Θεωρούμε λογικό να υπάρχουν παιδιά που πεινάνε επειδή οι γονείς πρέπει να ξεπληρώσουν μια τράπεζα…
Νίκησε.
“Ζούγκλα θα γίνουμε;” Αυτό ήταν ένα από τα ερωτήματα που βασάνιζε πολλούς συμπολίτες μας τις προηγούμενες εβδομάδες σχετικά με τις εκπαιδευτικές άδειες του Νίκου Ρωμανού. Θα δίνουμε άδειες στο κάθε τσογλάνι με καλάσνικοφ που προσποιείται ότι θέλει να σπουδάσει και θα το αφήνουμε να κυκλοφορεί ανάμεσα μας; Υπάρχουν νόμοι στην κοινωνία μας, υπάρχουν κανόνες, δεν μπορούμε να τα ισοπεδώνουμε όλα.
Είναι εκπληκτικό πως σε μια χώρα με εκατομμύρια ανέργους, με ανύπαρκτα συστήματά υγείας και παιδείας, με σπίτια υποθηκευμένα στις τράπεζες, με μισθούς πείνας για τους λίγους τυχερούς που ακόμα εργάζονται ένας νεαρός αναρχικός και ληστής τράπεζας κατά την ελληνική δικαιοσύνη μπορεί να αποτελέσει τόσο μεγάλη απειλή. Είναι εκπληκτικό πως αδυνατούμε ως κοινωνία να καταλάβουμε και να ορίσουμε με βάση τα προσωπικά μας βιώματα τί θα έπρεπε να είναι νόμιμο και τί είναι λογικό.
Θεωρούμε λογικό ένας νέος άνθρωπος να δουλεύει 50-60 ώρες την εβδομάδα με μισθό πείνας που δεν του φτάνει να καλύψει ούτε τις βασικές του ανάγκες. Θεωρούμε λογικό ένας επιχειρηματίας να απολύει τους εργαζόμενους επικαλούμενος την οικονομική κρίση αν και έβγαλε και συνεχίζει να βγάζει εκατομμύρια σε κέρδη. Θεωρούμε απόλυτα λογικό να υπάρχουν παιδιά που πεινάνε επειδή οι γονείς πρέπει να ξεπληρώσουν μια τράπεζα.
Το καλό με την λογική είναι ότι είναι απόλυτη ως συλλογιστική διαδικασία. Ορίζει τις πρωταρχικές σου αξίες και από ‘κει και πέρα ο ένας συλλογισμός οδηγεί στον άλλο με ξεκάθαρα βήματα. Θα το πούμε εδώ λοιπόν για να φύγει από πάνω μας. Σε μια κοινωνία με πρωταρχική αξία την ανθρώπινη ζωή και ελευθερία δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τράπεζες. Το γεγονός ότι υπάρχουν σημαίνει πολύ απλά ότι ως κοινωνία δεν βάζουμε ως προτεραιότητα αυτές τις παραπάνω αξίες.
Σε μία τέτοια κοινωνία ο αναρχικός δεν είναι ο τρελός του χωριού αλλά το παιδί που φωνάζει στους αποβλακωμένους συμπολίτες του ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι ο Ρωμανός δεν είχε καμία διάθεση να πάρει το καλάσνικοφ. Θα προτιμούσε να ξυπνούσε ένα ωραίο πρωί και μας έβρισκε όλους έξω από την πόρτα του και να πηγαίναμε όλοι μαζί χωρίς όπλα και φασαρίες να αδειάζαμε και να κλείναμε μία τράπεζα. Αλλά δυστυχώς εμείς δεν ήμασταν εκεί. Κοιμόμασταν και εξακολουθούμε να κοιμόμαστε στα επίχρυσα κλουβιά της “νομιμότητας”.
Σε αυτούς λοιπόν όλους τους συμπολίτες μας που αναρωτιούνται γιατί γίναμε “ζούγκλα” και αφήνουμε τον νεαρό αναρχικό να τριγυρνάει στα πανεπιστήμια μας η απάντηση είναι ότι ζούγκλα δεν θα γίνουμε γιατί είμαστε ήδη. Η μάχη του Νίκου Ρωμανού και η νίκη του ίσως αποτελεί ένα απειροελάχιστο βήμα προς τον πολιτισμό.
Υ.Γ.1 Όσον αφορά την επίσημη στάση του κλήρου- με εξαίρεση και μόνο τον Εφημέριο Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Καραβομύλου Φθιώτιδας– και των κατ’ όνομα χριστιανών θα ήθελα να θυμηθούν: ‘’ ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με’’ (Kατά Ματθαίον 25, 35-36) και το πολύ διαδεδομένο : «ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι σου αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησας πολύ». Γιατί ο Νίκος Ρωμανός αγάπησε την ιδεολογία του τόσο πολύ, πίστεψε σ’ αυτή τόσο ώστε έφτασε στο σημείο να θυσιάζει τη ζωή του γι’αυτή. Είτε σε πρακτικό, είτε σε συμβολικό επίπεδο είστε τόσο υποκριτές, που καταντάτε γελοίοι.
Υ.Γ.2 Όσον αφορά κάτι τελειωμένους που αναρωτήθηκαν : «για τα τίμια ελληνόπουλα που λιποθυμάνε γιατί δε μιλάτε»; «για τα περιβαλλοντικά προβλήματα γιατί δε λέτε κάτι;» κλπ, γιατί θυμήθηκαν ξαφνικά όλα τα προβλήματα του πλανήτη απαντάμε τα εξής: 1) μιλάμε και δρούμε και ως εκ θαύματος –ναι συμβαίνει και αυτό-μπορούν να μας νοιάζουν ταυτόχρονα 2) η στάση που παίρνει κάποιος σε λεπτά θέματα δείχνει κατά κάποιον τρόπο –χωρίς βέβαια αυτό να είναι απόλυτο- τη στάση του ως άνθρωπο εν γένει 3) Ανάθεση; Όχι. Αλληλεγγύη; Ναι . 4) Εσύ τί έκανες; 5) Αποδείξεις/τεστ ανθρωπιάς δε θα μας υπαγορεύσει κανείς και κυρίως αυτός που αρνείται τα αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα στον οποιονδήποτε.
Αλεξία και Πέτρος