Στο σκηνικό τρόμου που στήνεται συστηματικά αυτή την εβδομάδα είμαστε τώρα όλοι παγιδευμένοι…
του Κώστα Εφήμερου
Εδώ και λίγες ημέρες η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θυμίζει έντονα σκηνές ταινίας τρόμου. Οι επόμενες πολιτικές εξελίξεις φαίνεται να περνάνε από το φρουρούμενο δωμάτιο ενός νοσοκομείου και την ίδια ώρα η κυβέρνηση παρουσιάζεται έτοιμη για την πιο δραματική της παράσταση. Κυρίες και κύριοι νοικοκυραίοι, αυτό είναι ένα υπερθέαμα γραμμένο ειδικά για εσάς.
Στην υπόθεση του Νίκου Ρωμανού η κυβέρνηση επέλεξε ακραία στάση: Επί 24 ημέρες οι αρμόδιοι πετούσαν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο, και όταν πλέον ήταν σαφές ότι ο νεαρός αναρχικός είναι αποφασισμένος να θυσιαστεί δεν θέλησαν να βρουν μια ανώδυνη διέξοδο. Το συμβούλιο πλημμελειοδικών Πειραιά που συνεδρίασε προχθές ήταν η τέλεια ευκαιρία. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει πιέσει για την έγκριση του αιτήματος του Ρωμανού και έπειτα να κρυφτεί πίσω από την «ανεξάρτητη» και «αυτόνομη» δικαιοσύνη. Αυτό δεν θα γινόταν για πρώτη φορά. Το βίντεο με την απολογία Μπαλτάκου άλλωστε το έχει αποδείξει (και η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη φυσικά δεν ελέγχει την ουσία των καταγγελιών από τον ισχυρότερο γραμματέα της κυβέρνησης αλλά μόνο την παράνομη καταγραφή του).
Αντίθετα ο υπουργός Δικαιοσύνης επέλεξε να προτείνει τη μοναδική νομοθετική παρέμβαση που ο Ρωμανός είχε απορρίψει προκαταβολικά. Στη συνέντευξη Τύπου που συγκάλεσε χθες στο υπουργείο δεν είχε κανένα πρόβλημα να πει ψέματα περί υποτιθέμενης σίτισης με «υγρή τροφή» του Ρωμανού στοχεύοντας αποκλειστικά στους νοικοκυραίους μέσω της μετάδοσης του αποσπάσματος από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ. Το σενάριο του κοινωνικού αυτοματισμού που έχουν αναλάβει να «πουλήσουν» οι μέτοχοι της DIGEA κάνει λόγο για «αναρχικό τρομοκράτη που δεν αναγνωρίζει το σύστημα αλλά επιθυμεί να το χρησιμοποιήσει», για «έναν νεαρό ψευτοήρωα που χαίρει άκρας υγείας και σιτίζεται κανονικά με ορό» και φυσικά «για την κοινωνία που φοβάται το επόμενο χτύπημα του Χριστόδουλου Ξηρού και δεν αντέχει να δραπετεύσει άλλος ένας τρομοκράτης». Το ότι ο Ρωμανός έχει αθωωθεί για τη συμμετοχή του σε τρομοκρατική οργάνωση αποτελεί απλά μια λεπτομέρεια.
Σήμερα η κυβέρνηση ανακοίνωσε -με αφορμή την επίσκεψη Νταβούτογλου- τον αστυνομικό αποκλεισμό μιας τεράστιας περιοχής της Αθήνας για το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου, την ημέρα δηλαδή της επετείου της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Η περιοχή στην οποία θα απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις είναι μεγαλύτερη ακόμα και από αυτή που είχε κλείσει για την επίσκεψη της καγκελαρίου Μέρκελ. Τους τελευταίους μήνες άλλωστε έχουν επισκεφτεί τη χώρας μας τουλάχιστον 4 πρωθυπουργοί χωρίς φυσικά να γίνει τίποτα ανάλογο.
Στην υπόθεση της Τρόικας η κυβέρνηση έχει ηττηθεί. Ο πρωθυπουργός έφτασε να παρακαλά τους εκπροσώπους των δανειστών να μη ζητήσουν την ψήφιση όλων των μέτρων μέχρι την άνοιξη, μέσω του Ελληνοαμερικανιού Επιμελητηρίου. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει την δυνατότητα να μιλάει απευθείας με την Τρόικα και προφανώς δεν χρειάζεται δημόσιες τοποθετήσεις τέτοιου τύπου. Εύκολα συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η δήλωση του ήταν άλλη μια σκηνική πράξη του σεναρίου. Στόχος ήταν και πάλι οι νοικοκυραίοι που ενημερώνονται από τα τηλεοπτικά κανάλια και από τον Γιώργο Τράγκα. Η εμφάνισή του πρωθυπουργού, όπως και η έκτακτη συνάντηση του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο το πρωί της Παρασκευής έχει μόνο ένα στόχο: την κλιμάκωση της πόλωσης και την πρόκληση φόβου. Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση έχει δεχτεί να περνά μέτρα πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ κάθε χρόνο χωρίς να επιδείξει την παραμικρή κοινωνική ευαισθησία και άρα μπορούμε να είμαστε επιφυλακτικοί όταν βλέπουμε ότι όλα τα διλλήματα επιστρέφουν για μια διαφορά της τάξης του ενάμισι δισ. ευρώ. Οι κινήσεις-θρίλερ των τελευταίων ημερών μοιάζουν με προγραμματισμένο σενάριο που βγήκε από το βιβλίο «Το δόγμα του σοκ».
Στο σκηνικό τρόμου που στήνεται συστηματικά αυτή την εβδομάδα είμαστε τώρα όλοι παγιδευμένοι. Κανείς δεν μπορεί να προτείνει μια λύση έστω συμβιβαστική. Βρισκόμαστε μπροστά από τις οθόνες μας και με το νου μας να βρίσκεται σε ένα παιδί που ετοιμάζεται για μια θυσία χωρίς να γνωρίζουμε αν θα υπάρξει ένας από μηχανής Θεός να δώσει ένα αίσιο τέλος στο σύγχρονό μας δράμα.