Η μελέτη μιας πραγματικότητας από την πανοραμική θέση της απραξίας είναι ένας τρόπος για να καταλήγει κανείς σε σαφή συμπεράσματα για τα δεδομένα που εξετάζει και, ίσως, να ανακαλύπτει και τρόπους θεραπείας των παθογενειών που ανακαλύπτει.
Η ελληνική πραγματικότητα έχει πλέον οριστικά και αμετακλήτως διαμορφωθεί στα πλαίσια της δημιουργίας και εμπέδωσης μια εικονικής κανονικότητας από την οποία απορρέουν όλες οι ψυχολογικές ευχαριστήσεις που αναζητά ένα άτομο – και δη απολίτιστο. Ένα περίβλημα φαιδρής και επιδερμικής φυσιολογικότητας προσπαθεί να καλύψει τον επικυρωμένο ναζισμό αυτής της χώρας και να σου επιβάλλει ντε-και-καλά τον συμβιβασμό μαζί του, αφού του φόρεσαν τα καλά του και τον γυρνοβολάνε στα σοκάκια της ελληνικής υποκουλτούρας ως νέο αντίδοτο, ως λύση στην κρίση. Αδιαφορώντας ή μη, πολεμώντας ή συνθηκολογώντας με αυτήν κατάσταση ανεπηρέαστος δεν μένει κανείς. Τα ψυχολογικά στίγματα μένουν ανεξίτηλα σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Από τον τρόπο που αναγκάζεσαι να αντιμετωπίζεις τους ενηλίκους γύρω σου, γνωρίζοντας πως, τουλάχιστον στο 90% τους, στο παρελθόν τους, έχουν συντελέσει για την καταστροφή του μέλλοντος σου ψηφίζοντας επί δεκαετίες τους φορείς της δικής σου δυστυχίας. Η καθημερινότητα, σου κλείνει συνεχώς το φράγμα της νοητικής αναπνοής, όταν συναντάς αυτό το 90% που ακόμη δεν έχει βάλει μυαλό, αυτούς που ρέπουν στην μεταμόρφωση της δυστυχίας σου σε ένα απόλυτο συναισθηματικό και νοητικό βούρκο, κρατώντας δεμένα τα χέρια σου, να μην μπορείς να κολυμπήσεις, να πνίγεσαι μέσα σε αυτόν.
Το μεγαλύτερο σφάλμα όλων αυτών των λαθών, από τον βασανισμό απεργών πείνας μέχρι την ναζιστική εκτέλεση αθώων μεταναστών, είναι η καταστροφή του μέλλοντος μια ολόκληρης γενιάς, εκείνης που έχει τουλάχιστον την αξιοπρέπεια να μισεί το καθεστώς που της έχουν δημιουργήσει ως δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο. Με όρους παραλογισμού έχει να κάνει κάθε νοήμoν ον σε αυτήν την χώρα, καθώς πρέπει να αντιμετωπίζει τον -κυρίως νοσηρό- περίγυρο του με όρους αντιμετώπισης τροφίμων ψυχιατρείου. Περίγυρος ο οποίος απαρτίζεται από ανθρώπους που εξακολουθούν να προτείνουν λύσεις ανατροπής ναζιστικού καθεστώτος με δημοκρατικά, πολιτισμένα και, αν μην τι άλλο, ψύχραιμα μέσα. Διότι, ως γνωστόν, ‘η βία προέρχεται από την έλλειψη λογικής. Εμείς οι Έλληνες που έχουμε IQ >145 SD15 μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα πολιτικά προβλήματα τεχνικά, με οργάνωση και τακτική’.
Η μελέτη, λοιπόν, αυτής της πραγματικότητας δηλώνει ξεκάθαρα πως η κατάσταση οδεύει σταθερά και επιταχυνόμενα προς φάσεις απαράμιλλης παρακμής και σήψης, καταστάσεις για τις οποίες ο ίδιος ο Όττο Ντίτριχ και ο Χίτλερ θα ζήλευαν και θα παρακαλούσαν να θαυμάσουν και να κρατήσουν λίγες σημειώσεις, από την γωνία της αίθουσας. Η προπαγάνδα στην σημερινή ελληνική κοινωνία έχει φτάσει ένα διαφορετικό επίπεδο, ένα επίπεδο που χρειάζεται ανάλυση και μελέτη για να συμπεριληφθεί σε επιστημονική βιβλιογραφία. Η ελληνική κοινωνία δε, αποτελεί αντικείμενο σοβαρής επιστημονικής μελέτης εδώ και χρόνια. Μια μελέτη ηθικά κατάπτυστη αλλά καταναγκαστική για νοητική επιβίωση. Οι έλληνες είναι εθελούσια πειραματόζωα για πολιτισμικές χημειοθεραπείες τοξικότητας LD50.
Ως εκ τούτου, κρίνοντας από το παρόν πολιτικό πλαίσιο και τις δυνατότητες αυτού, αφαιρώντας τον –μέχρι στιγμής- αδιανόητο και αστάθμητο παράγοντα της –με οποιονδήποτε τρόπο- ανατροπής, η κατάσταση θεωρείται μη αναστρέψιμη. Σαν μια χιονοστιβάδα που ξεκίνησε αργά-αργά και με μικρή έκταση και τώρα έχει αναπτύξει ιλιγγιώδεις ταχύτητες και το βεληνεκές μια ολόκληρης κοινωνίας. Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Δεν έχει σημασία η αποδοχή ή μη αυτής, δεν αλλάζει τη λειτουργία και την μηχανική της.
Αν άφηναν τον Ρωμανό να πεθάνει, αυτό ίσως και να είχε σημάνει καμπάνες δημοσίων αιματοχυσιών, μια αφορμή για εκτόνωση της συσσωρευμένης βουβής αγανάκτησης, ένας σπινθήρας για να αρπάξουν τα στάχυα που φέρουν για μυαλό οι άνθρωποι αυτής της κατάστασης. Δεν έχει σημασία που δεν έγινε τώρα. Πήρε παράταση. Πήρε χρόνο για να ενταθεί κι άλλο η ισχύς, η δύναμη με την οποία θα σκάσει και ο αριθμός των συμμετεχόντων.
Το μόνο σίγουρο είναι πως θα υπάρξει ομαδική συμπυρσοκρότηση με στόχο την έναρξη του προορισμού της σφαίρας. Θα υπάρξει κοινωνικός αλληλοσφαγμός όσο η κατάσταση επιδεινώνεται και δεν αποδίδεται δικαιοσύνη. Θα αλλάξουν τα πράγματα. Αλλά πλέον δεν είναι ξεκάθαρο το αν αυτό είναι τόσο λογικά λάθος όσο και ηθικά μεμπτό.
Η σκέψη και μόνο για γενικευμένη εμφυλιοπολεμική σύρραξη είναι βάναυση και μακάβρια και έγκειται στα πλαίσια ψυχολογικής διαταραχής. Αλλά με βάση την λογική κοινωνική συνέπεια φαίνεται σαν μόνη λύση στον ορίζοντα. Φαίνεται πως μόνο μέσα από τις ίδιες τις στάχτες της μια κοινωνία που φτάνει στο όριο είναι ικανή να αναγεννηθεί. Μόνο χτυπώντας το κεφάλι της στον τοίχο μέχρι να ματώσει, αλλά και να εξιλεωθεί υπαρξιακά για τα εγκλήματα που έχει προκαλέσει σε αθώα πλάσματα και που θα συνεχίσει να προκαλεί τώρα, τώρα που διαβάζεις, τώρα που σκέφτεσαι, τώρα που λες: «τα ‘παιξε ο μικρός και σκέφτεται καταστροφολογικά, επειδή η μεμψιμοιρία δεν του αφήνει άλλα περιθώρια».
Ίσως η μοναδική λύση για μια κατάσταση που έχει πλεχτεί με χιλιάδες άλυτους κόμπους να δέχεται μόνο το ‘ότι δεν λύεται κόπτεται’. Ίσως η μόνη λύση να είναι η αναγέννηση μέσα από τον αυτοπυρπολισμό του Φοίνικα.
Ίσως το σωτήριο σλόγκαν να είναι: «Αυτοκαταστροφή τώρα».