“Γιατί δεν μπαίνουν τα ΜΑΤ στην Πρυτανεία;” κραυγάζουν με οργή και αγωνία η αντιπολίτευση και τα κανάλια, συμπληρώνοντας την ατζέντα “νόμος και τάξις” ύστερα από τα επεισόδια στα Εξάρχεια, που είδαμε σε συνεχείς επαναλήψεις ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά και την αντιμετώπιση του νομοσχεδίου για τις φυλακές ως “απελευθέρωση τρομοκρατών”.
Είναι προφανές ότι αντιπολίτευση και διαπλεκόμενα ΜΜΕ εκμεταλλεύονται τη δυσκολία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να χειριστεί τα ζητήματα αυτά έξω και πέρα από την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων. Και είναι επίσης σαφές πως ο αρμόδιος υπουργός κάθε άλλο παρά βοηθάει στην κατεύθυνση αυτή. Η περίοδος την οποία διάγουμε δεν χαρακτηρίζεται από ένταση της βίας ή της παραβατικότητας τομείς στους οποίους ποντάρει επικοινωνιακά η αντιπολίτευση.
Αντιθέτως, έχει προηγηθεί μία πενταετία σχεδόν κατά τη διάρκεια της οποίας ο ελληνικός λαός στους μαζικούς αγώνες του στους δρόμους κατά του Μνημονίου ήρθε αντιμέτωπος με μια άνευ προηγουμένου ένταση αστυνομικής βίας και καταστολής, η οποία μάλιστα επενδύθηκε και νομικά με υπερεξουσίες της αστυνομίας και των αστυνομικών.
Επιβαρυντικά καταγράφηκε στις εκλογές και του Ιουνίου και του Ιανουαρίου μια πολύ επικίνδυνη εκλογική συμπεριφορά – πολιτική τοποθέτηση των κατασταλτικών μονάδων της αστυνομίας -των ΜΑΤ, της Δέλτα κ.λπ.- που στράφηκαν μαζικά προς τη Χρυσή Αυγή, την οποία η ίδια η πολιτεία έχει κατατάξει στις εγκληματικές οργανώσεις. Αυτό δεν φαίνεται να προβληματίζει…
Υπό αυτές τις συνθήκες είναι προβληματική η χρησιμοποίηση των μηχανισμών αυτών από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, πολλώ δε μάλλον που ο αρμόδιος υπουργός δεν έχει φροντίσει να προχωρήσει τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας και τη συμφιλίωση του αστυνομικού με τον πολίτη.
Ύστερα από πέντε χρόνια Μνημονίου, η Αριστερά, που έτρωγε ξύλο, εξακολουθεί να τρώει ξύλο, π.χ. στις Σκουριές, και η Αριστερά η οποία συμμετείχε και στήριζε τις κυβερνήσεις που έριχναν το ξύλο αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η πολιτική κατάσταση έχει αλλάξει, ότι οι επιλογές της αποδοκιμάστηκαν, για την ακρίβεια εξαφανίστηκε εκλογικά, και ότι πρέπει να ανταποκριθεί στη λαϊκή απαίτηση για βαθιές αλλαγές στον χώρο των σωμάτων ασφαλείας.
Image Credits: Plasticobilism