝΕ σε σκέπτομαι, σ’ αγαπώ, μου λείπεις, να προσέχεις….