Πρώτα από όλα μια βιωματική ιστορία:
Τον Ιούλιο του 2009, υπηρετούσα την θητεία μου στην μαμά πατρίδα, σε ένα νησί κάπου στο Αιγαίο πέλαγος, στα (όχι και τόσο ένδοξα) Τεθωρακισμένα.
Μια καυτή λοιπόν μέρα του Ιούλη, που ο υδράργυρος έδειχνε 40 βαθμούς Κελσίου και τα κορμιά μας λιώναν σαν παγωτά Κορνέτο μέσα στα χιτώνια, το φοβερό κομάντο που είχαμε για διοικητή, ένας υπερκαυλωμένος Συνταγματάρχης ΤΘ, είχε την φαεινή ιδέα να μας πάει για άσκηση στο διπλανό δάσος.
Έχοντας η διοικητάρα μας κρεσέντο ”έξυπνων” ιδεών και θέλοντας να κάνει προπόνηση ώστε επιτέλους να πάρουμε την Πόλη και να ξεμαρμαρωθεί ο Παλαιολόγος, αποφασίζει όχι μόνο να πάμε για βολή, άλλα να κινήσει κάτι σαράβαλα ρώσικα άρματα (ΒΜΡ) που παίζει να είχε ο σοβιετικός στρατός από την μάχη του Κούρσκ στο Β Π.Π. και μετά μας πούλησε εμάς χρυσάφι.
Πέρα ότι αυτά τα άρματα δεν κάναν ούτε για κοτέτσια και ακόμα και να ήθελες να τα πουλήσεις για σκράπ παίζει και να πλήρωνες, είχαν ένα πολύ βασικό πρόβλημα.Έχαναν πετρέλαιο.Άλλα όταν λέμε έχαναν εννοούμε κολύμπαγες στο πετρέλαιο είτε μέσα στην καμπίνα, είτε την πέταγε άκαυτη από την εξάτμιση.
Αποτέλεσμα αυτού, όπως καταλαβαίνετε, το αναμενόμενο.Κάτω από τέτοιες θερμοκρασίες και τριγύρω τίγκα στην πευκοβελόνα και στο πουρνάρι, το δάσος μπουρλότιασε και εμείς τρέχαμε να σωθούμε μια από τα ρώσικα χάρχαλα που ξέρναγαν φωτιά και μια από τα πλατάνια που χαν μπουρλοτιάσει.(Μοναδικές στιγμές που μόνο ο Ελληνικός Στρατός μπορεί να στις χαρίσει.)
Η Πυροσβεστική κατέφτασε μετά από μεγάλη αργοπορία, όσο εμείς με τα μηδενικά υλικά που είχαμε προσπαθούσαμε να κατασβέσουμε την πυρκαγιά που κατέκαιγε το όμορφο αυτό δάσος.
Τελικά για το επόμενο μήνα, με μια καναδέζα (μαζί με έναν ΕΠΟΠ λοχία και έναν μπάτσο) περιπολούσα τα δάση του νησιού, για την αποφυγή πυρκαγιών, αφού οι δυνάμεις του πυροσβεστικού σώματος δεν επαρκούσαν.
Θα με ρωτήσετε “καλά ρε Ζάβαλε η ιστορία που κολλάει, μετά τους σημερινούς εμπρησμούς (όλα τα στοιχεία μέχρι τώρα συγκλίνουν ότι η αιτία της πυρκαγιάς ήταν εμπρησμός) που σημειώθηκαν στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα;”
Το θέμα πέρα από τα αίτια της κάθε φωτιάς που καίει και καταστρέφει την χλωρίδα και την πανίδα αυτής της ταλαίπωρης χώρας, είναι τι μέτρα ασφάλειας και πρόληψης παίρνονται, προκειμένου αυτές να αντιμετωπιστούν.
Είτε είναι εμπρησμός, είτε είναι αμέλεια (κάνας μπαστουνόβλαχος που θυμήθηκε να κάψει τα ξερόχορτα του την πιο ζεστή μέρα του χρόνου, ενώ ο αέρας λύσσαγε ή ο κλασσικός, μαλάκας, Έλληνας οδηγός που πετάει την γόπα του έξω από το παράθυρο, δίπλα στο δάσος), είτε κάποιος στρατόκαυλος διοικητής στρατοπέδου, ο οποίος αποφασίζει να γίνει άσκηση κατακαλόκαιρο, σημασία έχει ότι δεν υπάρχει κάποια αντιμετώπιση τόσο πριν, αλλά και κατά την εξέλιξη της της πυρκαγιάς, αφού οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας δεν επαρκούν να καλύψουν όλο τον ελληνικό δασικό πλούτο.
Το Πυροσβεστικό Σώμα έχει δεχτεί τεράστιες περικοπές όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης (που προστέθηκαν στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα των περασμένων ετών) και στηρίζεται αποκλειστικά στους εθελοντές πυροσβέστες και στους απίστευτα θαρραλέα στελέχη του , οι οποίοι με αυτοθυσία πέφτουν μέσα στην μάχη με τη φωτιά , προκειμένου να καλύψουν τα κενά τόσο προσωπικού, όσο και εξοπλισμού. Άλλωστε σύμφωνα με καταγγελίες των ίδιων των Πυροσβεστών, έχει να τους δοθεί ατομικό υλικό εδώ και 7 χρόνια.
(Θυμηθείτε τον αρχιπυροσβέστη Ματθαίο Μάντζιο, ο οποίος σκοτώθηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη σε πυρκαγιά πολυκατοικίας στο Φάληρο.)
Μέσα σε αυτό το χάος και την δολοφονική αμέλεια του κράτους, έρχονται να προστεθούν καταγγελίες πυροσβεστών και εθελοντών για βανδαλισμό των φυλακίων στον Υμηττό με σκοπό την αχρήστευσή τους και τα άδεια ταμεία της Υπηρεσίας που αδυνατεί να καλύψει την διόρθωση τους ώστε να ξαναγίνουν λειτουργικά.
Επίσης η Εθελοντική Δασοπροστασία του Δήμου Καισαριανής καταγγέλλει ότι λόγω αδυναμίας πληρωμής της τηλεφωνικής γραμμής, ο ΟΤΕ έκοψε εδώ και λίγο καιρό το τηλέφωνο με αποτέλεσμα όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, «υπήρξε πλήρης αδυναμία κινητοποίησης της ομάδας Δασοπροστασίας και επικοινωνίας με την Πυροσβεστική Υπηρεσία, θέτοντας σε παραπέρα κίνδυνο τον φυσικό πλούτο του Υμηττού.»
Έτσι για άλλη μια φορά, η φωτιά σήμερα έφτασε μέχρι τα σπίτια του Καρέα και κινδύνεψαν να επαναληφθούν τραγικές σκηνές (ας μην θυμηθούμε τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο το 2007, γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ.)
Υποθέτουμε πως η ενίσχυση του Πυροσβεστικού Σώματος από τους κρατικούς φορείς θα θεωρηθεί “μονομερής ενέργεια” από τους καλούς “εταίρους μας” οι οποίοι νοιάζονται ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ για το καλό του ελληνικού λαού.Είναι θέμα ατομικής και εθνικής ασφάλειας.
(Ρε στο τέλος θα καούμε σαν τα ποντίκια και κάποιοι θα μιλάνε για περαιτέρω περικοπές στο σπάταλο κράτος και εμείς θα ασχολούμαστε με οδοντόκρεμες.)